O Charles H. Baker ήταν ένας πολύ ωραίος τύπος, από αυτούς τους μποέμ τύπους που γέννησε ο Μεσοπόλεμος. Επιτυχημένος έμπορος που ξαφνικά τα παράτησε όλα για να ταξιδέψει στον κόσμο, να μάθει και να τον γευτεί, σε μια εποχή χωρίς tripadvisor και άλλα εργαλεία εύκολης περιήγησης.
Τις εμπειρίες του από αυτό μεγάλο ταξίδι της αποτύπωσε στο Gentleman’s Companion, ένα ιερό βιβλίο ακόμα και σήμερα για κάθε άντρα που θέλει να ζήσει αντί να επιβιώσει, ακόμα κι αν αυτό κυκλοφόρησε το 1939. Σε μία από τις ιστορίες που αφηγείται στο βιβλίο εκτυλίσσεται στο Cucaracha Cocktail Club στην Πόλη του Μεξικού. Η κάτω πλευρά του Ρίο Γκράντε γνώρισε μεγάλες δόξες κατά τη διάρκεια της Ποτοαπαγόρευσης και το Cucaracha ήταν μόνο ένα από τα μέρη που άνθισαν στη χώρα που δεν μπήκε στον πειρασμό της ηθικολογικής απαγόρευσης.
Εδώ δεν μιλάμε για speakeasy τρύπες που σερβίρουν moonshine από τις σωληνώσεις του καλοριφέρ, αλλά για σωστά και χλιδάτες μπάρες με άρτο και θεάματα, καμία σχέση με τα στερεότυπα που γέννησε ο γκρίνγκο τουρίστας των επόμενων χρόνων.
Εκεί ο Baker δοκίμασε ένα cocktail που τιμά τη μεξικάνικη καταγωγή του, αλλά με έναν πολύ πιο βόρειο αέρα, πετυχαίνοντας μια ιδανική αναλογία δροσιάς και στιβαρότητας, το Mexican Firing Squad. Παρά το απειλητικό του όνομα δεν είναι κάποιο cocktail για να γίνεις γρήγορα φέσι με ελάχιστα χρήματα.
Σε ένα γεμάτο πάγο σέικερ βάζουμε 60ml λευκής τεκίλας, 30ml φρεσκοστυμμένου χυμού λεμονιού, 4 σταγόνες Angostura bitters και λίγη γρεναδίνη. Το λίγη είναι σχετικό, ανάλογα με το πόσο γλυκό ή όχι θέλουμε το τελικό αποτέλεσμα, κάτω από 10ml θα είναι ξίνο, πάνω από 20ml θα είναι γλυκό, it’s your call.
Χτυπάμε και σερβίρουμε σε ένα ποτήρι για ουίσκι που έχουμε γεμίσει με πάγο και γαρνίρουμε με μια φέτα λεμονιού για το fancy του πράγματος, viva Mexico.
