Dates ή ακόμη πιο συγκεκριμένα first dates. Η αλήθεια είναι πως ένα πρώτο ραντεβού μπορεί να μείνει αξέχαστο τόσο σε άντρες, όσο και σε γυναίκες για πολλούς λόγους, βασικά για πολλούς λάθος λόγους. Η ιστορία είναι γνωστή, δύο άνθρωποι αποφασίζουν πως θέλουν να γνωριστούν καλύτερα και κανονίζουν κοινή έξοδο. Τις περισσότερες φορές, όλα ξεκινάνε με τις καλύτερες προϋποθέσεις, ωστόσο στην πορεία κάτι μπορεί να μην «δουλέψει» και πολύ καλά. Και για να μην κάνουμε υποθέσεις, ζήτησα από πέντε γυναίκες να μου περιγράψουν το δικό τους χειρότερο πρώτο ραντεβού. Ας τις «ακούσουμε».
Πηνελόπη, 28: Ο κουβαρντάς
Πριν κάποια χρόνια είχα γνωρίσει έναν άντρα σε ένα μπαρ. Εγώ τότε ήμουν 22 και ακόμη σπούδαζα. Εκείνος ήταν γύρω στα 33 και εργαζόταν σε μία επιχείρηση, που από ότι καταλάβαινα πήγαινε πολύ καλά. Βγαίνουμε λοιπόν και πάμε για ένα ποτό. Ξεκινήσαμε να μιλάμε και κατάλαβα ότι δεν είχαμε ιδιαίτερη χημεία, οπότε είχα σκοπό μόλις τελειώσουμε το ποτό μας να φύγουμε. Πάω κάποια στιγμή στην τουαλέτα και όταν γύρισα είχε παραγγείλει άλλη μια «γύρα» χωρίς να με ρωτήσει, αλλά λέω εντάξει -ας μην το κάνω θέμα. Να μην στα πολυλογώ, όταν ήρθε ο λογαριασμός μου είπε «δικά σου, έτσι;». Ναι, με έβαλε να πληρώσω όλα τα ποτά, τα οποία μάλιστα είχε παραγγείλει χωρίς να με ρωτήσει. Τα πλήρωσα, τι να έκανα; Και ήμουν φοιτήτρια. Απλά σκεφτόμουν, τι θα γινόταν εάν δεν είχα παραπάνω χρήματα, σπούδαζα ακόμη. Τι το θέλεις, το δεύτερο ποτό;
Ευγενία, 31: Ο ξερόλας
Είχα βγει με μια φίλη μου σε ένα πολύ γνωστό μπαρ στο Χαλάνδρι. Με προσεγγίζει ένας τύπος γύρω στα 40, εγώ τότε ήμουν 28, είχε μια γοητεία-δεν μπορώ να πω και αρχίσαμε να μιλάμε. Κάποια στιγμή κανονίζουμε έξοδο. Ξεκινήσαμε να συζητάμε για κινηματογράφο και θέατρο και προσπαθούσε συνεχώς να μου δείξει ότι εκείνος τα ήξερε όλα καλύτερα. Κοινώς, είχε πάρει αυτό το γνωστό ύφος που έχει ένας ξερόλας και μου έλεγε: «Κοριτσάκι μου, θα στα εξηγήσω εγώ για να τα καταλάβεις καλύτερα, κάπου μπερδεύεσαι». Μάλιστα, με χτύπησε φιλικά στην πλάτη για να μου δείξει πως δεν τρέχει και κάτι και έλα να στα εξηγήσω. Ε,καταλαβαίνεις πως αρπαχτήκαμε για τα καλά. Το παράξενο όμως είναι πως μετά από όλα αυτά πήγε στο τέλος της βραδιάς να κάνει και κίνηση. Σκεφτόμουν, μα καλά τόσο εκτός τόπου και χρόνου, είναι δυνατόν να μην έχει καμία αντίληψη;
Έλενα, 33: «Ο φίλος»
Γνωρίζω μέσω κοινών φίλων πριν κανά χρόνο ένα αγόρι κοντά στην ηλικία μου που εργαζόταν ως dj. Ξεκινήσαμε να μιλάμε και γενικά είχαμε καλή επικοινωνία, μου άρεσε αρκετά. Βγαίνουμε ένα πρώτο ραντεβού και πάμε για ένα ποτό, ήταν μια ωραία βραδιά-χωρίς να κάνει κάποια κίνηση. Στις επόμενες ημέρες ξανά βγήκαμε και δεύτερη φορά και πήγαμε κινηματογράφο, περάσαμε και πάλι ωραία. Σου επισημαίνω, ότι μιλήσουμε καθημερινά και γενικά φαινόταν να υπάρχει χημεία. Στο τρίτο ραντεβού με καλεί σε ένα από τα μαγαζιά που έπαιζε μουσική. Τονίζω, πως ήταν κάπου παραλιακά, άρα πολύ μακριά από το σπίτι μου-κάτι που ήξερε. Τι να κάνω; Πήγα να τον ακούσω και κατά τη διάρκεια της βραδιάς μου μιλούσε με το ζόρι. Εντάξει, σκέφτηκα είναι η δουλειά, υπομονή. Έλα, όμως που δεν ήταν. Στο τέλος της βραδιάς μου είπε απλά ένα σ’ευχαριστώ που ήρθες, και έφυγε αφήνοντας με στα κρύα του λουτρού. Μου έδωσε ένα φιλί στο μάγουλο και έφυγε τρέχοντας. Δεν προσφέρθηκε καν να με πάει μέχρι σε μία στάση λεωφορείου για να πάρω τα μέσα και να επιστρέψω. Ναι, ήξερε πως δεν είχα δικό μου όχημα και εξαφανίστηκε.
