Είναι ένα διαχρονικό θέμα, το οποίο πιστεύω ότι σήμερα μπορούμε να το συζητήσουμε λίγο πιο εύκολα. Και αυτό γιατί έχουμε πιάσει το νόημα, ότι η ομορφιά και η νοστιμιά κρύβεται στα απλά πράγματα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι απορρίπτουμε κάθε τι σύνθετο. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι έχουμε ξεφύγει από το «φαίνεσθαι» ή μάλλον για το προσδιορίσω καλύτερα έχουμε ξεφύγει από την πολύ έντονη επίδειξη και αποζητούμε πιο απλές καταστάσεις με περισσότερη ουσία. Εξάλλου, η τάση για επιστροφή σε παρελθοντικούς καιρούς, αλλά και η αναζήτηση για αυθεντικότητα είναι απόρροια των παραπάνω.
Έχουμε καταλήξει ότι οι φιοριτούρες δεν προσφέρουν και πολλά, οπότε οι λέξεις έχουν αρχίσει και αυτές να χρωματίζονται διαφορετικά. Ακόμη και το Instagram, έχει ξεκινήσει για ένα μεγάλο ποσοστό να χάνει την αξία του και να μην το βρίσκει τόσο ενδιαφέρον. Ανάμεσα στα άλλα, αυτό που συμβαίνει πολύ συχνά και συνέβαινε ακόμη πιο έντονα το παρελθόν είναι ότι κάποιος επιλέγει να πηγαίνει σε ένα ακριβό εστιατόριο μόνο και μόνο για να πει ότι έχει πάει εκεί. Σήμερα, όμως αρκεί αυτό; Δεν έχουν περάσει οι εποχές που απλά η επίδειξη ήταν αρκετή για να αιτιολογήσει κάποιος το όποιο κόστος για την έξοδο;
Είναι η Πέμπτη η καλύτερη ημέρα για έξοδο;
Μπορεί να μην έχουν περάσει εντελώς, άλλα σίγουρα φθίνουν. Δεν είναι το ζητούμενο αυτό, το ζητούμενο είναι ότι ένα καλό φαγητό και ένα καλό ποτό είναι απόλαυση. Και όταν πηγαίνεις κάπου «καλά», όπου θα ξοδέψεις ένα ποσό είναι σημαντικό να θεωρείς ότι το αξίζει. Αν τα βάλουμε όλα στην εξίσωση, το υψηλό κόστος ζωής, το ενοίκιο, το σούπερ μάρκετ, τον πληθωρισμό για να γίνει κατανοητό ότι δεν είναι και πολλά τα χρήματα που μένουν για να βγει κάποιος για φαγητό και ποτό.
Το ζήτημα εδώ είναι ότι αν είναι να δώσει κάποιος πάνω από 60 ευρώ το άτομο στο φαγητό πρέπει να πιστεύει ότι τα αξίζει το μέρος. Κοινώς ένα περίεργο όνομα σε ένα πιάτο, μία υπερφίαλη συμπεριφορά και ένα story από κάποια influencer δεν είναι αρκετά. Το γεγονός ότι θα πάει κάποιος σε ένα ωραίο μέρος μία φορά, δεν σημαίνει ότι θα ξανά έρθει. Ας το δούμε πρακτικά, πας σε ένα ακριβό εστιατόριο για ψάρι και είναι χαμηλότερο των προσδοκιών σου γιατί να μην επιλέξεις την επόμενη φορά να πας σε μία τίμια ψαροταβέρνα που μάλλον θα φύγεις και πιο χορτάτος, έχοντας ξοδέψει λιγότερα χρήματα; Είναι το όνομα που κάνει τη διαφορά;
Ωστόσο, στην ουσία του πράγματος, όμως τι αξίζει;
Γιατί θέλουμε να βγαίνουμε όλο και περισσότερο στη γειτονιά μας;
Σήμερα που το φαγητό είναι περισσότερο από ποτέ στην κουλτούρα μας και εννοώ το ποιοτικό φαγητό, δίνοντας γύρω στα 40 ευρώ το άτομο μπορείς να φας κάπου καλά και ας μην είναι τόσο γνωστό το εστιατόριο. Τώρα βέβαια αυτό μπορεί να είναι η μία οπτική, η άλλη μπορεί να είναι ότι το αξίζει και με το παραπάνω. Και εκεί εννοείται το δεχόμαστε απόλυτα, να πας ξανά και ξανά. Σε μία άλλη βάση το ίδιο ισχύει και με τα ποτά για να πληρώσεις ένα κοκτέιλ πρέπει να είναι και καλοφτιαγμένο αλλιώς δεν υπάρχει νόημα, πάρε ποτήρι κρασί.
Στο τέλος της ημέρας όλοι θέλουμε να δίνουμε τα χρήματα εκεί που πιστεύουν ότι πιάνουν τόπο. Οι επιλογές στο φαγητό σήμερα είναι τόσες πολλές που η αλήθεια είναι ότι σημασία δεν έχει ποιος κάθεται δίπλα σου, αλλά αν σου αρέσει αυτό που έχεις στο πιάτο σου.
