Κάθε χρόνο στις 14 Φλεβάρη γιορτάζουν συνήθως οι ερωτευμένοι. Άλλοι πάλι -ερωτευμένοι και μη- δεν γιορτάζουν τίποτα. Και κάπου ανάμεσά τους υπάρχει και ο Al Capone o οποίος το… γιόρτασε αλλιώς. Με ποιον τρόπο; Οργανώνοντας την πιο διάσημη εκτέλεση στην ιστορία του οργανωμένου εγκλήματος. Μια κίνηση που βάφτηκε με αίμα, σκόρπισε τρόμο, γεννώντας ιστορίες και κυρίως αποτέλεσε την αρχή του τέλους του διαβόητου γκάνγκστερ.
Μιλάμε για την περίφημη Σφαγή της γιορτής του Αγίου Βαλεντίνου - Saint Valentine’s Massacre- ή αλλιώς το τελειωτικό ξεκαθάρισμα λογαριασμών με την αντίπαλη συμμορία των «Βορείων» του Chicago και του αρχηγού τους Bugs Moran. Τι ήταν αυτό όμως που ώθησε τον Capone σε αυτή την κίνηση;
Αυτοί εδώ οι τύποι τον έχουν ενσαρκώσει καλύτερα σε μικρή και μεγάλη οθόνη.
Ο χάρτης του Chicago
Οι καιροί στις αρχές του 20ού αιώνα στις ΗΠΑ ήταν ιδιαίτερα μυστήριοι και το οργανωμένο έγκλημα βρισκόταν στο απόγειό του. Ο λόγος όμως που οι παράνομες δραστηριότητες, τα πισώπλατα μαχαιρώματα και ο γρήγορος πλούτος είχαν γίνει μεγαλύτερη μόδα και από τον Γιάννη Αντετοκούνμπο στο ΝΒΑ, είχαν όνομα: «Ποτοαπαγόρευση».
Βλέπεις, εκείνα τα χρόνια στις ΗΠΑ υπήρχε η σπουδαία ιδέα ότι αν απαγορευτεί το αλκοόλ η ζωή των ανθρώπων θα βελτιωθεί, ενώ θα γινόταν ένα εξαιρετικό βήμα προκειμένου να μειωθεί η φτώχια. Όπερ κι εγένετο. Η ποτοαπαγόρευση ήταν γεγονός, τα περισσότερα αποστακτήρια έκλεισαν και το αλκοόλ κηρύχθηκε παράνομο. Αλλά αυτό λειτούργησε σαν τη Λερναία Ύδρα. Όταν της κόψεις ένα κεφάλι, δύο θα φυτρώσουν. Και στην περίπτωση των ΗΠΑ, τα κεφάλια αυτά ανήκαν στη μαφία.
Αντί λοιπόν ο κόσμος να το γυρίσει σε νηφάλιος-mode, ξεκίνησε να καταναλώνει τεράστιες ποσότητες και να αποζητά το αλκοόλ ακόμα περισσότερο, την ώρα που τα μαγαζιά που το πουλούσαν παράνομα ξεφύτρωναν το ένα πίσω από το άλλο καθώς η τιμή του είχε εκτιναχθεί στα ύψη. Μέχρι το τέλος της δεκαετίας, περίπου 30.000 υπήρχαν μόνο στην πόλη της Νέας Υόρκης, ενώ οι συμμορίες που εμπορεύονταν παράνομα το αλκοόλ μετατράπηκαν αστραπιαία σε αυτοκρατορίες.
Στο Chicago κουμάντο έκαναν δύο, οι «Βόρειοι» και οι «Νότιοι». Οι πρώτοι είχαν κυρίως το ιρλανδικό στοιχείο με ελάχιστους γηγενείς Aμερικανούς και ακόμα πιο λίγους Πολωνούς. Αρχηγός τους ήταν ο Bugs Moran, ένας τύπος όχι ιδιαίτερα έξυπνος, αλλά πολύ βίαιος και εκδικητικός. Σίγουρα όμως όχι χειρότερος από τον μεγάλο του αντίπαλο προς… νότο πλευρά.
