Μην νομίζεις ότι λένε τυχαία πως «αν δεν αποτύχεις, δεν θα μάθεις», ξέρουν τι λένε αυτοί που βγάζουν τα φιλοσοφικά αποφθέγματα. Σαφώς και απώτερος σκοπός μιας κίνησης -ειδικά σε επίπεδο φλερτ- αποσκοπεί πάντα στο να γίνει κατάσταση και ένα πιθανό «ΟΧΙ» ενδέχεται να προκαλέσει απογοήτευση και πίκρα. Τι να κάνουμε, έτσι είναι τα ερωτικά «μπασίματα». Άλλοι ευστοχούν, άλλοι πάνε στις βολές και κάποιοι άλλοι τρώνε τάπα. Και υπάρχουν αυτοί που αστοχούν μόνοι τους.
Είναι απλά μαθηματικά άλλωστε, όπως και στα επαγγελματικά μας. Υπάρχουν επιτυχημένοι άνθρωποι που έχουν άστρο και πέτυχαν δίχως απόρριψη, υπάρχουν και εκείνοι που έφαγαν τα μούτρα τους, είδαν την επιτυχία με τα κιάλια αλλά μέσα από την απόρριψη σκληραγωγήθηκαν, συνειδητοποίησαν τι κάνουν λάθος και τι απαιτείται για να τα καταφέρουν και στο τέλος επιβραβεύτηκαν για τους κόπους τους. Μην βλέπεις μακριά, Jeff Bezos ή ο Steve Jobs γνώρισαν την απόρριψη πριν κατακτήσουν την κορυφή.
Στο θέμα της χυλόπιτας τώρα
Δεν χρειάζεται να σου το πούμε εμείς, υπάρχουν «πεσίματα» ή φλερτ που διαφέρουν πολύ μεταξύ τους. Άλλα κρύβουν ιστορία πίσω τους, άλλα πάλι βγαίνουν αβίαστα ή είναι της στιγμής, όλα όμως έχουν κοινούς παρονομαστές όπως το ρίσκο της αποτυχίας. Το ερώτημα είναι απλό: «Σε πειράζει να φας Χ; Και αν ναι, γιατί;».
Αν είναι κάποια γυναίκα που θες να προσεγγίσεις επειδή σου καλάρεσε που την είδες στο μπαρ ή στην έχει γνωρίσει κάποιος φίλος, ειλικρινά γιατί να κάνεις πίσω; Αν δεν υπάρχει κάποιο επαγγελματικό κόλλημα, π.χ. να δουλεύετε μαζί ή να τα είχε κάποτε με κάποιον φίλο ή γνωστό που συμπαθείς τότε δεν βρίσκω πραγματικά το λόγο να μην την προσεγγίσεις. Μπορεί να γίνει, μπορεί και να μην γίνει. Η ζωή θα συνεχιστεί με ή χωρίς εκείνη.
Σε περίπτωση ωστόσο που υπάρχει μια κατάσταση στην οποία ψιλοκάνετε παρέα και έχεις αρχίσει να αναπτύσσεις συναισθήματα, δίχως όμως να γνωρίζεις αν ισχύει το ίδιο και για εκείνη μπορώ να καταλάβω τον δισταγμό σου. Δεν θα σου πω όμως το κλασικό εικονογραφημένο που θα σου σερβίρουν οι φίλοι σου -που δίκιο έχουν κιόλας- «αν δεν δοκιμάσεις δεν θα μάθεις» αλλά θα στο πάω αλλού.
Σαν να μην σε νοιάζει το αποτέλεσμα
Κάνε το εικόνα απλά: Θα της μιλάς καθημερινά στα μηνύματα ή από κοντά, θα τη βλέπεις και θα φτιάχνεις σενάρια για το πώς θα μπορούσε να εξελιχθεί το μεταξύ σας, θα αναρωτιέσαι γιατί δεν σου δείχνει σημάδια και επειδή διστάζεις να κάνεις την κίνηση όλη αυτή η κατάσταση θα σε τρώει μέσα σου. Θα μένεις κολλημένος σε αυτήν την αναμονή και τον εσωτερικό μαρασμό σου και όλα αυτά γιατί φοβάσαι να ομολογήσεις κάτι που συμβαίνει μέσα σου. Πολλές φορές η αλήθεια απελευθερώνει ακόμα και αν το τελικό αποτέλεσμα (θεωρητικά) ξέρεις ότι θα σε πονέσει.
Αν δεν θες να ταράξεις τη σχέση που έχετε με τη «φίλη» σου -το τονίζω σε εισαγωγικά- αλλά πιστεύεις ότι μπορείς να το διατηρήσεις έτσι, με γεια σου με χαρά σου. Μην βγάλεις λέξη. Άστη να σου λέει για τα γκομενικά της ή να βλέπεις κάποιον να τα φτιάχνεις μαζί της και εσύ να στέκεσαι εκεί και να μαραζώνεις. Ή αλλιώς μπορείς να της ομολογήσεις τι νιώθεις, να είσαι ειλικρινής μαζί της χωρίς όμως να επιδιώξεις να γίνει κάτι. Απλά πες της το για να μην το έχεις μέσα σου.
Δικαιούται να ξέρει τι νιώθεις, δικαιούσαι να μην βασανίζεσαι. Βγάλ’ το από μέσα σου και η καθημερινότητά σου θα συνεχίζεται με ένα βάρος λιγότερο. Δεν χρειάζεται να αλλάξει κάτι στην επικοινωνία μεταξύ σας, από σας εξαρτάται. Ακόμα και αν ξέρεις ότι θα καταλήξει σε χυλόπιτα -μπορεί και να μην ισχύει- δεν σημαίνει ότι πρέπει να είσαι σαν το πρόβατο στη σφαγή.
Είναι σαν τις «σταχτοπούτες» του Τσάμπιονς Λιγκ που μπαίνουν στο γήπεδο κόντρα σε κάτι μεγαθήρια τύπου Ρεάλ και Μπάγερν και ξέρουν ότι δύσκολα θα κερδίσουν, επομένως ότι και αν κάνουν κέρδος θα τους είναι. Δεν συμβαίνει πάντα το Άγιαξ-Παναθηναϊκός 0-1, αλλά και μια τιμητική ήττα δεν είναι ποτέ χαμένος κόπος.
Μην βλέπεις την χυλόπιτα σαν κάτι που σε κρατάει πίσω, ειδικά αν έχεις πράγματα μέσα σου που κάνουν «κρα» να βγουν στην επιφάνεια. Η αλήθεια δεν πείραξε ποτέ κανέναν όσο και αν μπορεί να πονέσει το αποτέλεσμά της. Και τι έγινε που μπορεί να πέσει χυλόπιτα, αυτή χάνει. Απλά μην της το πεις.
