Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις ανθρώπων που κατέληξαν στα κάτεργα στην Ρωσία των αρχών του εικοστού αιώνα. Μία πολύ σκληρή εποχή σε μία πολύ σκληρή χώρα. Όλα αυτά φυσικά δεν θα μπορούσαν να μην πηγαίνουν πακέτο με ένα πολύ παράξενο τόπο.
Η νήσος Σαχαλίνη (στα ρωσικά “Ostrav Sakhalin” και στα ιαπωνικά “Karafuto”) αποτελεί το μεγαλύτερο νησί της Ρωσίας. Βρίσκεται απέναντι από την ανατολική ακτή της Ρωσίας και στα βόρεια της Ιαπωνίας. Μαζί με τα κοντινά Κυριλλικά νησιά αποτελούν την περιφέρεια του Sakhalin.
Ίσως ένα από τα πιο περίεργα μέρη μίας χώρας που αποτελείται κυρίως από πεδιάδες και δεν έχει βουνά ούτε για δείγμα. Ναι η Ρωσία είναι μία χώρα πολύ μεγάλη αλλά και πολύ ιδιαίτερη. Μοιάζει πολύ με την Αμερική αλλά οι άνθρωποι είναι πολύ πιο θερμόαιμοι. Κάπως έτσι κατέληξε εκεί και ο διάσημος συγγραφέας Άντον Τσέχωφ. Ήθελε να μελετήσει όλα όσα γινόντουσαν στο νησί αυτό, η καταγραφή του έμεινε στην ιστορία.
Το νησί καταλαμβάνει έκταση μήκους 948 χλμ και πλάτους 160 χλμ, καταλαμβάνοντας μια έκταση συνόλου 72,492 τετραγωνικών χιλιόμετρων. Το νησί ανακαλύφθηκε τον 17ο αιώνα από τους Κοζάκους, υπό την ηγεσία του Ivan Moskovitin το 1640. Από νωρίς, το νησί κατοικήθηκε από Ιάπωνες ψαράδες κατά μήκος της νότιας ακτής του. Το 1853 κατέφθασαν στο νησί και Ρώσοι, ενώ το 1855 συνάφθηκε συμφωνία μεταξύ Ρώσων και Ιαπώνων για την από κοινού διαχείρισή του.
Ο Ρώσος λογοτέχνης, το τρίτο εκ των έξι παιδιών μίας οικογένειας που βίωσε οικονομική πτώχευση, μπαίνει στον κόσμο της εργασίας από μικρή ηλικία, αποφοιτά από την ιατρική σχολή και, παράλληλα με την άσκηση του επαγγέλματός του, αναπτύσσει μία πλούσια συγγραφική δραστηριότητα, η οποία πληθαίνει και εξελίσσεται διαρκώς. Ο λόγος του λιτός, συγκεκριμένος, σαφής. Τόσο στις λέξεις, όσο και στις πράξεις. Μελετητής του ανθρώπινου σώματος και πνεύματος, κατανοεί βαθιά την ουσία των πραγμάτων.
Σε κάποια φάση της ζωής του αποφασίζει να επισκεφτεί αυτό το παράξενο νησί και να καταγράψει εκεί τις ζωές των εξόριστων και των φυλακισμένων του Ρωσικού κράτους. Από πάντα τον ενδιέφερε σαν συγγραφέα ο άνθρωπος και οι πλευρές του.
Εκεί, μελέτησε την καθημερινή ζωή των εξόριστων, τις εμπειρίες και τις αναμνήσεις τους και πραγματοποίησε καταγραφή του πληθυσμού. Έπειτα από χρόνια, εξέδωσε το βιβλίο «Το νησί Σαχαλίν», στο οποίο λεπτομερώς περιέγραφε τις τοπικές περιβαλλοντικές ιδιαιτερότητες του νησιού, τη δομή της ζωής των κατοίκων και των κρατουμένων, ενώ κατέγραψε και τμήματα εγγράφων που βρίσκονταν στο νησί, στατιστικά δεδομένα, σημειώσεις μελετητών και περιηγητών.
Η ζωή στο νησί ήταν τρομερά σκληρή για τους εξόριστους αλλά και για τον ίδιο. Οι συνθήκες σχεδόν άθλιες και η καθημερινότητα των φυλακισμένων πολύ δύσκολη.
Καταγράφει τις εμπειρίες του, σχολιάζοντας με ρεαλιστικό τρόπο τα - φρικτά - κακώς κείμενα. Σαν γιατρός ο Τσέχωφ αρνείται να πάρει χρήματα από τους εξόριστους και φροντίζει για κάθε τους ανάγκη. Αυτό τον διακρίνει ως άνθρωπο αλλά την ίδια στιγμή όλη του η φιλανθρωπική πορεία διαφαίνεται μέσα στο μεγάλο του λογοτεχνικό έργο.
Το απίστευτο σε όλη αυτή την ιστορία με το νησί της Σαχαλίνης είναι πως ο Τσέχωφ έπασχε ήδη από φυματίωση όταν ξεκίνησε αυτό το ταξίδι. Για να φτάσει μέχρι εκείνο το νησί του πήρε δύο ολόκληρους μήνες μέσα σε τρένο, ποταμόπλοιο αλλά και άμαξες.
Αυτοί οι τρεις μήνες παραμονής του στο νησί καταγράφηκαν αριστουργηματικά και εκδόθηκαν σε βιβλίο με τίτλο Νήσος Σαχαλίνη από τον ίδιο τον Τσέχωφ. Ένα ντοκουμέντο γνήσιας ανθρωπιάς και επιθυμίας για εξερεύνησης του αγνώστου.
Στο παρακάτω άλμπουμ θα δεις πώς μοιάζει η νήσος Σαχαλίνη σήμερα και τότε:
