Η ώρα που τρώμε το φαγητό μας παίζει τελικά τον πιο σημαντικό ρόλο για την σιλουέτα μας. Το πείραμα που έγινε τουλάχιστον αυτό μας λέει. Η μελέτη δείχνει ότι το να τρώει κανείς πιο αργά, «εντείνει το αίσθημα της πείνας, επηρεάζει τις ορμόνες και επίσης αλλάζει την έκφραση των γονιδίων - ιδίως στον μεταβολισμό του λίπους - με την τάση για λιγότερη διάσπαση του λίπους και περισσότερη εναπόθεση λίπους», είπε ο δρ. Bhanu Prakash Kolla, καθηγητής ψυχιατρικής και ψυχολογίας στο Κολέγιο Ιατρικής της Κλινικής Mayo και σύμβουλος του Ιατρικού Κέντρου Ύπνου και του Τμήματος Μελέτης Εθισμού.
Όλες οι σκηνές φαγητού που κάνουν το Goodfellas μια γαστρονομική ταινία
Είναι γεγονός ότι οι δυτικές κοινωνίες τείνουν να επικεντρώνονται πάρα πολύ στο δείπνο που συχνά λόγω του τρόπου ζωής είναι το μεγαλύτερο γεύμα της ημέρας. Επίσης, πολλές φορές οι άνθρωποι στις δυτικές κοινωνίες τείνουν να τρώνε πάρα πολύ γρήγορα, λόγω έλλειψης χρόνου κι αυτό επίσης συμβάλλει στην αύξηση του βάρους, αφού δεν δίνουν το χρόνο στον εγκέφαλο να πάρει το μήνυμα ότι έχουν χορτάσει, με αποτέλεσμα να καταναλώνουν περισσότερη τροφή απ’ όση πραγματικά χρειάζονται. Αντίθετα, στις χώρες που οι κοινωνίες τους διαθέτουν πολύ χρόνο για τα μεγάλα τους γεύματα, συνήθως οι πολίτες τους είναι πιο αδύνατοι στο γενικό σύνολο του πληθυσμού.
Η μελέτη μπορεί να ήταν μικρή - διεξήχθη σε 16 υπέρβαρα ή παχύσαρκα άτομα - αλλά ήταν προσεκτικά σχεδιασμένη για να εξαλειφθούν άλλες πιθανές αιτίες αύξησης του σωματικού βάρους, όπως τονίζουν οι συγγραφείς. «Αν και έχουν γίνει και άλλες μελέτες που διερευνούν γιατί το καθυστερημένο φαγητό συνδέεται με αυξημένο κίνδυνο παχυσαρκίας, αυτή ίσως είναι η πιο καλά ελεγχόμενη, συμπεριλαμβανομένου του αυστηρού ελέγχου της ποσότητας, της σύνθεσης και του χρόνου των γευμάτων, της σωματικής δραστηριότητας, του ύπνου, της θερμοκρασίας του δωματίου και της έκθεσης στο φως», δήλωσε ο επικεφαλής συγγραφέας Frank Scheer, διευθυντής του Ιατρικού Προγράμματος Χρονοβιολογίας στο Τμήμα Ύπνου και Κυκλικών Διαταραχών του Brigham.
Όλοι οι συμμετέχοντες ήταν καλά στην υγεία τους, χωρίς ιστορικό διαβήτη, δεν εργάζονταν σε δουλειά με εναλλασσόμενες βάρδιες που μπορεί να επηρεάσουν τον κιρκάδιο ρυθμό, και είχαν τακτική σωματική δραστηριότητα. Όλοι όσοι συμμετείχαν στη μελέτη τήρησαν ένα αυστηρό πρόγραμμα ύπνου/αφύπνισης για περίπου τρεις εβδομάδες και τους παραδίδονταν έτοιμα γεύματα σε σταθερές ώρες, ακόμα και τρεις ημέρες πριν από την έναρξη του πειράματος.
