Ο Ιταλός φωτογράφος Gustav Willeit ταξιδεύει από χώρα σε χώρα, φωτογραφίζοντας ορεινές βουνοπλαγιές, επιβλητικά όρη, κρυστάλλινες θάλασσες, όλο τον μεγαλειώδη πλούτο της φύσης, η οποία πρωταγωνιστεί στα άλμπουμ της, αλλά πάντα συνοδεύεται από έναν κομπάρσο: Τον άνθρωπο.
Η συλλογή του «PERAT II» κατακλύζεται από τέτοιες αντιφατικές εικόνες, που καταδεικνύουν τη χαώδη διαφορά ανάμεσα στον άνθρωπο και τη Μητέρα Φύση. Σε όλες τις φωτογραφίες του, υπάρχει μία ανθρώπινη φιγούρα, με γυρισμένη την πλάτη στον φακό, μπροστά σε ένα εντυπωσιακό τοπίο, να το κοιτάζει και να δημιουργεί την αίσθηση της υπόκλισής του στο μεγαλείο και τις διαστάσεις του.
Με αυτόν τον τρόπο, ο Willeit δείχνει πόσο μικρός, πόσο εύθραστος, πόσο αδύναμος είναι ο άνθρωπος μπροστά σε κάθε ξεχωριστό παιδί της Μαμάς Φύσης, σε ένα σκηνικό που γίνεται ακόμη πιο τρομακτικό από τη σιωπή που το περιβάλλει: «Τα βουνά που απεικονίζονται στην αρχιτεκτονική των απίστευτων παραλλαγών και των ατελείωτων χρωματικών αποχρώσεων αποκαλύπτουν ένα άλλο ουσιαστικό, αλλά όχι αόρατο στοιχείο: τη σιωπή που καλεί τον θεατή να το ακούσει», λέει ο ίδιος τονίζοντας τη σημασία που έχει αυτή η βουβή εικόνα στο συναίσθημα δέους που δημιουργεί και στο αίσθημα της ανθρώπινης υποταγής.
Ελάτε να υποταχθούμε στη Μητέρα Φύση μέσα από τις παρακάτω εικόνες:
