Την πρώτη φορά που ο Monty Alexander ήρθε στην Ελλάδα ήταν το 1982. Μεταξύ άλλων, ήταν από τους αγαπημένους της αείμνηστης Μελίνας Μερκούρη την οποία, όπως φάνηκε και χθες από τη μοναδική του ερμηνεία στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, δεν ξέχασε ποτέ ούτε εκείνος.
Το Monty Alexander Trio απαρτίζεται, εκτός από τον ίδιο τον Monty Alexander, από τον ντράμερ Jason Brown και τον μπασίστα Luke Shellick. O πρώτος, είναι πνευματικό παιδί του εξίσου θρυλικού ντράμερ Billy Hart, του ανθρώπου που έφερε στα 70s τους Mwandishi και χάραξε τον δικό του προσωπικό δρόμο στο jazz drumming. Ο Brown απαριθμεί συνεργασίες με μερικούς από τους επιφανείς καλλιτέχνες της jazz και είναι μόνιμο μέλος στο σεστέτο της Amina Figarova. O Καναδός Luke Shellick μαθήτευσε δίπλα στον μεγάλο Ron Carter και έχει παίξει το κόντρα μπάσο του με θρύλους όπως ο Orrin Evans και ο μαέστρος της jazz κιθάρας Russell Malone – o τελευταίος έφυγε από κοντά μας φέτος τον Αύγουστο.
Για τον Monty Alexander, αυτή ήταν η τέταρτη επίσκεψη στην Αθήνα και μια καλή ευκαιρία να παρουσιάσει τη νέα του δισκογραφική δουλειά που ακούει στο όνομα ‘‘D-Day’’ και έχει διπλή σημασία. Δεν είναι μόνο το σημείο-κλειδί για τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο με την συμμετοχή των αμερικανικών στρατευμάτων, αλλά και η ελπίδα για παγκόσμια ειρήνη που θέλει και επιθυμεί ο ίδιος ο Alexander στα 80 του χρόνια. Αυτή η σημασιολογία της ηλικίας του, είναι ο δεύτερος λόγος. «Είμαι γεννημένος στην D-Day και αυτή η συλλογή για τα γενέθλιά μου, είναι η ελπίδα μου για έναν κόσμο χωρίς πόλεμο» είπε χθες στο κοινό του.
Τα γενέθλια του Monty Alexander σε συνδυασμό με την εξαιρετική του εμφάνιση χθες στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, είναι μια μεγάλη γιορτή για την jazz μουσική. Παρότι η Ella Fitzgerald και ο John Barry πέρασαν χθες από το ρεπερτόριο του, η πρώτη μεγάλη έκπληξη της βραδιάς ήταν μια jazz διασκευή για το «Τα Παιδιά του Πειραιά» της Μελίνας Μερκούρη και του Μάνου Χατζιδάκι, ενδεχομένως και ως ένα μικρό tribute στην Ελλάδα και στη Μελίνα. Ωστόσο ο ίδιος δεν παρέλειψε να διηγηθεί και την προσωπική του ιστορία για έναν από τους παγκόσμιους θρύλους της μουσικής. «Όταν ξεκίνησα να παίζω πιάνο στα κλαμπ του Μαϊάμι, η μαφία είχε τα περισσότερα μαγαζιά εκείνη την εποχή. Κάποιοι ήταν κακοί, αλλά κάποιοι ήταν και καλοί μέσα σε όλο αυτό το σύστημα. Κάπου εκεί γνώρισα και τον Frank Sinatra» είπε χθες στο κοινό.
Και όσο ταξίδεψε χθες όλο το Μέγαρο πίσω στο 1961, παρέλειψε να πει ολόκληρη την ιστορία όπου ο καρδιακός φίλος του Sinatra, Jilly Rizzo, ήταν αυτός που ουσιαστικά τον ξεχώρισε στο πιάνο. Ωστόσο ο Monty Alexander δεν είναι απλά ένας μουσικός που έσφιξε ένα βράδυ το χέρι του Sinatra. Πραγματοποίησε άπειρες εμφανίσεις μαζί του, ενώ την ίδια περίοδο ξεκίνησε μια μακρά φιλία με τον εξίσου θρυλικό Miles Davis. Αυτός ήταν και ο λόγος που ο Ol’Blue Eyes έκανε χθες πάνω από μία φορά το πέρασμά του από το ρεπερτόριο.
Όσο για τη συνολική του εμφάνιση χθες στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, ήταν αντάξια ενός θρύλου που κρατάει την ψυχή της jazz ζωντανή. Που μπορεί να ξεχώρισε για το πάντρεμα των παραδοσιακών ρυθμών της Τζαμάικα -της γενέτειράς του- με την jazz, αλλά που από την ίδια στιγμή επιβεβαιώνει την φήμη της αγνής έμπνευσης πάνω στο πιάνο, για μερικές από τις πιο συγκλονιστικές μελωδίες που θα αποτελέσουν παρακαταθήκη για τους μετέπειτα μουσικούς. Και όλα αυτά, πάντα, με την εξαιρετική του διάθεση.
«Look Up λέγεται το κομμάτι και να κοιτάτε πάντα ψηλά. Και τα καλύτερα θα έρθουν»
