Η περίφημη Ακαδημία την οποία συνεχώς ακούμε, αλλά ποτέ δεν βλέπουμε, είναι ένας μικρός στρατός περίπου 10.000 σκηνοθετών, σεναριογράφων, ηθοποιών και άλλων συντελεστών του χώρου του θεάματος. Σε μια βιομηχανία εξ ορισμού εξωστρεφή όπως αυτή του Hollywood, κάνει πολύ εύκολο στόχο τη διαβόητη ακαδημία σε κάθε είδους κριτική, δίκαιη ή άδικη. Ο κόμπος έφτασε στο χτένι στα μέσα της προηγούμενης δεκαετίας με μια έρευνα των Los Angeles Times με στατιστικά που αφορούν τους συμμετέχοντες στην Ακαδημία.
Το 2014 τα μέλη της Ακαδημίας, και ψηφοφόροι για τα Oscars ήταν κατά μέσο όρο 63 ετών, το 76% ήταν άνδρες και το 94% λευκοί. Ο συνδυασμός λευκός γέρος άνδρας είναι απολύτως λογικό να συγκεντρώσει τη μήνι ενός χώρου που ευαγγελίζεται τη συμπεριληπτικότητα και την επαφή με τα δυναμικά νεανικά κοινά και το 2016 κορυφώθηκε η αντίδραση με το viral hashtag #oscarssowhite με ηθοποιούς όπως τον Will Smith να μποϊκοτάρουν την τελετή διαμαρτυρόμενοι για την υποεκπροσώπηση των μειονοτήτων.
Μπροστά στον κίνδυνο της απαξίωσης, λειτούργησε το ένστικτο της αυτοσυντήρησης και η Ακαδημία επιχείρησε ένα μεγάλο άνοιγμα σε γυναίκες, μειονότητες και νεαρούς δημιουργούς αλλάζοντας σε κάποιο βαθμό τη σύνθεση του εκλεκτορικού σώματος. Η οργή κόπασε, αλλά όχι και η απαξίωση. Αν υπάρχει κάτι χειρότερο στον χώρο του θεάματος από την κακή κριτική, αυτή είναι η αδιαφορία. Η αρνητική διαφήμιση κρατάει κάτι στην επιφάνεια, η απαξίωση το βυθίζει και η Ακαδημία άρχισε να θορυβείται πραγματικά.
H τηλεθέαση της τελετής απονομής συνέχισε να αιμορραγεί και ειδικά στα νεανικά κοινά η αδιαφορία πήρε μορφή χιονοστιβάδας. Ο εφησυχασμός που έφερε το άνοιγμα στις υποεκπροσωπούμενες κοινωνικές ομάδες έκρυψε τον πυρήνα του προβλήματος που δεν ήταν άλλο από το ότι οι υποψηφιότητες και τελικά οι βραβεύσεις δεν λάμβαναν υπόψη την αισθητική και τις προτιμήσεις του νεανικού κοινού.
Και τι κάνουν οι μεσήλικες όταν θέλουν να προσεγγίσουν τη νεολαία; Μπαίνουν στα social media. Αυτό ακριβώς θα κάνουν και τα Oscars φέτος που θεσπίζουν δύο βραβεία στα οποία ψηφίζει το κοινό και μόνο. Πρόκειται για την αγαπημένη ταινία του κοινού, αλλά κι ένα βραβείο που αφορά μόνο τη σκηνή που καθήλωσε το κοινό ανεξάρτητα από την ταινία, ένα βραβείο που δεν έχει αντίστοιχο στα κλασικά Oscars.
