Ο μύθος λέει ότι τουλάχιστον σε μια παρέα υπάρχει ένα τέτοιο ζευγάρι. Όταν είμαστε πιτσιρικάδες που μόλις έχουμε τελειώσει το λύκειο, όλο αυτό μας φαίνεται κατά κάποιο τρόπο τρυφερό. Χαιρόμαστε δηλαδή που δυο συμμαθητές έχουν καταλήξει μαζί και ουσιαστικά αυτό που αντικρίζουμε μέσα στην ατζαμοσύνη και την αδεξιότητα που έχουν οι νεαρές σχέσεις, είναι ότι βλέπεις για πρώτη φορά ένα ζευγάρι. Ένα πραγματικό ζευγάρι. Όπου ο ένας θέλει μόνο τον άλλον, εκείνη δεν έχει μάτια για άλλον και εκείνος όσο και να παίζει το μάτι του στο τέλος της ημέρας θυμάται με ποια είναι. Βέβαια όταν φτάνεις κάπου στα 33 τα πράγματα αλλάζουν. Περίπου.
Από εκεί και στο εξής και όσοι βρίσκονται κοντά στα 40 ξέρουν ακριβώς για τι μιλάμε, έχουμε 2 διαφορετικά φαινόμενα. Έχουμε τα ζευγάρια που είναι σαν παντρεμένοι αλλά ακόμα δεν έχουν παντρευτεί και απορούμε τι περιμένουν και έχουμε και εκείνα τα οποία έχουν φτάσει σε τέτοιο τέλμα, που απορούμε γιατί δεν το παίρνουν απόφαση ότι πλέον δεν μπορούν να κάνουν μαζί χωριό. Κακά τα ψέματα η ρουτίνα είναι δύσκολο πράγμα. Ειδικά για ζευγάρια που είναι μαζί 10 χρόνια και ουσιαστικά έχουν ζήσει μια μικρή ζωή, τους είναι πολύ δύσκολο να ξεφύγουν από τη συνήθεια και να δεχτούν ότι υπάρχει και κάτι άλλο για εκείνους εκεί έξω.
Φυσικά σε εκείνα τα 10 χρόνια αρχίζεις και βλέπεις πράγματα που ενδεχομένως να έβλεπες πριν και έκανες τον τρελό ή που δεν τα έχεις ξαναδεί κι απορείς πού πάει αυτή η κατάσταση. Οι έντονοι τσακωμοί. Το γεγονός ότι το ζευγάρι πολλές φορές γίνεται αφόρητο με τις γκρίνιες και τους καυγάδες του. Όταν βλέπεις το φίλο σου όχι απαραίτητα να απατάει, αλλά να γκομενίζει δίχως αύριο- και μάλιστα να έχει την άποψη ότι μόνο αυτός μπορεί να το κάνει και δεν μπορεί να συμβεί αυτό και με τη σχέση του. Απλά ας μιλήσουμε λίγο σαν άντρες και ας πούμε το παρακάτω. Τις περισσότερες φορές δεν θέλουμε να ασχοληθούμε με την πολυετή σχέση του κολλητού μας. Από τη μια αυτή η σκέψη έχει λογική γιατί δεν μας πέφτει και λόγος, αλλά όταν βλέπεις πως μια κατάσταση τον τρώει και παίζει με τα νεύρα του και με την ψυχολογία του, έχεις υποχρέωση να του μιλήσεις. Πολλές από αυτές τις σχέσεις είτε δεν φτάνουν ποτέ στο γάμο, είτε όταν φτάσουν στο γάμο έρχεται πολύ γρήγορα το διαζύγιο. Προφανώς και υπάρχουν εξαιρέσεις ανθρώπων που είναι μέχρι και σήμερα μαζί, αλλά εδώ μιλάμε να βλέπεις στοιχεία ότι η σχέση αυτή περνάει κρίση και εσύ να αδιαφορείς και εκείνος να εθελοτυφλεί. Στον κολλητό μας μιλάμε παιδιά. Και του λέμε αλήθειες ακόμη και αν δεν είναι έτοιμος να τις ακούσει. Πιστέψτε μας, κάποια στιγμή θα εκτιμήσει αυτό το ενδιαφέρον.
Σε γενικές γραμμές υπάρχει πρόβλημα με τις πολυετείς σχέσεις; και ναι και όχι. Από τη μια δεν υπάρχει κανένας λόγος να χωρίσεις 2 ανθρώπους που τα πάνε καλά μεταξύ τους και έχουν βρει κοινό κώδικα επικοινωνίας – στο τέλος άλλωστε μετράει και αυτό εκτός από την αγάπη. Όμως ένας άνθρωπος που έχει συγκεντρώσει εμπειρίες, άντρας και γυναίκα, του είναι πιο εύκολο να καταλαγιάσει και να δεχτεί ότι πλέον μπορεί να συμβαδίσει με έναν άνθρωπο για το υπόλοιπο της ζωής του. Διαφορετικά φαίνεται και η αδεξιότητα ότι δεν μπορεί να χειριστεί κάποιες βασικές καταστάσεις και το γεγονός ότι μπορεί να ξυπνήσει κάποια στιγμή στα 40 του και να σκεφτεί ότι η ζωή πέρασε χωρίς ο ίδιος να έχει πολλές εμπειρίες. Και δεν μιλάμε απαραίτητα για σεξ. Μιλάμε γενικά για σχέσεις με άλλους ανθρώπους.
Αλλά για να το πούμε πιο απλά, δεν υπάρχει κανένας λόγος να διατηρήσει μια σχέση από τη στιγμή που τον βλέπεις να σκοτώνεται κάθε μέρα με την κοπέλα του. Κάποια πράγματα ας τελειώνουν όσο νωρίτερα γίνεται. Κι ας έχουν περάσει 10 χρόνια έτσι δεν είναι;
