Η Γιορτή του Σινεμά την Πέμπτη 27 Οκτωβρίου πήγε πολύ καλά, ο κόσμος ανταποκρίθηκε όπως έπρεπε κι όπως ήταν αναμενόμενο. Υπάρχουν όμως πολλά που πρέπει να ειπωθούν για το σημερινό πρόβλημα των αιθουσών. Το livestreaming είναι ο βασιλιάς, αλλά τι θα γίνει με τις αίθουσες; Τι θα γίνει με την απλή κίνηση ενός ανθρώπου που πηγαίνει να δει μία ταινία; Την όλη ιεροτελεστία του κινηματογράφου; Η Γιορτή του Σινεμά έκοψε εισιτήρια και γέμισε αίθουσες, δεν είναι όμως τυχαίο πως η τιμή του εισιτήριου ήταν στα 2 ευρώ. Καθημερινά όμως αν κάποιος θέλει να πάει να δει μία ταινία πρέπει να δώσει 8 ευρώ για να μπει και άλλα 5 για να φάει κάτι. Με την ακρίβεια και την οικονομική στενότητα του σήμερα οι άνθρωποι πραγματικά δυσκολεύονται να επιλέξουν μία αίθουσα για να δουν μία ταινία. Προτιμούν να μείνουν στο σπίτι και να δουν κάτι στην streaming πλατφόρμα της προτίμησης τους, μιας και η μηνιαία συνδρομή κοστίζει το ίδιο με μια βραδιά στο σινεμά.
Γλυκιά Συμμορία: Η ταινία που ανήγγειλε τον αναπόφευκτο θάνατο της αστικής επανάστασης
Μπορεί τα 110.934 εισιτήρια να είναι μία ανάσα για τα σινεμά από την άλλη πρέπει οι υπεύθυνοι της βιομηχανίας του κινηματογράφου να σκεφτούν έναν τρόπο να ρίξουν τα κόστη, μιας και ο κόσμος δεν αντέχει το οικονομικό βάρος μίας βραδιάς στο σινεμά. Καλές είναι οι Γιορτές του Σινεμά και ο κόσμος είναι ενθαρρυντικό που στηρίζει, η ενδείξεις όμως είναι δυσοίωνες. Με το livestreaming να κερδίζει όλο και περισσότερο έδαφος, με τους ανθρώπους να βαριούνται να σηκωθούν από τον καναπέ και τα κόστη των αιθουσών στα ύψη, το σινεμά πέφτει κατακόρυφα. Τι μπορεί όμως να γίνει; Για αρχή τα βασικά: Να πέσουν οι τιμές ρε παιδιά, δεν γίνεται πλέον να δίνουμε 15 ευρώ για να δούμε μία ταινία, όσο και να το θέλουμε να στηρίξουμε δεν γίνεται. Με 15 ευρώ μπορείς πλέον να έχεις δύο συνδρομές Netflix. Οι τιμές αυτές δεν είναι βιώσιμες. Τα στούντιο πρέπει να καταλάβουν πως οι αίθουσες θα πεθάνουν έτσι πως πάει.
Οι καλύτερες αντρικές προτάσεις για το binge watching του Νοεμβρίου
Πλέον ο κόσμος βαριέται να ζήσει εκείνο το υποτιθέμενο κινηματογραφικό αίσθημα της αίθουσας. Γιατί; Μα φυσικά γιατί κοιτάει πρώτα απ’ όλα την τσέπη του. Προτιμά να κάτσει στον καναπέ του με το δωρεάν φαγητό του και τις μπίρες του και να δει εκατό κιλά σειρές. Δεν θέλει να σηκωθεί και να πάει να δώσει είκοσι ευρώ για δύο ώρες σε μία αίθουσα. Αν το εισιτήριο ήταν 2 ευρώ (όπως στην Γιορτή) τότε σίγουρα ο άλλος το σκέφτεται να κάνει μία κινηματογραφική έξοδο. Οι τιμές πρέπει να πέσουν, δεν ξέρουμε πως ακριβώς. Αυτό είναι αλήθεια, λύσεις δεν έχουμε, έχουμε όμως παράπονα. Το σινεμά μας αρέσει αλλά μας αρέσει και η τσέπη μας. Η ζυγαριά γέρνει προς το οικονομικό πρόβλημα. Όλα όμως είναι μία ανελέητη οικονομική αλυσίδα καταστροφής. Τα ενοίκια στο θεό, οι αίθουσες δεν βγαίνουν. Το πρόβλημα ίσως να είναι ακόμη πιο βαθύ απ’ ότι νομίζουμε. Έτσι όπως πάει όμως δεν θα υπάρχουν αίθουσες που να παίζουν ταινίες. Θλιβόμαστε αλλά είναι η πικρή αλήθεια.
