Από την πρώτη στιγμή που ο κόσμος ξεκίνησε να μαζεύεται στο Ηρώδειο, φαινόταν πως η συναυλία αυτή δεν θα ήταν σαν τις άλλες για πολλούς λόγους. Ο πρώτος είναι ο προφανής, η μεγάλη επιτυχία των Wardruna στο μουσικό στερέωμα, ως μία από τις καλύτερες -αν όχι η τοπ- μπάντες της σκανδιναβικής φολκ μουσικής. O δεύτερος είναι πως ο Einar Selvik και η παρέα του, ένωσαν ένα σωρό άγνωστους αναμεταξύ τους ανθρώπους που βρέθηκαν στο Ηρώδειο, άλλα έγιναν Ένα με τη μουσική των Wardruna.
Kάποιοι γνώριζαν τους Wardruna από την συμμετοχή του Einar στη μουσική παραγωγή της διάσημης τηλεοπτικής σειράς Vikings. Άλλοι από την ενασχόληση τους με την ξένη folk ή ειδικότερα το world music. Υπήρξαν και εκείνοι που ήρθαν με τις μπλούζες των Gorgoroth όταν ακόμη ο Einar έπαιζε ντραμς για την black metal μπάντα. Κάποιοι ακόμα πιο νέοι, ίσως και να γνώριζαν πως έγραψε τραγούδια για το βιντεοπαιχνίδι Assassin’s Creed Valhalla.
Όμως εκεί, στο ιστορικό Ηρώδειο, η σκανδιναβική μυθολογία έγινε ένα με την κουλτούρα της χώρας μας. Ένα παιχνίδι ανάμεσα στις σκιές και τον ήχο των παραδοσιακών μουσικών οργάνων, με την σχεδόν κινηματογραφική παρουσία του Einar Selvik και της «ντάμας» του, Lindy-Fay Hella. Οι Wardruna συστήθηκαν επίσημα κάτω από τον ελληνικό ουρανό που βρήκε χώρο να φιλοξενήσει τους μεγάλους μύθους γύρω από την καθημερινότητα μιας άλλης εποχής, όταν ο Θορ χτυπούσε με το σφυρί του και ο Όντιν περπατούσε ανάμεσα στους ανθρώπους. Όλη αυτή η κουλτούρα, αυτή η ποιητική καταγραφή που βρήκε την έκφρασή της μέσα από την σκανδιναβική παραδοσιακή μουσική -την Βίκινγκ μουσική θα έλεγαν κάποιοι- είναι μία απόδειξη πως στον σύγχρονο κόσμο υπάρχει χώρος για μύθους και ιστορίες από το παρελθόν.
Ο Einar Selvik άλλωστε είναι αυτό ακριβώς. Δεν είναι απλά τραγουδιστής και οργανοπαίκτης. Είναι ένας σύγχρονος βάρδος. Ένας ταξιδευτής. Όπως στις αρχές του μεσαίωνα, όταν οι Σκανδιναβοί αποβιβάστηκαν στην αγγλοσαξωνική γη και τελικά έγιναν ένας λαός, υπήρξαν άνθρωποι που από χωριό σε πόλη και από πόλη σε βασίλειο έπαιζαν για τον κόσμο και τραγουδούσαν διηγούμενοι ιστορίες - από το πως ο Όντιν έκλεψε τη συνταγή για το υδρομέλι, μέχρι την τελευταία μάχη των θεών στο Ράγκναροκ. Σήμερα, ο Einar και οι Wardruna κάνουν ακριβώς το ίδιο. Με τη διαφορά ότι απευθύνονται σε ένα κοινό που έχει ακόμη μέσα του την αγάπη για αυτές τις ιστορίες.
Πέρα από την μουσική τους και τις φωνές του κόσμου που καλούσαν τον Einar σαν κάποιο Βίκινγκ βασιλιά, το πιο ωραίο κομμάτι του ίδιου του τραγουδοποιού, ήταν η αντίληψή του για τον πολιτισμό. «Αυτές εδώ οι πέτρες έχουν μνήμη και σήμερα θα αποκτήσουν κι άλλη» είπε στον κόσμο για το Ηρώδειο. Τόνισε πως δεν είναι μία μπάντα που θεωρούν τους εαυτούς τους Βίκινγκς και κατακτητές, αλλά που παίρνουν όμορφα κομμάτια του παρελθόντος για να μιλήσουν για εκείνο μέσα από την παραδοσιακή μουσική, στο δικό μας παρόν. Ιστορίες σαν τις παραπάνω αλλά και πιο απλές, από το όργωμα μέχρι το άνθισμα μιας μηλιάς ή το ψήσιμο του ψωμιού. Όλο αυτό, περιγράφεται σε μία μόνο λέξη. Πολιτισμός.
Οι Wardruna έδωσαν μία από τις πιο εντυπωσιακές συναυλίες που έχουμε δει ποτέ στο Ηρώδειο, όχι μόνο για την ποιότητα της μουσικής και τα μοναδικά φωνητικά της Lindy και του Einar, αλλά επειδή είχαν εξαρχής την διάθεση και τη μεγαλοπρέπεια, να μας κάνουν δικούς τους ανθρώπους για μια νύχτα. Να μας ταξιδέψουν σε μύθους και να ξυπνήσουν παλιά πνεύματα κάνοντας τον ήχο τους κομμάτι των δικών μας αναμνήσεων.
Και δεν ήταν λίγοι που σίγουρα θα κοίταξαν πολλές φορές στις γωνιές του Ηρωδείου ψάχνοντας για τα κοράκια του Όντιν, έτοιμα να του ψιθυρίσουν στο αυτί για αυτή την μοναδική νύχτα σε μία χώρα πολύ μακριά από εκεί που για πρώτη φορά έβγαλε ρίζες το Yggdrasil.
