Είναι πολύ δύσκολο να φανταστούμε το Godfather χωρίς τον Al Pacino. Ο Michael Corleone έγινε ήρωας πολέμου, μεγαλώνοντας μέσα σε μία διεφθαρμένη οικογένεια. Σίγουρα όμως δεν θα υπήρχε ούτε o Al Pacino όπως τον ξέρουμε σήμερα χωρίς αυτό το ρόλο. Ο ένας δίνει τροφή στον άλλο. Ακόμη και σήμερα.
Ο Francis Ford Coppola πάλεψε πολύ για να τον πάρει στην ταινία του, μιας και τότε ο Pacino ήταν ένα ανερχόμενο αστέρι, αφού είχε πρωταγωνιστήσει στο The Panic in Needle Park.
Το Godfather έκανε πρεμιέρα πριν από 50 χρόνια, το Μάρτιο του 1972 στη Νέα Υόρκη και σίγουρα όλοι μας καταλαβαίνουμε γιατί ίσως ο Al Pacino δεν θα ήθελε να μιλάει άλλο για την ταινία. Ίσως να αισθάνεται παράξενα που ακόμη και σήμερα αυτή η ταινία είναι κάτι που προσδιορίζει πολύ έντονα το βιογραφικό του.
Στο τηλέφωνο ο Al Pacino ακούγεται πολύ ήρεμος και για τα 81 του χρόνια το μυαλό του λειτουργεί πολύ καθαρά. Ακόμη δεν μπορεί να πιστέψει πως αυτή η επική σχεδόν ταινία του χάρισε την καριέρα του.
«Αυτή τη στιγμή βρίσκομαι εδώ γιατί έπαιξα στο Godfather. Τίποτα από όλα αυτά δεν θα είχε συμβεί αν δεν είχα πάρει το ρόλο. Για έναν ηθοποιό ένας τέτοιος ρόλος είναι σαν να κερδίζει το λαχείο» λέει ο ίδιος.
«Όταν διάβαζα το βιβλίο, ήταν το πρώτο πρόσωπο που μου ήρθε στο μυαλό» λέει ο Coppola. «Ήταν ακριβώς αυτός που χρειαζόμουν».
Για τον ίδιο τον Al Pacino όμως ο ρόλος θα κουβαλούσε έκτοτε το δικό του ξεχωριστό βάρος που έπρεπε να μεταφέρει υπομονετικά για πάντα στην πλάτη.
Ο Al Pacino γνώρισε για πρώτη φορά τον Coppola στα γραφεία της εταιρίας παραγωγής του δεύτερου στο San Francisco. «Τους γνώρισα όλους εκεί. Από τον Steven Spielberg μέχρι τον Scorsese και τον George Lukas μέχρι τον De Palma», λέει ο Al.
«Ο Coppola με πρόσεξε πρώτη φορά όταν έπαιζα σε ένα θεατρικό στο Broadway. Δεν ήρθε όμως να μου μιλήσει αμέσως. Μετά από καιρό μου ήρθε ένα μήνυμα που έλεγε πως θέλει να με δει στα γραφεία του στο San Francisco, μου πλήρωνε τα έξοδα και το αεροπλάνο. Έκατσα εκεί πέντε μέρες».
«Μου πρότεινε να διαβάσω ένα ερωτικό σενάριο που είχε γράψει, μία ρομαντική ταινία που ποτέ δεν γυρίστηκε τελικά. Φυσικά με απέρριψε. Ήμουν πολύ νέος τότε ακόμη».
«Και μετά από καιρό με ξαναπήρε τηλέφωνο και μου είπε πως αυτή τη φορά γυρνούσε το Godfather και πως με ήθελε στην ομάδα του». Εγώ απλά είπα από μέσα μου πως ο τύπος παίζει να το έχει χάσει. Κι όμως κάπως έτσι, από τη μία μέρα στην άλλη, μου δώσανε το ρόλο».
Τότε, όπως λέει ο ίδιος, στα γυρίσματα είχε μονίμως ένα απογοητευμένο βλέμμα στο πρόσωπο του. κι όμως ήταν αυτό που ήθελε ο Coppola. Ήταν ακριβώς αυτό που έψαχνε. «Όταν ένας σκηνοθέτης σε θέλει, το καταλαβαίνεις αμέσως. Μετά όλα γίνονται αυτόματα. Μετά κυλάει σαν νερό. Και ο Coppola με ήθελε πολύ, φαινόταν αυτό. Αυτό το απογοητευμένο βλέμμα ήταν το εισιτήριο μου για το ρόλο».
Και μετά μίλησε για τον Marlon Brando και για το πώς ήταν απίστευτα υποστηρικτικός σε όλη τη διάρκεια των γυρισμάτων. «Ήμουν νέος και άγνωστος, άπειρος και φοβόμουν. Ο Μarlon όμως με είχε από κοντά πάντα. Ήταν ένας δάσκαλος για μένα».
«Τη μέρα που γυρίσαμε την σκηνή με την ταφή του Brando, ο Coppola έκλεγε πάνω από την ταφόπλακα στο τέλος. Τον ρώτησα τι είχε και μου είπε πως έκλαιγε γιατί η παραγωγή δεν του έδινε άλλη μία λήψη. Τότε ακριβώς κατάλαβα πόσο παθιασμένος ήταν ο άνθρωπος αυτός και πόσο καλή ταινία γυρίζαμε»
Μετά μίλησε για τα Όσκαρ και το γιατί δεν πήγε στην τελετή τότε. «Τότε όλοι ήταν ενάντια στις πρακτικές που είχε η βιομηχανία του Χόλυγουντ. Θυμήσου πως τότε ήταν που έδωσε ο Marlon Brando πίσω το Όσκαρ του. Όλοι μας είχαμε επαναστατήσει εκείνες τις μέρες».
Όταν τον ρώτησαν πως αισθάνεται σήμερα για όλη εκείνη τη δόξα που του φέρνει κάθε μέρα το Godfather, εκείνος απαντάει:
«Αισθάνομαι τιμή για την ευκαιρία που μου δόθηκε να παίξω αυτό το ρόλο. Είναι μία από τις πιο λαμπρές στιγμές της ζωής μου».
