H ιστορία ξεκινάει λίγο μετά την πρεμιέρα της πρώτης ταινίας του James Bond, του Dr. No και η παραγωγή ετοίμαζε ήδη τη συνέχεια ψάχνοντας άνθρωπο για να μετατρέψει το βιβλίο του Ian Fleming, “From Russia With Love” σε σενάριο του επόμενου Bond film. Έτσι επιστρατεύτηκε ο Len Deighton, ήδη καταξιωμένος συγγραφέας και μάλιστα κάνοντας επιτυχία με ένα κατασκοπευτικό μυθιστόρημα που βγήκε το 1962, τη χρονιά που βγήκε και το Dr. No, άρα ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση, άλλα τα πράγματα εξελίχθηκαν αλλιώς.
To Get Carter ήταν πολλά περισσότερα από μια μαφιόζικη ταινία χάρη στον Michael Caine
Η συνεργασία του Deighton και της παραγωγής του James Bond έληξε άδοξα μετά από καθυστερήσεις και διαφωνίες με αποτέλεσμα το σενάριο να ολοκληρωθεί χωρίς αυτόν, αλλά δεν στράβωσε τελείως η σχέση με την παραγωγή. Κατά τη διάρκεια της σύντομης συνεργασίας τους, πούλησε τα δικαιώματα των κατασκοπευτικών του διηγημάτων τα οποία έμελλε να γίνουν και αυτά ταινίες. Μιλάμε φυσικά για τις περιπέτειες του Harry Palmer που ξεκίνησαν με το IPCPRESS File.
Και αυτό το βιβλίο χρειάστηκε σεναριογράφο και εντελώς σατανικά συμπτωματικά, ο Jimmy Sangster που ανέλαβε αυτή τη θέση, ούτε αυτός ολοκλήρωσε τη δουλειά λόγω καθυστερήσεων. Στο μεταξύ όμως, πρόλαβε και πρότεινε στην παραγωγή τον κατάλληλο πρωταγωνιστή, τον Michael Caine φυσικά. O Caine είχε ήδη αρχίσει να γράφει τις δικές του χρυσές σελίδες σαν ανερχόμενος αστέρας μετά το Zulu. O ρόλος του στα γυρίσματα δεν περιορίστηκε σε αυτόν μπροστά από την κάμερα, αλλά και πίσω από αυτήν. Από τον ρόλο του πυροσβέστη μεταξύ του σκηνοθέτη Sidney J. Furie και του παραγωγού Saltzman όταν κόντεψαν να πιαστούν στα χέρια, μέχρι μια σειρά από προτάσεις ακόμα και στα props, μεταξύ αυτών ήταν κι ένα ζευγάρι γυαλιών της Curry & Paxton.
Γιατί το Batman δεν θα ήταν το ίδιο χωρίς τον Michael Caine
Εκείνα τα γυαλιά δεν συντρόφευσαν τον Caine μόνο στις περιπέτειες του Harry Palmer, αλλά και στο Italian Job, ακόμα και στον ίδιο τον Michael Caine όταν δεν υποδυόταν κάποιον ρόλο. Στη συνέχεια το μοντέλο “Yvan” κατάφερε να γίνει σύμβολο της αρρενωπότητας για τις επόμενες δύο δεκαετίες.
Ο αστικός μύθος αναφέρει ότι ο Michael Caine φόρεσε τα χαρακτηριστικά γυαλιά στον Harry Palmer για να τον διαφοροποιήσει από τον James Bond, αλλά είναι αλήθεια είναι πολύ πιο απλή και διαφορετική, ο Caine ήθελε να διαχωρίσει την εικόνα του από τον Palmer που δεν τον θεωρούσε και τον πιο σοβαρό ρόλο στην καριέρα του.
Ο Caine έβλεπε πολύ μπροστά, τόσο μπροστα που πολύ πριν γίνουν franchise οι κατασκοπευτικές ταινίες τύπου Palmer και Bond, γνώριζε ότι είναι ρόλοι που καταπίνουν την υποκριτική εικόνα όποιου ενσαρκώνει έναν τέτοιο ρόλο, όπως ο Connery που ποτέ δεν έπαψε να είναι ο James Bond. Ο Caine υποδύθηκε σε 5 ταινίες τον Palmer, αλλά τελικά έπεσε στην παγίδα που έστησε στον Palmer.
H εικόνα που έφτιαξε για τον Palmer τελικά έγινε και δική του εικόνα κάνοντας τα “Yvan” όχι απλά δικό του σύμβολο, αλλά και μιας ολόκληρης γενιάς για τους Βρετανούς άντρες. Τα ίδια γυαλιά θυμόμαστε και στις ταινίες του Austin Powers, μια παρωδία εποχής, γυαλιά που φορούσε τόσο ο ίδιος ο Powers, όσο και ο Caine στο σύντομο πέρασμά του από τον ρόλο του πατέρα του πιο σέξι πράκτορα όλων των εποχών.
Τελικά ο Caine κατάφερε να αποφύγει τον συσχετισμό με τον Palmer, αλλά δεν τον βοήθησαν τα γυαλιά του, αλλά η προσεκτική διαλογή ρόλων στη συνέχεια στην καριέρα του, τα “Yvan” τα οποία παράγονται ακόμα σε διάφορα χρώματα σκελετού και φακών, ήταν το πιο σωστό «λάθος» στην καριέρα του Michael Caine.