H συμμετοχή στην ψηφοφορία έγινε στις αρχές του μήνα μέσω twitter. Κάνοντας χρήση των δυο hashtag #oscarsfanfavorite και #oscarscheermoment δόθηκε η δυνατότητα στον οποιονδήποτε να ψηφίσει την ταινία που πραγματικά απόλαυσε χωρίς να επηρεάζεται από καμία επιτροπή σοφών. Πιο ενδιαφέρον ότι το πρωτόκολλο θα πάει εντελώς περίπατο. Το βραβείο για την αγαπημένη ταινία του κοινού δεν θα το απονείμει κάποιος ηθοποιός ή σκηνοθέτης, αλλά κάποιος από τους συμμετέχοντες στην ψηφοφορία μετά από κλήρωση. Έτσι θα έχουμε ένα βραβείο από τον λαό που θα το δώσει ο λαός στην πιο λαοφιλή ταινία, άρα τέλος καλό όλα καλά;
Σε μεγάλο βαθμό η επιτυχία της θεσμοθέτησης του νέου βραβείου θα κριθεί από το ποια ταινία θα το πάρει και αν θα καταφέρουν μέχρι την απονομή να ξεσκαρτάρουν τα spam votes από bots και πολλαπλά προφίλ στο twitter για να είναι πραγματικά αδιάβλητη η διαδικασία. Ένας ακόμα κρίσιμος παράγοντας που θα κρίνει το βραβείο κοινού θα είναι η σχέση του με τα υπόλοιπα βραβεία και όλα μαζί συνολικά θα κρίνουν το μέλλον των Oscars. Θα μπορούσε να πει κάποιος ότι είναι ένα κινηματογραφικό ξυράφι του Οκάμ, αν το βραβείο έρθει σε πλήρη ευθυγράμμιση με τα βραβεία που θα απονείμει η Ακαδημία, τότε μπορεί κάποιος να πει ότι ήταν τελικά άχρηστο. Αν όμως βραβευτεί μια ταινία που θα «θαφτεί» από την Ακαδημία θα ξεκινήσει μια πολύ μεγαλύτερη συζήτηση με βασικό άξονα το αν είναι στραβός ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε. Δηλαδή σε κάθε περίπτωση, όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα, το βραβείο κοινού μάλλον θα δημιουργήσει περισσότερα προβλήματα από όσα υποτίθεται ότι θα λύσει.
Η εύκολη λύση του να τσοντάρουμε ένα βραβείο για να μην γκρινιάζουν οι πιτσιρικάδες είναι σαν το παιδικό γεύμα με το παιχνίδι δώρο, το γυαλιστερό μπιχλιμπίδι επισκιάζει την ουσία και αυτό αφήνει ανοιχτό το πεδίο στην Ακαδημία να συνεχίσει να παίζει παιχνίδια πολιτικής και δημοσίων σχέσεων με μεγαλύτερη άνεση τώρα που έχει το άλλοθι του βραβείου κοινού.
Ο εκδημοκρατισμός των Oscars μέσω της συμμετοχής του κοινού μπορεί να ανοίξει την όρεξη κάποιων να μεγαλώσουν ακόμα περισσότερο τη συμμετοχή του κοινού. Το αποτέλεσμα τότε θα είναι η μετατροπή των Oscars σε ετήσια εκδήλωση imdb στην καλύτερη ή κάτι σαν ψηφοφορία της Eurovision στη χειρότερη με Κινέζους και Ινδούς να διαγωνίζονται για το Oscar καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας.
Εύκολες λύσεις για το φρεσκάρισμα των Oscars δεν υπάρχουν και σίγουρα το βραβείο κοινού που στήθηκε στο πόδι μέσω twitter δεν είναι λύση. Τα Oscars αν θέλουν να πιάσουν και πάλι τον παλμό του κοινού και να βραβεύουν τις πραγματικά καλές ταινίες θα πρέπει να αλλάξει ο τρόπος που ψηφίζουν τα μέλη της ακαδημίας.
Ο τρόπος με τον οποίο αποφασίζεται το ποια θα είναι η καλύτερη ταινία βασίζεται στην εξής διαδικασία. Τα μέλη δεν ψηφίζουν την αγαπημένη τους ταινία, αλλά τις βάζουν σε μια σειρά προτίμησης και όποια ταινία πιάσει το 50% των ψήφων κερδίζει. Η σειρά προτίμησης ευνοεί τις ταινίες που μπορεί να μην είναι τρομερές, αλλά καταφέρνουν να μην προκαλούν και να μην διχάζουν. Αν μια ταινία πάρει πολλές πρωτιές και αντίστοιχα χαντακωθεί από επίσης πολλά μέλη της Ακαδημίας επειδή θίγει κάποιο θέμα που μπορεί να είναι ταμπού, τότε θα ευνοηθεί η γλυκερή και ανώδυνη ταινία χωρίς κοινωνικό βάρος.
Τα βραβεία πρέπει να συνεχίζονται να δίνονται από ειδικούς, το κοινό δίνει τα δικά του βραβεία στα ταμεία των κινηματογράφων δινοντας την κατάταξη του box office, η Ακαδημία πρέπει να συνεχίσει την ανανέωση του δυναμικού της και φυσικά τον τρόπο που ψηφίζει, ας αφήσουμε τα social media για τον σχολιασμό της βραδιάς.
