Όταν πετυχαίνει κανείς μία πραγματικά καλή σειρά στο Netflix είναι διπλή χαρά, γιατί εκτός από την ευχαρίστηση που αντλεί από το θέαμα, απολαμβάνει και τη χαρά της ανακάλυψης μέσα σε μια πληθώρα παραγωγών που το κάτω του μετρίου είναι θετικός χαρακτηρισμός. Το Beef είναι μία τέτοια σειρά, καλογυρισμένη, γρήγορη σε εξέλιξη και με ένα κοινωνικό μήνυμα που μάλλον μας αφορά.
Επιστρέφει το X-Files με νέα σεζόν;
Πόσες φορές δεν έχουμε χάσει την ψυχραιμία μας στον δρόμο πρίν ή μετά από μία κουραστική ημέρα; Κορναρίσματα, βρισιές και απότομοι ελιγμοί μεταξύ αγνώστων σε μικρά ξεσπάσματα συσσωρευμένης οργής με λάθος αποδέκτες. Κανείς δεν ξέρει τι σταυρό κουβαλάει ο άλλος και μια στιγμή αφηρημάδας μπορεί να εκληφθεί σαν απόπειρα φόνου με ενδεχόμενο δόλο. Τότε μπαίνει στο κάδρο η αυτοδικία με ορατό κίνδυνο να ξεφύγουν τα πράγματα για τα καλά.
Μια τέτοια ιστορία είναι και αυτή των Ντάνι και Έιμι. Δύο εντελώς διαφορετικοί άνθρωποι στην κοινωνική ιεραρχία, αλλά με κοινή καταγωγή. Ο Ντάνι είναι ένα μάστορας που προσπαθεί να βγάλει πέρα και οδηγεί ένα φορτηγάκι 20ετίας. Η Έιμι πρόκειται να πουλήσει την start up της έναντι 10 εκ. δολαρίων και παραλίγο να τρακάρει το ολοκαίνουργιο πολυτελές της SUV με το προαναφερθέν φορτηγάκι.
Η μοναδική σειρά που κοίταξε στα μάτια το Band of Brothers
Το σεναριακό τέχνασμα της κοινής καταγωγής των πρωταγωνιστών βγάζει τον παράγοντα του ενδεχόμενου ρατσισμού ως κίνητρο της συμπεριφοράς των πρωταγωνιστών και μάλιστα λειτουργεί σαν μια υπενθύμιση της εν πολλοίς αόρατης παρουσίας των Ασιατικής καταγωγής Αμερικανών της Καλιφόρνιας.
Ο συσσωρευμένος θυμός των πρωταγωνιστών που αναγκάζει τις ζωές τους σε περεταίρω μπλέξιμο, από όσο θα περίμενε κανείς μετά από μια ανταλλαγή «γαλλικών». Εδώ ακριβώς μπαίνει το κανείς δεν ξέρει τι σταυρό κουβαλάει κάποιος και μάλιστα στην πιο σοβαρή του εκδοχή, αυτή της ψυχικής υγείας.
Το Beef μέσα από την αλληλουχία δραματικών και κωμικών σκηνών, που όμως αποφεύγει να γίνει μαύρη κωμωδία και επιμένει στο μοτίβο των δύο ξεχωριστών ειδών σαν layers, δείχνει ότι τελικά δεν έχει και πολλή σημασία το κοινωνικό στάτους κάποιου για να μην είναι χαρούμενος με τη ζωή του. Αυτό λειτουργεί και προς τις δύο κατευθύνσεις.
Η άλλη όψη του νομίσματος που λέει ότι «είναι όμορφη και πλούσια, πώς μπορεί να μην είναι ευτυχισμένη» είναι το ότι οι φτωχοί δεν έχουν χρόνο και κουράγιο για να να ασχοληθούν με την ψυχική τους υγεία. Όσο προχωρά η πλοκή της σειράς και οι ζωές των πρωταγωνιστών διασταυρώνονται με περισσότερους τρόπους, φαίνεται και η μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετωπίζουν αυτοί οι άνθρωποι, η οποία δεν είναι άλλη από την παράλληλη πραγματικότητα στην οποία ζει το οικογενειακό και φιλικό τους περιβάλλον.
Η κάθαρση στο Beef έρχεται μέσα από την αυτογνωσία. Μια επώδυνη διαδικασία που περνά από διαδοχικά στάδια διαχείρισης θυμού, πρώτα σε αγνώστους, μετά σε φίλους και τέλος στον ίδιο τους τον εαυτό. Αυτό το αυτομαστίγωμα, όσο άδικο κι αν είναι, είναι το τελικό στάδιο πριν την αποδοχή και την αναζήτηση ουσιαστικής λύσης και οι Ντάνι και Έιμι το ανακαλύπτουν κάπως αργά, αλλά το ανακαλύπτουν.