Εκεί κουμάντο έκανε ο διαβόητος «Σημαδεμένος» της καρδιάς μας, ο Al Capone. Οι Νότιοι ήταν ένα μεγάλο μίγμα από την Ιρλανδία, τη Σικελία ή την Ουαλία οι οποίοι γρήγορα διαπίστωσαν ότι μπορούν να επωφεληθούν οικονομικά στις ΗΠΑ. Και κάπως έτσι «γεννήθηκε» το μεγάλο... ντέρμπι για την κυριαρχία της πόλης καθώς οι δύο συμμορίες ανταγωνίζονταν στα πάντα. Ο τζόγος, η πορνεία και το λάδωμα» των πολιτικών ήταν μερικοί από τους λόγους, ωστόσο η πραγματική βεντέτα υπήρχε λόγω του παράνομου αλκοόλ.
Το συμβάν που πυροδότησε την κόντρα
Οι δύο πλευρές είχαν συμφωνήσει σε μια εικονική συμμαχία, ωστόσο με κάθε ευκαιρία ο ένας «έτρωγε» τον άλλον. Όταν λοιπόν ο Dean O'Banion (πρώην αρχηγός των «Βορείων») εκτελέστηκε μέσα στο ανθοπωλείο του, οι «Νότιοι» δεν παραδέχτηκαν ποτέ ότι είχαν κάποια ανάμειξη. Παρόλα αυτά όλοι ήξεραν ότι από πίσω βρισκόταν ο Al Capone.
Για αντίποινα οι μεγάλοι του αντίπαλοι, του έστησαν παγίδα μια μέρα που έκοβε βόλτες με το αυτοκίνητό του. Αφού του έφραξαν την πορεία, έκαναν το αμάξι του κάτι μεταξύ... ελβετικού τυριού και σουρωτηριού από τις σφαίρες και άπαντες ήταν βέβαιοι ότι είναι νεκρός. Παρόλα αυτά εκείνος βγήκε λίγο αργότερα ατσαλάκωτος από το αμάξι με την οργή ζωγραφισμένη στα μάτια του.
Η εκδίκηση πλέον ήταν μονόδρομος.
Οι «Βόρειοι» έπρεπε να αφανιστούν. Και σύντομα θα «έφευγαν» ο ένας μετά τον άλλον. Ο αντι-O’Banion, Hymie Weiss δολοφονήθηκε από τα πρωτοπαλίκαρα του Capone το 1926, όπως και το επόμενο κεφάλι, Vincent Drucci. Ο μόνος που απέμενε ήταν ο Bugs Moran. Μια σημείωση εδώ. Ο τελευταίος είχε προλάβει να μπει στο μάτι του Capone από τότε που σκότωσε τον στενό συνεργάτη και κολλητό του, Tony Lombardo.
Μόνο που ο Capone δεν έβαλε στόχο απλώς τον Moran, αλλά ολόκληρη τη συμμορία του. Και κάπως έτσι σχεδιάστηκε η περιβόητη εκτέλεση.
Αίμα ρέει άφθονο στην Ν. Clark Street
Ο Capone ήξερε πώς να δελεάσει τον Moran. Έβαλε έναν από τους άντρες του να επικοινωνήσει με την κεφαλή των «Βορείων» παριστάνοντας τον λαθρέμπορο αλκοόλ ισχυριζόμενος ότι ψάχνει αγοραστή για μια μεγάλη ποσότητα, από πρώτης τάξεως ουίσκι και μπύρας σε εξευτελιστική τιμή. Ήταν μία πρόταση που ο Moran δεν μπορούσε να αρνηθεί. Το σχέδιο έλεγε πως οι άντρες του Moran θα έφταναν στο σημείο της συνάντησης και οι άντρες του Capone, μεταμφιεσμένοι ως αστυνομικοί θα έβρισκαν τρόπο να τους απομονώσουν. Και τότε θα ξεκινούσε το μακελειό.
Στις 14 Φεβρουαρίου του 1929 λοιπόν, πρωί-πρωί όλο το Chicago ζει και αναπνέει για τον Άγιο Βαλεντίνο, την ώρα που 6 Βόρειοι περιμένουν το φορτίο. Είναι οι εκτελεστές Pete & Frank Gusenberg και ο Albert Kachellek, ο υπεύθυνος των επιχειρήσεων της συμμορίας Adam Heyer, ένας μηχανικός ονόματι John May και ένας γιατρός, ο Reinhardt Schwimmer.
Κανείς τους όμως δεν έχει αντιληφθεί ότι γύρω τους είναι περικυκλωμένοι από τσιλιαδόρους των αντιπάλων που περιμένουν τον θηριώδη Moran για να πραγματοποιήσουν την εκτέλεση.
Ξάφνου φτάνει στο σημείο της εκτέλεσης ένας τύπος που μοιάζει υπερβολικά στον Moran και δίνεται το σύνθημα για την εκτέλεση. Οι ντυμένοι ως αστυνομικοί άνδρες του Capone αφοπλίζουν τους «Βόρειους» και τους στήνουν με τα πρόσωπα στον τοίχο για να μην βλέπουν τι γίνεται πίσω τους. Τότε βγαίνουν από τα αυτοκίνητα οι άνδρες με τα πολυβόλα «Thompson». H σφαγή έχει πάρει μόλις σάρκα και οστά. Γύρω στις 200 σφαίρες εκτοξεύονται στις πλάτες των 7 και τους κάνουν αγνώριστους. Το αίμα ρέει παντού. Παρόλα αυτά μέσα στους νεκρούς δεν υπάρχει το όνομα του Moran.
Ο θηριώδης τύπος που έσκασε μύτη τελευταίος ήταν ο συνεργάτης του, Albert Weishank, ενώ ο ίδιος τη γλίτωσε καθώς έφτασε καθυστερημένος στο σημείο και βλέποντας τους υποτιθέμενους αστυνομικούς να κάνουν έφοδο, πάτησε γκάζι και απομακρύνθηκε.
Το μακελειό προκάλεσε λαϊκή κατακραυγή στο Chicago, καθώς σημαίνοντα πρόσωπα της «Πόλης των Ανέμων» ζήτησαν να μπει ένα τέλος στη δράση των συμμοριών. Η τοπική αστυνομία, παρότι γρήγορα διαπίστωσε ποιοι ήταν οι πρωταγωνιστές του αιματηρού επεισοδίου, δεν μπόρεσε να προχωρήσει σε συλλήψεις καθώς οι βασικοί ύποπτοι Al Capone και Jack McGurn είχαν γερά άλλοθι: ο πρώτος βρισκόταν στη Florida για διακοπές και ο δεύτερος στην αγκαλιά της φιλενάδας του.
Η αρχή του τέλους
Η συμμορία των «Βορείων» δεν μπόρεσε ποτέ ξανά να ορθοποδήσει μετά από αυτό το συμβάν. Λίγο αργότερα ο Moran πήγε στη φυλακή για παραχάραξη και ο Capone μετατράπηκε σε «Βασιλιά» του Chicago. Μόνο που πλέον δεν είχε να φυλάγεται απλώς από την πολιτειακή αστυνομία -την οποία ήλεγχε όποτε ήθελε- αλλά από το FBI και το IRS (εφορία). Σύντομα οι δυο υπηρεσίες θα κατάφερναν να τον στριμώξουν αρκετά, προχωρώντας μετά από δυο χρόνια στη σύλληψή του για φοροδιαφυγή.
Στα του μακελειού τώρα, ο χώρος στον οποίο έγινε η περιβόητη εκτέλεση (2122 Ν. Clark Street) μετατράπηκε σε τουριστική ατραξιόν μέχρι το 1967, όταν η αποθήκη κατεδαφίστηκε. Ο αιματοβαμμένος τοίχος της εκτέλεσης αποσυναρμολογήθηκε τούβλο – τούβλο και πουλήθηκε σε δημοπρασία. Τα τούβλα κέρδισε ένας καναδός επιχειρηματίας ονόματι George Patey, ο οποίος τον ξανάχτισε μέσα στο μπαρ που διατηρούσε στο Vancouver.
Το Μακελειό την Ημέρα των Ερωτευμένων είναι αν μη τι άλλο μια μελανή σελίδα, ωστόσο με το πέρασμα των δεκαετιών παρεισέφρησε στην κουλτούρα και αποτέλεσε πηγή έμπνευσης πολλών ιστοριών, τραγουδιών και κυρίως ταινιών. Αυτές που σε περιμένουν στο παρακάτω άλμπουμ:
