Δεν χρειάζεται φωνές, δεν χρειάζεται υπερβολές. Ο Σεμπάστιαν Λέτο, με τον αέρα του παλιού σταρ και την ηρεμία ενός προπονητή που φαίνεται να ξέρει πού πηγαίνει, έδωσε μια "παράσταση" διαφορετική από τις συνηθισμένες. Όχι με ντρίμπλες, όχι με γκολ, αλλά με τη σιγή του και με το στιλ του.
Σε έναν πάγκο που φλεγόταν από ένταση, με την Κηφισιά να «κλειδώνει» μια ιστορική νίκη επί της Καλαμάτας (1-0 στο 93’’), εκείνος έμεινε ακίνητος. Όχι παγωμένος, αλλά παρών. Σαν να έλεγε «συνεχίζουμε» με μια απλή κίνηση.
Πώς θα σας φαινόταν αν η Super League γινόταν μεσοβδόμαδα;
Σαν να κουβαλούσε όλο το άγχος της στιγμής μέσα στο σταθερό του βλέμμα.
Όσο για το στιλ του; Πιστό πάντα στον αλέγκρο χαρακτήρα, που τον έκανε αγαπητό από τότε που πάτησε το πόδι του στην Ελλάδα. Ίδιο μαλλί – μακρύ, σχεδόν θεατρικό. Ίδιο βλέμμα – βαθύ και πάντα λίγο παραπάνω σοβαρό απ’ όσο φανερώνει. Αλλά πλέον χωρίς σορτσάκι και ποδοσφαιρικά παπούτσια., με λευκό πουκάμισο, σκούρο μπουφάν, διακριτικά κομψό και ένα πανάκριβο ρολόι να μαρτυρά πως το στιλ δεν το αφήνεις ποτέ πίσω.
Ο Λέτο δεν προσπαθεί να εντυπωσιάσει. Απλώς είναι. Και αυτό αρκεί. Όπως τότε που έπαιρνε την μπάλα στα αριστερά και όλο το γήπεδο σηκωνόταν όρθιο. Τώρα, απλώς κάθεται ή απλώς σηκώνεται για να δίνει οδηγίες. Και πάλι όλοι τον κοιτούν.
Όπως και όλη η Super League η οποία θα τον υποδεχτεί του χρόνου -λογικά.
