Όταν ο Francis Ford Coppola σκηνοθέτησε το πρώτο μέρος της, ίσως, καλύτερης τριλογίας όλων των εποχών ήταν μόλις 33 ετών. Για να εμπιστεύεσαι σαν εταιρεία παραγωγής και στούντιο μια τόσο μεγάλη ευθύνη σε έναν τόσο νεαρό και άπειρο σκηνοθέτη, θα υπάρχει κάποιος σοβαρός λόγος από πίσω. Ο λόγος δεν ήταν επειδή θεωρούσαν παιδί θαύμα τον Coppola, που ήταν, αλλά επειδή ήθελαν έναν οπωσδήποτε έναν Ιταλοαμερικάνο σκηνοθέτη για να εξασφαλίσουν ότι η αίσθηση που θα αφήσει η ταινία να είναι γνήσια ιταλική μέχρι και στις πιο ανεπαίσθητες λεπτομέρειες. Το φαγητό είναι μία από αυτές, αν κανείς μπορεί να θεωρήσει λεπτομέρεια το φαγητό για τους Ιταλούς. Η εμμονή τους στα υλικά και στον τρόπο μαγειρέματος είναι ένα από τα πιο αξιολάτρευτα στερεότυπα, που ισχύει στο ακέραιο. Όπως και σε κάθε ιταλική οικογένεια έτσι και στους Corleone το φαγητό παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο. Τόσο στο βιβλίο, όσο και στην κινηματογραφική μεταφορά, το φαγητό είναι ένα όχημα ώστε να καταλάβει ο εξωτερικός παρατηρητής τι συμβαίνει μέσα στην οικογένεια Corleone. Ήδη στις πρώτες σκηνές, στο γαμήλιο γλέντι της Connie, η παρέλαση των ορεκτικών, τα λαζάνια και η τεράστια τούρτα κάνουν την καλύτερη έναρξη μύησης στον κόσμο της μαφίας, όχι μόνο στο κοινό, αλλά και στην μή-Ιταλίδα σύντροφο του Michael Corleone.
Τα μηνύματα περνάνε όχι μόνο από περίπλοκες παραδοσιακές συνταγές. Τα πορτοκάλια για παράδειγμα πρωταγωνιστούν σε ένα εξαίσιο δείγμα προοικονομίας αφού τα βλέπουμε τόσο στην απόπειρα δολοφονίας του Vito όσο και στην σκηνή που πεθαίνει τελικά όσο παίζει με τον εγγονό του.
Ίσως η πιο διάσημη ρήση όλης της τριλογίας είναι η «Θα του κάνω μία προσφορά που δεν θα μπορεί να αρνηθεί» και πολύ κοντά ακολουθεί το «Άσε το όπλο, πάρε τα κανόλι». Οι σκηνές της προδοσίας είναι πάντα μία στιγμή δραματουργικής κορύφωσης για αυτές τις ταινίες. Είναι το κρίσιμο σημείο που τεστάρονται οι αντοχές του σφιχτού κώδικα τιμής και των οικογενειακών αξιών. Είναι το νήμα που συνδέει τη σύγχρονη Ιταλία με την αρχαιότητα και τα μαχαιρώματα των Ρωμαίων συγκλητικών. Τα κανόλι προσθέτουν βαρύτητα στη σκηνή. Είναι ένα από τα πιο χαρακτηριστικά γαστρονομικά κεφάλαια της Σικελίας και μία τέλεια αλληγορία για τη διπλή ζωή ενός προδότη. Τα κανόλι είναι τραγανά στο εξωτερικό και τρυφερά στο εσωτερικό, δύο ξεχωριστές ταυτότητες που γίνονται μία όταν καταναλώνονται. Το ίδιο συμβαίνει και με τον προδότη όταν αποκαλύπτεται ο ρόλος του και αντιμετωπίζει τις συνέπειες. «Άσε το όπλο, πάρε τα κανόλι» μία φράση τόσο καλή που ο Clemenza αναγκάζεται να την επαναλάβει.
Οι σκηνές μαγειρικής σε πολλές περιπτώσεις είναι ένα διάλειμμα από τη βία μεταξύ των γκάνγκστερ. Σε ένα τέτοιο διάλειμμα ο Clemenza δείχνει στον νεαρό Michael πως φτιάχνεται η σάλτσα με λουκάνικα και κεφτέδες. Ο Michael δεν έχει μπλέξει ακόμα με τις «δουλειές» της οικογένειας και πρέπει να μάθει να μαγειρεύει στα μετόπισθεν. Όσο ο Clemenza του δείχνει τη σειρά με την οποία μπαίνουν τα υλικά, το λάδι, το σκόρδο, οι ντομάτες, ο πελτές, το κρέας και τέλος το κρασί με ζάχαρη, με μία πρώτη ανάγνωση μοιάζει με μία κίνηση να περιορισμού του ρόλου του Michael προφυλάσσοντάς τον στην κουζίνα. Τελικά μοιάζει περισσότερο με μία διαδικασία μύησης στις οικογενειακές υποθέσεις. Όσο παραδοσιακή είναι μία βεντέτα στη Σικελία, άλλο τόσο είναι και η σάλτσα με τους κεφτέδες και τα λουκάνικα. Ίσως για να κάνεις το ένα να ξέρεις πρώτα να κάνεις το άλλο.
Με τον Vito σοβαρά τραυματισμένο στο νοσοκομείο, σχέδια καταστρώνονται για να εξουδετερωθεί ο διεφθαρμένος Αστυνόμος McCluskey. Είναι το σημείο χωρίς επιστροφή για τον Michael, από πολίτης θα γίνει στρατιώτης. Ως πεδίο ξεκαθαρίσματος του λογαριασμού θα οριστεί το εστιατόριο του Louie’s. Όταν σχεδιάζεις να σκοτώσεις κάποιον σε ένα εστιατόριο το φαγητό δεν έχει και πολύ μεγάλη σημασία. Σίγουρα όχι τόση όσο οι έξοδοι διαφυγής, η κρυψώνα του όπλου κλπ. Αυτό δεν ισχύει για τους Σικελούς, το Louie’s αναφέρεται ώς εστιατόριο με καλό μενού, αυτό είναι κάτι που τελειοποιεί το σχέδιο. Όταν τρως με κάποιον μαζί είναι ένδειξη φιλίας και ειρήνης. Οι Sollozzo και McCluskey δεν θα περίμεναν με τίποτα ένα χτύπημα την ώρα του φαγητού. Για τον Michael δεν αποτελεί πρόβλημα αυτό, αφού δεν είναι ακόμα μαφιόζος, δεν τον αφορά ο κώδικας ηθικής μεταξύ των γκανγκστερ.
Θα τον σπάσει με μεγάλη χαρά εκτελώντας τους επίδοξους δολοφόνους του πατέρα του. Το μπoλ με τη σαλάτα με τα antipasti και η συμβουλή του Sollozzo προς τον McCluskey να δοκιμάσει το μοσχάρι Marsala, δίνουν το σύνθημα στον Michael για να ξεκινήσει να υλοποιεί το σχέδιό του.
