Το Χρυσό Βατόμουρο αποτελεί εδώ και δεκαετίες έναν θεσμό που επιβραβεύει τις - υποτίθεται - χειρότερες ταινίες της χρονιάς. Ωστόσο, η ιστορία του κινηματογράφου έχει δείξει ότι το αρχικό κράξιμο δεν σημαίνει απαραίτητα αιώνια καταδίκη.
Ο Francis Ford Coppola θα είναι πάντα σπουδαίος ακόμα και στις αποτυχίες του
Ο ίδιος ο Francis Ford Coppola, ένας από τους πιο τολμηρούς δημιουργούς στην ιστορία των ταινιών, πανηγύρισε το βραβείο του με μια ανάρτηση που είχε περισσότερη υπερηφάνεια παρά αυτοσαρκασμό.
Ο Coppola δήλωσε πως «νιώθει ενθουσιασμένος» που βραβεύτηκε και τόνισε ότι προτιμά να ακολουθεί το δικό του όραμα, αντί να προσαρμόζεται στους φόβους μιας κινηματογραφικής βιομηχανίας που αποφεύγει το ρίσκο. Αυτή η στάση μας κάνει να αναρωτηθούμε: μπορεί το Megalopolis, παρά τις σημερινές αποδοκιμασίες, να θεωρηθεί στο μέλλον ένα αριστούργημα;
Δεν θα ήταν η πρώτη φορά που μια ταινία απορρίπτεται στην εποχή της, μόνο και μόνο για να αποθεωθεί χρόνια αργότερα. Το Blade Runner του Ridley Scott, για παράδειγμα, δέχτηκε μικτές κριτικές και θεωρήθηκε αποτυχία, αλλά σήμερα θεωρείται μια από τις σημαντικότερες ταινίες επιστημονικής φαντασίας όλων των εποχών. Αντίστοιχα, το The Shining του Stanley Kubrick είχε προταθεί για Χρυσό Βατόμουρο, αλλά πλέον αναγνωρίζεται ως μια από τις κορυφαίες ταινίες τρόμου, το ίδιο και ο Scarface του Brian De Palma.
The Outsiders: Όταν ο Francis Ford Coppola δημιουργούσε τη νέα γενιά του Χόλιγουντ
Μόνο ο Υδάτινος Κόσμος του Kevin Costner ήταν ίσως από τις μεγάλες παπάτζες που έχουμε δει, κάτι σαν το Mad Max απλά στη θάλασσα το οποίο τελικά ήταν μεγάλη αποτυχία και άξιζε το κράξιμο.
Η αναγνώριση θα έρθει αργότερα;
Το Megalopolis είναι μια φιλόδοξη, οραματική δημιουργία που προφανώς δεν ακολουθεί τις συμβάσεις της σημερινής κινηματογραφικής βιομηχανίας. Όπως ακριβώς και άλλες ταινίες που πρωτοπαρουσιάστηκαν σε ένα αμήχανο κοινό, μπορεί να χρειαστεί χρόνος για να εκτιμηθεί η αξία του. Ο Coppola, εξάλλου, δεν είναι ξένος στην ιδέα της αρχικής αποτυχίας που οδηγεί σε μεταγενέστερη αναγνώριση.
Έτσι, αν και σήμερα το Megalopolis αντιμετωπίζεται με σκεπτικισμό, η αληθινή δοκιμασία του δεν είναι το Χρυσό Βατόμουρο, αλλά το πέρασμα του χρόνου. Αν η ταινία έχει όντως κάτι διαχρονικό να πει, αν διαθέτει εικόνες και ιδέες που θα αντέξουν, τότε ίσως μια μέρα να μπει στο πάνθεον των ταινιών που απορρίφθηκαν στην εποχή τους, μόνο και μόνο για να αναγεννηθούν ως αριστουργήματα.
Megalopolis & Joker Folie à Deux: Είναι τόσο κακά ή απλώς μπροστά από την εποχή τους;
Όπως και τα «προφητικά» λόγια του Francis Ford Coppola, αν τελικώς επιβεβαιωθούν οι ισχυρισμοί του.
