Πριν από περίπου 15 χρόνια, αν με ρωτούσε κάποιος για το ποια είναι η άποψή μου για τους Linkin Park, θα του έλεγα πως μπορεί να εξελιχθεί σε ένα από τα μεγαλύτερα συγκροτήματα στον πλανήτη. Αν βιώσες και εσύ τα χρόνια του Λυκείου στα early 00’s, καταλαβαίνεις ακριβώς τι εννοώ. Είναι μία περίοδος που το nu-metal είναι στη μόδα. Οι Limp Bizkit μεσουρανούν, οι KoRn γνωρίζουν δόξες, έχουν κάνει ήδη την εμφάνιση τους μπάντες όπως οι Disturbed, οι Papa Roach και οι POD και οι πιτσιρικάδες έχουν αρρωστήσει από το crossover του hip hop με τα angst φωνητικά.
Σε αυτό το τελευταίο, οι Linkin Park εμφάνιζαν το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Δεν το λέμε μόνο εμείς. Κυρίως το δείχνει το πρώτο τους άλμπουμ, το Hybrid Theory, το οποίο έχει πουλήσει πάνω από 30 εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως. Ο ήχος των Linkin Park συνδέθηκε με την Generation Y και τους Millennials, παρουσίασε θριαμβευτικά μέσα από τους στίχους και την μουσική τα κοινωνικά προβλήματα των νέων, ενώ ειδικότερα, η αγριεμένη φωνή του τραγουδιστή Chester Bennington μεγάλωσε μία ολόκληρη γενιά. Και όμως ο τελευταίος, θέλει πλέον να ξεχάσουμε αυτόν τον δίσκο.
Συγκεκριμένα, ο Bennington μιλώντας σε συνέντευξή του στο NME σχολίασε την γνώμη πολλών φανς που πιστεύουν ότι οι Linkin Park ξεπουλήθηκαν. «Γιατί μιλάμε ακόμα για το Hybrid Theory; Υπήρξε ένας σπουδαίος δίσκος αλλά προχωρήσαμε. Αν νομίζετε πως κάνουμε ό,τι κάνουμε για εμπορικούς λόγους, καρφώστε ένα μαχαίρι στα μούτρα σας». Μία δήλωση η οποία δεν άφησε και τις καλύτερες εντυπώσεις στην πληθώρα των πατροπαράδοτων φανς. Το 2007, σε μία άλλη συνέντευξη στο περιοδικό Kerrang! ο Bennington είχε δηλώσει: «Μας την έσπαγε πάντα ο όρος nu metal. Δεν νιώσαμε ποτέ κομμάτι του. Δεν συμπαθούσαμε καν τις μπάντες εκείνης της περιόδου».
Γιατί μπορεί οι Linkin να προχώρησαν, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως ο κόσμος είναι υποχρεωμένος να προχωρήσει μαζί τους. Άλλο εξελίσσεις έναν ήχο, άλλο τον αλλάζεις τελείως και άλλο να βγαίνεις και να ακυρώνεις ένα στυλ (και πόσο μάλλον έναν δίσκο) που καθόρισε την επιτυχία σου και την παραμονή σου στο στερέωμα της αδιανόητα ανταγωνιστικής μουσικής βιομηχανίας.
Οπότε όλα οκ, κακίες δεν κρατάμε, αλλά σόρρι Linkin. Θα είναι ακόμα περισσότεροι αυτοί που θα σταματήσουν να σας ακούνε.
