Το τι είναι διακοπές για τον καθένα διαφέρει. Δεν σου λέω κάτι καινούργιο, σε όλους μας έχει συμβεί. Υπήρξαν φορές που πήγες σε νησί και συνειδητοποίησες πως τζάμπα νοίκιασες στέγη καθώς όλη η φάση ήταν εκτός δωματίου και άλλες που δεν κούνησες ρούπι από τους τέσσερις τοίχους. Θα είμαι ειλικρινής ωστόσο: τη δεύτερη φάση δεν την κατάλαβα ποτέ. Ποιος ο λόγος άλλωστε να πας με παρέα και να μην βγεις έστω για ένα ποτάκι ; Αν ήθελες να αράξεις άλλωστε μπορούσες να αράξεις κάλλιστα στο σπίτι και να μη χαλάσεις ευρώ. Τζάμπα και βερεσέ.
Με βλέπεις που κράζω βράζω γιατί μου έτυχε πρόσφατα. Με τρελαίνει όταν δέχεσαι να πας κάπου για να βγάλεις το άχτι σου, να αλλάξεις εικόνες και συνήθειες. Να ξεχάσεις για λίγο το «σπίτι-γραφείο-γραφείο-σπίτι» με το πρωινό γεμάτο άγχος και ξετσίμπλιασμα, ώστε να χαρείς την παρέα μακριά από υποχρεώσεις και περιορισμούς. Και παρότι οι κολλητοί σου το είπαν με όλους τους τρόπους πως «θα γίνει της τρελής, θα περάσουμε αξέχαστα», τελικώς καταλήξατε να βαράτε μύγες, να παίζετε τίτσου με μισή τράπουλα και να τσαντίζεστε που δεν φέρατε το PlayStation. Και το χειρότερο; Δεν φταίει κάποιος εξωτερικός παράγοντας. Δεν έσκασε μύτη ας πούμε το κορίτσι για να σου ρίξει παντόφλα ή να στα πρήξει στα τηλέφωνα. Δεν προσγειώθηκε κάποιος ανεπιθύμητος στο νησί και κρύβεσαι μην τον δεις. Και όχι, δεν φταίει η δουλειά στην οποία πρέπει να είσαι απίκο ακόμα και αν είσαι σε vacation mode. Ο εχθρός βρίσκεται εντός των τειχών.
Δεν είμαι υπερβολικός, είναι εχθρός. Είναι ο ένας κολλητός. Ναι, αυτός που είναι εκεί μαζί σου από το πρωί μέχρι το βράδυ. Αυτός που γουστάρει αφάνταστα την παρέα σου και είναι πρόθυμος να πάει όπου του ζητήσεις. Όλα αυτά μέχρι η ώρα να πάει τις 9 μ.μ. (άντε 10 μ.μ.). Μιλάω για το ένα και μοναδικό μαύρο πρόβατο της παρέας. Αυτόν που προχώρησε σε ψευδορκία απλά και μόνο για να του δώσετε free pass για το τριήμερο. Διότι άμα σας αποκάλυπτε τα σχέδιά του, πως δεν σκοπεύει να τον δει η νύχτα, θα τον είχατε αφήσει στη μανούλα του.
Από Action Man.. Ανάξιον Man
Σαν άλλος άνθρωπος ένα πράγμα. Λες και βγήκε η σελήνη και του προκάλεσε μιζέρια. Αυτός δεν είναι λυκάνθρωπος, μιζεράνθρωπος είναι. Κάθε του κίνηση από την ώρα που έπεσε το φως είναι πιο αργή και από χαλασμένο modem. Και το ακόμα χειρότερο; Έχει μάλιστα και υφάκι που μεταφράζεται «και χάρη σας κάνω» και μέσα σου θες να τον βαρέσεις μέχρι και με το νυχοκόπτη.
Αποδεδειγμένα ο,τι δεν του αρέσει θα σας το βγάλει από τη μύτη και η μόνη του επιθυμία είναι να περάσει το δικό του. Ποιο είναι αυτό; Να γυρίσει σπίτι. Όχι απαραίτητα για να κοιμηθεί. Για να κάτσει μέσα. Κάποια δικαιολογία θα βρει. Από το ότι είναι κουρασμένος μέχρι και ότι θέλει να δει μια νέα σειρά στο MEGA. Τους «Δύο Ξένους».
«Αφήστε με εμένα σπίτι και βγείτε. No problem» θα ξεστομίσει, ωστόσο αυτό που κατάφερε μόλις είναι να πετύχει ένα τεράστιο πλήγμα στην παρέα. Διότι η μιζέρια θα αρχίσει να μεταδίδεται σταδιακά. Σαν μια νόσος που κυκλοφορεί και καταστρέφει διακοπές. Είναι μάστιγα. Και μια μάστιγα μόνο με ένα τρόπο αντιμετωπίζεται. Με ακρωτηριασμό, σαν τη γάγγραινα. Αλλά σου πάει η καρδιά να τον διώξεις;
Πες με κομπλεξικό, ανώριμο, βλαχαδερό, κάγκουρα αλλά δεν μπορώ να μη βγάλω το παράπονο. Πριν από κάθε τέτοιο ταξίδι πρέπει να δίνεις όρκο κυρίων, εκτός βέβαια και αν αποσκοπείς στην ξεκούραση. Εκεί πάω πάσο. Αν πάλι όχι, πέραν του «ό,τι γίνει στο νησί, μένει στο νησί» κολλάει και το «ένας για όλους και όλοι για έναν» (σ.σ. σε ελεύθερη μετάφραση: «βουρ και όποιος αντέξει»).
Και αν υπάρχει κάποιος που διαφωνεί, η πόρτα της παραμονής στην πόλη είναι ανοιχτή.
Παρ’ το απόφαση πια: ΔΕΝ ΚΑΝΕΙΣ
Δεν το ‘χεις πλέον. Όπως είπα και στην αρχή πολλοί το βλέπουν διαφορετικά. Διακοπές είναι να τα σπας με τα φιλαράκια σου στην Πάρο ή την Ικαρία, διακοπές είναι και το ταξίδι στο εξωτερικό με φίλους ή και τους γονείς, το ίδιο είναι και μια βδομάδα με τη γυναίκα στη Φολέγανδρο.
Μπορεί όντως κάποτε να ήσουν party animal, αλλά πλέον σου έχει περάσει χαλινάρι. Δεν είναι όμως κακό να το παραδεχτείς. Φώναξέ το, παραδέξου το. Σε μας θα το πεις. Στους κολλητούς σου. Θα σε δουλέψουμε λίγο –εντάξει πολύ- γιατί αυτοί είμαστε. Θα σε βγάλουμε «παντοφλάκια», «φυλακισμένο», «κουταβάκι», «Φως της Νιόβης» αλλά το κάνουμε επειδή σε αγαπάμε και μας λείπεις από την παρέα. Δεν θα σε κράξουμε επειδή πλέον διασκεδάζεις διαφορετικά στις διακοπές σου. Θα σε κράξουμε επειδή χαλάς την παρέα με τη βαρεμάρα σου. Μείνε σπιτάκι και άσε μας να κάνουμε την ζωάρα μας, με τις ποτάρες μας και τα ξενύχτια μας.
Άι στο διάολο πια. Εξηντάρη γέρο.