Άραγε, πόσα είδη γυπών υπάρχουν;
Κατερίνα, 26: Ο εναλλακτικός
Δεν είναι ένα, είναι πολλά τα ραντεβού που έχω βγει και κάτι περίεργο έχει συμβεί. Είχα γνωρίσει ένα αγόρι πέρυσι το καλοκαίρι σε ένα μπαρ. Μιλούσαμε καθημερινά για πάνω από τρεις εβδομάδες και αποφασίζουμε να βγούμε. Εκείνος, μου έλεγε πως ήταν πολύ ενθουσιασμένος που τελικά θα βγαίναμε. Τον ρώτησα που ήθελε να παμε και μου είπε: «Έλα Μοναστηράκι και σου έχω έκπληξη για το πού θα πάμε». Χαρούμενη, λοιπόν, πηγαίνω στο Μοναστηράκι, ανυπομονώντας παράλληλα για την έκπληξη που μου είχε πει σχετικά με την τοποθεσία. Δεν θα το πιστέψεις, η έκπληξη ήταν να κάτσουμε στην Αρχαία Αγορά από έξω εκεί που είναι οι μικροπωλητές και να μην πάμε σε κανένα μπαρ, καφετέρια ούτε καν σε έναν «Γρηγόρη». Τον ρώτησα έκπληκτη τι εννοούσε και μου είπε πως η ημέρα ήταν υπέροχη και γιατί να κλειστούμε σε ένα μαγαζί…Ε, έκατσα λίγο εκεί απ’έξω από την Αρχαία Αγορά μαζί με τους μικροπωλητές και τα φωσφοριζέ αντικείμενα που πετάνε. Εκείνος, μου ζήτησε να ξανα βγούμε, αλλά εντάξει δεν ήθελα να κάτσω και στα παγκάκια στο Σύνταγμα.
Ελένη, 30: Ο κοινωνικός
Είχα γνωρίσει ένα αγόρι πριν τρία χρόνια μέσω κοινών φίλων. Εγώ 27, εκείνος 34. Για πολλούς μήνες μού έστελνε μηνύματα και επέμενε να βγούμε. Είχε κάποια γοητεία για είμαι ειλικρινής, αλλά κάτι που δεν μπορούσα να προσδιορίσω με αποθάρρυνε. Όπως και να έχει κάποια στιγμή, το παίρνω απόφαση και βγαίνω μαζί του. Πήγαμε κάπου στο κέντρο της Αθήνας. Μόλις με είδε, φίλησε το χέρι μου και με πήρε αγκαλιά. Και μέχρι εδώ όλα καλά μέχρι που μου είπε: «Έχω πει και σε έναν φίλο μου να ‘ρθει, κάτι θέλαμε να συζητήσουμε για τη δουλειά και σκέφτηκα πως τώρα ήταν η ευκαιρία». Έμεινα άναυδη και τον ρώτησα «τι φίλος, πού φίλος» και πάει λέγοντας. Όπως καταλαβαίνεις, του είπα πως θα φύγω και φυσικά με ρώτησε το γιατί. Δεν μπορούσε να καταλάβει…Μάλιστα, μου είπε πως ανέβηκα στα ματιά του με αυτήν την αντίδραση, παρότι στα δικά μου είχε πιάσει πιο πάτο δεν γίνεται.
