«Που βρίσκεται η Κόπα Καμπάνα» ακούστηκε χθες στο ελληνικό ραδιόφωνο. Την ώρα που γύριζα σπίτι, κολλημένος στην κίνηση, η μοίρα μου έπαιξε ένα άσχημο παιχνίδι. Το γεγονός πως οι ραδιοφωνικοί παραγωγοί χαριεντίζονταν και παρουσίαζαν την εν λόγω ερώτηση σα να είναι όντως κάτι δύσκολο γαργαλούσε μία ευαίσθητη ανάμνηση στα βάθη του μυαλό μου.
Έσφιξα σφιχτά τα δόντια μου για να μην ουρλιάξω από την τρέλα. «Βορειοδυτικά της Αλβανίας βρίσκεται ρε γελοία υποκείμενα» μονολόγησα ειρωνικά στην προσπάθειά μου να ξεπεράσω το σοκ.
Όταν ήμουν μικρός, κάθε Χριστούγεννα, ο πωλητής θείος μου έπαιρνε εμένα και τα ξαδέρφια μου για να μας πάει σε μία εταιρική εκδήλωση για τους υπαλλήλους και τα παιδιά. Το event λάμβανε χώρα αυστηρά πάντα σε τσίρκο ενώ ακολουθούσε ένα mini quiz για τους «μικρούς μας φίλους». Ο «Βενιαμίν» εκεί πέρα συνήθως ήμουν εγώ.
Παρόλα αυτά όντας ψυχαναγκαστικός ήθελα οπωσδήποτε να απαντάω σωστά. Όπως τότε, έτσι και σήμερα, δε μπορώ να χάνω στο Trivial. Τρελαίνομαι, βγάζω μαχαίρι και θέλω να κάνω κακό. Όμως δεν έπαιζε ρόλο αυτό, μιας και σωστές ή λάθος οι απαντήσεις, το δώρο ερχότανε στα σίγουρα. Τα άλλα παιδάκια λέγανε «χαζά» αλλά χαίρονταν που ανταμείβονταν. Εγώ ήθελα να τους τσακίζω τα πλευρά με έναν λοστό. Όταν ερχόταν η σειρά μου δεν έπαιρνα το δώρο μου αν δεν απαντούσα σωστά. Καθόμουν και κοίταζα με παγωμένο βλέμμα. Σίγουρα οι κλόουν-διασκεδαστές πίστευαν πως είμαι βλαμμένο.
Τότε ήταν που μίσησα με πάθος τα κουίζ με γελοίες ερωτήσεις.
«Ποια είναι η πρωτεύουσα της Αγγλίας;» με απαντήσεις να κυμαίνονται από την Γλασκώβη μέχρι το Λίβερπουλ από τη μία· και από την άλλη σταυρόλεξα όπου ημιυστερικές τηλεοπτικές περσόνες να ρωτάνε με στόμφο ποια πόλη είναι η «Λ_ΡΙΣΑ». Το τηλεπαιχνίδια λέξεων, τα quiz που μπορεί να απαντήσει σωστά μία αμοιβάδα και γενικά η λογική του ραδιοφωνικού και τηλεοπτικού clickbait είναι μία λαίλαπα που κατακαίει τον κόσμο εδώ και χρόνια. Η αλήθεια είναι εκτός από την ολοκληρωτική αηδία που μου προκαλούν, σε όσα χρεώνεσαι για να συμμετάσχεις μόνο αθώα δεν είναι –μάλλον στημένα τα λες.
Σε κάθε περίπτωση: βάλτε σοβαρές ερωτήσεις ή αλλιώς απλά κάντε λαχειοφόρο αγορά! Όχι άλλη ψευδαίσθηση ότι κερδίζουμε με την «αξία» μας. Δε θέλουμε, θέλουμε να κερδίζουμε από κωλοφαρδία. Να νιώσουμε ότι κάτι μας χάρισε η τύχη μας η σακατεμένη και όχι ότι το καταφέραμε με το σπαθί μας.
Tα τηλεκουίζ είναι «εκεί που μίσησα και με μισήσανε περισσότερο από οπουδήποτε αλλού» για να θυμηθώ και τις αγαπημένες «Τρύπες». Είναι εκείνες οι βραδινές ώρες που δεν είχα ύπνο, δεν είχα διάθεση, δεν είχα ελπίδα, και κάποιος σε κάποιο κιτς τηλεοπτικό σκηνικό τολμούσε να ρωτήσει «Πόσα γράμματα έχει η λέξη ΕΛΛΑΔΑ». Είναι η νέμεσίς μου. Άλλο ένα τέτοιο να δω, θα πυροβολήσω το γόνατό μου. Για να φύγω από τον μάταιο τούτο κόσμο αργά και βασανιστικά.
