Η είδηση ότι ο Val Kilmer «έφυγε» από τη ζωή σε ηλικία 65 ετών μας έχει δημιουργήσει μια μικρή δυσφορία και στενοχώρια, αναγκάζοντάς μας να ανατρέξουμε σε παλιότερους ρόλους και στιγμές που μας έχει χαρίσει στον κινηματογράφο. Σαφώς και τη μερίδα του λέοντος κερδίζει ο Iceman του Top Gun ή ο Doc Holiday του Tombstone, ωστόσο, πολλοί αναφέρθηκαν στις ημέρες του ως στην ταινία Batman Forever του Joel Schumacher το 1995.
Ο Tim Burton είχε οραματιστεί ένα διαφορετικό «Batman Forever»
Τότε που όλοι θεωρήσαμε ότι θα συνεχίσει το σπουδαίο και σκοτεινό legacy του Michael Keaton, το αποτέλεσμα όμως έφερε τον Batman ένα βήμα πιο κοντά στην καταστροφή της φήμης του, μέχρι να έρθει το επόμενο κεφάλαιο με τον George Clooney στο ρόλο, για να τον αποτελειώσει αναγκαστικά, περιμένοντας μια 8ετία μέχρι να εμφανιστεί ο Christopher Nolan και του δώσει τη ζωή που έχει σήμερα.
Ήταν τελικά καλός ο Kilmer ως Batman;
Σίγουρα δεν ήταν ένας σκοτεινός χαρακτήρας, αλλά για αυτό δεν φταίει απαραίτητα ο Kilmer, αλλά ο σκηνοθέτης και η ίδια η Warner Bros. που αποφάσισε να αλλάξει τον χαρακτήρα του ήρωα, κάνοντάς τον πιο φωτεινό και κωμικό, απλώς για να φέρει πιο μικρό κοινό στις κινηματογραφικές αίθουσες.
Εκείνη την εποχή, ο Val Kilmer βρισκόταν στην καλύτερη περίοδο της καριέρας του, έχοντας πάψει να είναι απλώς ο Iceman, καθώς οι πολυποίκιλτοι ρόλοι του, όπως ο Jim Morrison στο The Doors και ο Doc Holiday στο Tombstone ήταν οι καλύτερες πρόβες για έναν απαιτητικό ρόλο όπως ο Batman.
O λόγος που λατρεύουμε τον Batman βρίσκεται στον Bruce Wayne
Αν ρίξει κανείς μια σφαιρική ματιά στον Kilmer του 1994, θα διαπιστώσει ότι είχε όλα τα χαρακτηριστικά για να ενσαρκώσει τον Batman/Bruce Wayne. Και ωραίο στυλ είχε, και γυμνασμένος ήταν, και το ύφος του playboy millionaire μπορούσε να έχει, όπως και να δημιουργεί ένα μυστήριο πίσω από τον χαρακτήρα του. Μόνο που όλα αυτά πήγαν τελικά περίπατο, λόγω του διαφορετικού οράματος που είχε ο Schumacher.
Το βασικό πρόβλημα, ωστόσο, δεν ήταν ούτε αυτό, αλλά το γεγονός ότι το Batman Forever δεν επικεντρωνόταν τόσο στον ίδιο τον Batman, ούτε στην superhot συμπρωταγωνίστριά του, Nicole Kidman, αλλά στη χημεία μεταξύ των δύο villains, Riddler (Jim Carrey) και Two-Face (Tommy Lee Jones). Μπορεί οι δυο τους να μην τα πήγαιναν τόσο καλά στα γυρίσματα, η δυναμική τους όμως, και κυρίως, η εκρηκτική ενέργεια του Carrey έκλεβε σχεδόν κάθε σκηνή, κάνοντας την ταινία να μοιάζει περισσότερο με The Jim Carrey Show.
Σε αριθμούς, μπορεί το Batman Forever να ήταν μέχρι τότε η μεγαλύτερη εισπρακτική επιτυχία του franchise, ($336.6 εκατ.) εξελίχθηκε όμως σε ένα φιλμ που έφερε τον ήρωα ένα βήμα πριν την καταστροφή, και ένας από τους πρώτους που το διέκρινε αυτό ήταν ο ίδιος ο Kilmer. Για αυτό και προκάλεσε έκπληξη σε όλους η απόφασή του να μην συνεχίσει στον ρόλο του και για το το Batman & Robin της επόμενης χρονιάς.
Το να αναλάβεις τον ρόλο του Batman είναι ικανό να σε κάνει γνωστό στα πέρατα του κόσμου και να σε καθιερώσει ανάμεσα στα μεγάλα ονόματα του Χόλιγουντ, για τον Kilmer όμως που είχε πάντα αντισυμβατικές απόψεις, λειτουργούσε διαφορετικά:
«Όταν παίζεις τον Batman, είσαι απλώς ένας τύπος με στολή. Δεν έχει να κάνει με αυτόν που τη φοράει, αλλά με τη μάσκα. Ουσιαστικά, δεν υπάρχει Batman» είχε δηλώσει καθώς αποφάσιζε να παρατήσει τον ρόλο, τον οποίο ανέλαβε μετά ο George Clooney, με τα γνωστά αποτελέσματα.
Σίγουρα, ο Batman που μας προσέφερε ο Val Kilmer θα μπορούσε να είναι εξαιρετικός και όσο πιο κοντά σε εκείνον του Michael Keaton θα θέλαμε, ωστόσο, η σκηνοθετική κατεύθυνση, το κακό κοστούμι και η πλοκή άλλαξε τα πλάνα, προσφέροντάς μας ουσιαστικά τον πλέον ουδέτερο Σκοτεινό Ιππότη που είδαμε ποτέ.
Ποιος έφταιγε τελικά για τις στολές με τις θηλές στα «Batman» του Joel Schumacher;
Όπως αποδείχτηκε στη συνέχεια, βέβαια, ο Batman δεν είναι απλώς μια μάσκα αλλά αυτός που τη φορούσε μπορούσε να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στο πώς θα αποτυπωθεί στον κόσμο. Το απέδειξε στη συνέχεια ο Christian Bale, ύστερα ο Ben Affleck και κυρίως ο Robert Pattinson τον οποίο περισσότερο είδαμε στο The Batman, κάτω από τη μάσκα παρά ως Bruce Wayne.
