Ήμουν δεν ήμουν 25 χρονών όταν μου συνέβη πρώτη φορά. Θυμάμαι μία κολοσσιαία ατάκα από τα X-Files, όπου ο Mulder έχει πάει στους Lone Gunmen για να ζητήσει βοήθεια για έναν υπολογιστή. Ο Frohike είχε γυρίσει και του είχε πει κάτι του στυλ «Σε κάθε υπολογιστή, βρίσκεται μία σκοτεινή πλευρά του εαυτού που προσπαθεί κάτι να κρύψει». Δεν είχε και άδικο. Είτε θες να κρύψεις φωτογραφίες, είτε ότι παίζεις παιχνίδια ή ένα βίντεο όπου κάνεις καφρίλες με τους κολλητούς σου, το νόημα είναι ένα: όσο και αν προσπαθήσεις να το κρύψεις ή όχι, θα είναι πάντα εκεί.
Ήταν το πρώτο βράδυ που έμενα σπίτι της. Δούλευα σε ένα περιοδικό εκείνη την εποχή και ήθελα να σηκωθώ το Σάββατο να ξεκινήσω ένα κείμενο που το είχα φρέσκο στο κεφάλι μου. Δεν μου πήγε το μυαλό ότι έπρεπε να ρωτήσω για να χρησιμοποιήσω τον υπολογιστή. Το ξέρω ότι έπρεπε αλλά, διάολε, δεν είναι ότι άνοιξα την ντουλάπα και ανακάλυψα ένα laptop κρυμμένο κάτω από ρούχα. Ήταν εκεί, ένας υπολογιστής στη μέση του δωματίου, ολόκληρη γκουμούτσα. Ξύπνησα, ήπια μια γουλιά καφέ που μου είχε αφήσει δίπλα μου και βρήκα και ένα SMS στο κινητό που έλεγε «πάω στο φούρνο». Βλεπόμασταν κάνα μήνα και είχαμε αποφασίσει να το πάμε σοβαρά – μάλλον.
Δεν λένε πως η περιέργεια σκότωσε την γάτα; Κάτι τέτοιο συνέβη και διαπίστωσα πόσο δίκιο είχε ο Frohike. Δεν ανακάλυψα κρατικά μυστικά της CIA όπως θα έκαναν ενδεχομένως οι Lone Gunmen, αλλά σίγουρα θα το προτιμούσα. Ο φάκελος ήταν εκεί. Στην επιφάνεια εργασίας και δεν είχε καν όνομα, παρά μόνο ένα χαμογελάκι ‘‘ =) ‘’ . Δεν έχω υπάρξει ποτέ στη ζωή μου περίεργος και αν θέλετε το πιστεύετε. Δεν έχω ψάξει ποτέ κινητά, δεν έχω ανακατέψει τσάντες, γενικά δεν τα κάνω αυτά. Κι όμως το δάχτυλο στο ποντίκι κλίκαρε σχεδόν μόνο του τον φάκελο. Μαλακία, το ξέρω, αλλά συνέβη. Και όσο άσχημα και αν ένιωσα που μου κόλλησα την ταμπέλα του περίεργου, τίποτα δεν με είχε προετοιμάσει γι’ αυτό. Το να έχεις γυμνά στον υπολογιστή, είναι κάτι που το καταλαβαίνω. Από διακοπές, από προσωπικές στιγμές στο μπάνιο ή δεν ξέρω και εγώ τι. Αν ο κόσμος θέλει να φωτογραφίζεται γυμνός με γεια του με χαρά του. Το θέμα είναι πως εκείνη στις φωτογραφίες δεν ήταν μόνη της.
Υπήρχαν φάκελοι των πρώην. Με τα ονόματά τους. Έκανες κλικ στο «Αντρέας» και έβλεπες τα πάντα που είχε κάνει με τον Αντρέα. Όταν λέω τα πάντα εννοώ τα πάντα. Φωτογραφίες και βίντεο, είχε από όλα. Δεν άνοιξα αρχεία, αλλά από το εικονίδιο και μόνο καταλάβαινες. Μιλάμε ότι τέτοια επαγγελματική δουλειά, δεν πρέπει να είχαν κάνει ούτε ο Tommy Lee με την Pamela Anderson στις παλιές καλές ημέρες των sex tape τους. Και να πούμε και αυτό; Προσωπικά δεν είχα και τόσο πρόβλημα, καθότι ο καθένας μπορεί να κάνει ό,τι θέλει στο κρεβάτι του. Το ερώτημα είναι γιατί τα κρατούσε. Ήθελε μόνο τις αναμνήσεις ή κάποιες φορές που ήταν μόνη τη στο σπίτι έβρισκε «παρηγοριά» με αυτό το υλικό. Δεν είναι κάτι παράλογο άλλωστε, μιας και οι σεξολόγοι λένε πως συμβαίνει και μάλιστα κατά κόρον. Όμως το να σκέφτεσαι πως μετά από λίγο καιρό θα μπορούσε να υπάρχει ένας φάκελος εκεί με το δικό σου όνομα, εκτός από επικίνδυνο γεννάει και προβληματισμούς. Σκεφτόμουν τον επόμενο από μένα να ανοίγει τον φάκελο με το όνομά μου και να τσεκάρει τα πάντα. Ενδεχομένως να κάνει και κριτική.
Όλο το παραπάνω έγινε μέσα σε μερικά λεπτά καθότι δεν ήθελα να βρεθώ στη φάση να ακούσω τα κλειδιά στην πόρτα. Δεν ξεκίνησα βέβαια ποτέ εκείνο το κείμενο. Έκλεισα τον υπολογιστή, έκατσα στο σαλόνι και τελείωσα τον κρύο καφέ. Κάποια στιγμή μπήκε μέσα χαμογελώντας. Χαμογέλασα κάνοντας τον ανήξερο και όχι δεν χώρισα.
Δεν δέχτηκα όμως ποτέ να συμμετάσχω σε βίντεο…
