Το savoir faire της επίσκεψης λέει ότι μπύρες μπορείς να πηγαίνεις μόνο σε κάποιο bbq με την αντροπαρέα. Συνήθως είναι και η συνεισφορά αυτού που δεν πιάνουν τα χέρια του για να ψήσει ή πάει στο χασάπη και δεν μπορεί να ξεχωρίσει τη μπριζόλα από το κοκορέτσι. Οι πιο «ενήλικες» επισκέψεις απαιτούν ένα fancy κρασί. Οκ, σε κάποιες περιπτώσεις μπορείς να πας κι ένα μπουκάλι ουίσκι, αλλά εκεί μπαίνουμε σε αχαρτογράφητα νερά. Το ουίσκι είναι ένα ρίσκο και καλό θα ήταν να το προσφέρεις μόνο σε κάποιον που ξέρεις καλά και προσωπικά για να εκτιμηθεί και να πιάσει τόπο χωρίς να ρισκάρεις.
Άρα το κρασί είναι μονόδρομος σε μια επίσκεψη, ειδικά τώρα που πλησιάζουν οι γιορτές και τα τραπεζώματα μέχρι τελικής πτώσης δίνουν και παίρνουν, ή μήπως όχι; Φυσικά και δεν είναι μονόδρομος το κρασί. Δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο από μία εναλλακτική που καταφέρνει να γεφυρώσει τα αγεφύρωτα και κρατά άπαντες ευχαριστημένους.
Ναι, μπορείς να συνδυάσεις την επισημότητα της βραδινής επίσκεψης με τη χαλαρότητα του παρεΐστικου bbq, αρκεί να το κάνεις σωστά. Εκτός από τις μπύρες που παίρνεις από τα super market κατά εξάδες, δωδεκάδες και λοιπά πολλαπλάσια του έξι, υπάρχουν και εκείνες οι premium μπύρες που δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από ένα καλό κρασί.
Η βύνη σε αγαστή συνεργασία με τον λυκίσκο μπορεί να δώσει υπέροχα και περίπλοκα αποτελέσματα από τη μύτη και τον ουρανίσκο μέχρι την επίγευση όπως κάθε σταφύλι. Η περιεκτικότητα σε αλκοόλ μπορεί να κυμανθεί και αυτή από το ισχνί 2,5% μέχρι λίγο πάνω από 10% ώστε να εξασφαλιστεί μια ευχάριστη εμπειρία για όλους, ακόμα κι αυτούς που δεν θέλουν να το παρακάνουν με το αλκοόλ.
Οι συγκεκριμένες μπύρες που θα δείτε στις gallery δεν πωλούνται φυσικά με την εξάδα, και ίσως χρειαστεί ένα μικρό σαφάρι για να τις ξετρυπώσετε, αλλά αξίζει τον κόπο. Αν εμφανιστείτε καλεσμένος με μια φιάλη magnum (aka 1,5 λίτρου) τυλιγμένη με μια περισπούδαστη ετικέτα, κανείς δεν θα τολμήσει να φανταστεί ότι φέρατε μια απλή μπύρα.
