Σε μια εποχή που το Queen’s Gambit δεν είχε κάνει ακόμη την εμφάνισή του και το Furiosa δεν είχε σκόνη και αίμα α λα Mad Max, η Anya Taylor-Joy δεν είχε κάνει παρά μόνο κάτι μικρές τηλεοπτικές εμφανίσεις. Μέχρι που η μοίρα την οδήγησε στα χέρια του Robert Eggers (ο οποίος θα την έκανε αργότερα κάστινγκ και στο Northman) και την προσγείωσε στο ρόλο της Thomasin και στο Witch. Αν και πλέον γνωρίζουμε ότι ο Robert Eggers είναι από την φύση του ατμοσφαιρικός, τόσο στο κομμάτι της συγγραφής του σεναρίου όσο και στη φωτογραφία, το Witch ήταν η πρώτη ταινία που μας σύστησε στο σκοτεινό του μυαλό και πόσο μάλλον όταν πριν λίγες ημέρες κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το trailer του Nosferatu που θα προβληθεί φέτος τα Χριστούγεννα.
Το Witch κέρδισε εξαρχής τις εντυπώσεις στο Sundance Festival του 2015, όπου την Anya Taylor-Joy συνόδευαν οι βετεράνοι ηθοποιοί Ralph Ineson και Kate Dickie, που υποδυόντουσαν τους γονείς στην οικογένεια. Το 1630 η Νέα Αγγλία βρισκόταν στον πυρετό της μαγείας μιας και οι Πουριτανοί άποικοι της Αμερικής, δεν άφηναν περιθώρια για ύποπτες κινήσεις και συμπεριφορές που ενδεχομένως να οδηγούσαν σε απαγορευμένες λατρείες. Ο πυρετός των μαγισσών του Σάλεμ είναι το χαρακτηριστικότατο παράδειγμα που έχουμε μέχρι σήμερα. Οι ιστορικοί έχουν καταδικάσει και αφορίσει το γεγονός, όμως οι κοινωνιολόγοι μελετούν το φαινόμενο των ανθρώπων της εποχής που βρισκόντουσαν σε μια ξένη ήπειρο και το μοναδικό πράγμα που ζητούσαν, ήταν να μην πέσουν στα μάτια Του Θεού.
Σε μία φρενίτιδα, λοιπόν, ενός νέου αιώνα, ο Robert Eggers έθεσε το ερώτημα. Τι θα συνέβαινε αν πράγματι σε αυτή τη νέα ήπειρο, το Κακό παρακολουθούσε πιο έντονα περιμένοντας τα κατάλληλα άτομα για να φέρει στο μέρος του; Το Witch είναι γεμάτο ανησυχία, φόβο και συμβολισμό. Από τράγους και λαγούς, που τα τελευταία θεωρούνται μαγικά πλάσματα και το πρώτο το ζώο του διαβόλου (χωρίς κανένα λόγο), μέχρι δίδυμα παιδιά που τραγουδούν, κατσίκες που αντί για γάλα βγάζουν αίμα, μωρά που εξαφανίζονται μέσα στη νύχτα. Είναι όλο τόσο έντονο και σε βάζει από την πρώτη στιγμή στο έλεος ενός πολύ σκληρού τοπίου, που ακόμη και σαν θεατής νιώθεις τελείως αβοήθητος.
Από εκεί και στο εξής, οι πιο ψαγμένοι στο genre του τρόμου ενδεχομένως και να αναρωτιούνται. Συνέβησαν πράγματι όλα αυτά στην ταινία ή είναι κάποιου είδους ομαδικής ψύχωσης σαν εκείνες που είναι καταγεγραμμένες στο Μεσαίωνα; Παρότι κάτι τέτοιο θα μπορούσε να είναι αλήθεια, ο Eggers χρησιμοποίησε στους διαλόγους του κείμενα και καταγεγραμμένα περιστατικά από την περίοδο του 1600, καταθέσεις σε λαϊκά δικαστήρια που έχουν επιβιώσει μέχρι σήμερα σε ιστορικά αρχεία, αλλά και δεκάδες μαρτυρίες και αναφορές για παραφυσικά φαινόμενα που ποτέ δεν εξηγήθηκαν. Ακούγεται ενδεχομένως αλλόκοτο, αλλά μέχρι και ο μετρ του τρόμου, Stephen King, δήλωσε σε συνέντευξη ότι τρομοκρατήθηκε όταν είδε το Witch. Κομμάτι-κομμάτι, η Thomasine της Anya Taylor-Joy έρχεται όλο και πιο κοντά στο σκοτάδι, για να φτάσει στη Σύναξη των Μαγισσών και το σκοτεινό της πεπρωμένο.
Ας ελπίσουμε το ίδιο σκοτάδι να υπάρχει και στο Nosferatu.
