Δεν θέλουμε να μπούμε καν στον κόπο να το σκεφτούμε. Πως νιώσαμε όταν πέθανε ο Ned Stark. O Khal Drogo. O Robb. O Ser Barristan. Δεν θέλουμε καν να θυμηθούμε εκείνο το τραγικό φινάλε που ο Jon o Snow έπεφτε τέζα από τις μαχαιριές των δικών του ανθρώπων. Ο George R.R. Martin μας έχει χαρίσει ένα κορυφαίο στόρι αλλά μας έχει φτάσει και στα όρια να πάρουμε ψυχοφάρμακα. Και επιτέλους εξήγησε το γιατί.
Σε μία συνέντευξη για την εκπομπή The Great American Read που αναλύει τα 100 καλύτερα βιβλία των Αμερικανών, ο Martin μίλησε για τα βιβλία του Tolkien και την απήχηση που είχαν συνολικά στο έργο του. Ήταν 13 χρονών όταν διάβασε την τριλογία του Άρχοντα των Δαχτυλιδιών.
«Όταν έφτασα στο κομμάτι με τα Ορυχεία της Μόρια, ήξερα πως διάβαζα το πιο σπουδαίο βιβλίο που υπήρξε ποτέ. Και ξαφνικά, ο Γκάνταλφ πεθαίνει. Δεν μπορώ να σας περιγράψω το πώς με επηρέασε στα 13 μου. Δεν σκοτώνεις τον Γκαντάλφ! Ας πούμε ο Κόναν ποτέ δεν πέθανε στα κόμιξ του. Ο Tolkien έσπασε αυτόν τον κανόνα και θα τον λατρεύω για πάντα γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο». Κουλό; Όμως ο τύπος τα εξηγεί ωραία.
«Από την στιγμή που σκοτώνεις τον Γκάνταλφ, το σασπένς που ακολουθεί είναι χίλιες φορές σπουδαιότερο. Γιατί αυτό σημαίνει πως, πλέον, μπορεί να πεθάνει οποιοσδήποτε. Αυτό φυσικά είχε και επίδραση στην δική μου απόφαση να σκοτώνω τους χαρακτήρες με το παραμικρό».
Ίσως να μην έχει άδικο για το σασπένς. Άλλωστε ο Jon Snow επέστρεψε στη ζωή όμως ακριβώς και ο Γκάνταλφ. Με όλους τους άλλους τι θα γίνει ωστόσο; Και κυρίως με όσους δεν έχουν πεθάνει ακόμη; Υπομονή ο Ιανουάριος δεν είναι τόσο μακριά.
