Την στιγμή που αράζεις στην παραλία και ακούς το κύμα που σκάει στην αμμουδιά, που απολαμβάνεις ένα φαγητό με θέα το ηλιοβασίλεμα σε κάποιο γραφικό ταβερνάκι, που κάνεις τις βόλτες σου και πίνεις τις ποτάρες σου στο νησί, πρέπει να μην ξεχνάς ένα βασικό πράμα: ο λόγος που τα κάνεις όλα αυτά χωρίς να στα πρήζουν στο τηλέφωνο, είναι πως ο συνάδελφος που έμεινε πίσω στο γραφείο κάνει σωστά την δουλειά του.
Αυτό το κείμενο είναι αφιερωμένο στον άνθρωπο που έμεινε πίσω. Που την στιγμή που όλοι εμείς μπαναριζόμαστε και έχουμε τα γυναικάκια μας αγκαλιά, εκείνος κρατάει ψηλά την σημαία. Είναι ο τύπος που λέει «Το ‘χω» και το εννοεί. Ο άνθρωπος που χαίρεται που περνάς καλά και καλείται να αντιμετωπίσει όλες τις αντιξοότητες της δουλειάς. Ο ήρωας του γραφείου. Ο άνθρωπος όλων μας. Ο συνάδελφος που έμεινε πίσω. Και η ζωή του όσο εμείς είμαστε άδεια, δεν είναι καθόλου εύκολη.
Ζόρια από το ξύπνημα
Υπάρχει κάτι χειρότερο από το να ξυπνάς για να πας δουλειά; Να ξυπνάς και να ξέρεις πως οι άλλοι έχουν βγει σε άδεια; Εκείνος ξέρει πως όταν πάει γραφείο, η εικόνα και μόνο των συναδέλφων που λείπουν, θα κάνει μίζερη την εργασία του. Θα φάει ότι έχει μείνει από το μποτιλιάρισμα μόνος του στο αυτοκίνητο και δεν θα υπάρχει κανένα μήνυμα στην ομαδική συνομιλία για τις αρμοδιότητες της ημέρας. Θα είναι αυτός και το PC του, οπότε πού όρεξη για δουλειά; Να ψάχνει κόσμο για να παραγγείλει έναν καφέ και να λείπουν τα 3/4 του γραφείου. Έναν άνθρωπο να πει μία μαλακία μέχρι να ξεκινήσει η δουλειά για τα καλά και να μην βρίσκει. Να θέλει να ρίξει ένα κατούρημα και να σκέφτεται σοβαρά να πάρει «πάπια» στο γραφείο. Είναι ζόρι. Και πόσο μάλλον όταν ξεκινάει η δουλειά στο γραφείο.
Σιχαμένα social media
Κάνε το λίγο εικόνα. Αν η δουλειά του περιλαμβάνει να βρίσκεται και στο Facebook, η κατάσταση για εκείνον γίνεται ανυπόφορη. Βλέπει θέλοντας και μη ΟΛΑ τα ποσταρίσματα που έχουν να κάνουν με διακοπές. Σιχτιρίζει, καταριέται και φτύνει στο πάτωμα. Για όλους. Για τους φίλους που έφυγαν χωρίς αυτές. Για τις γκόμενες που ποστάρουν κωλάρες αλλά εκείνος τις βλέπει μόνο σε φωτογραφίες. Για όλους λέμε. Εκτός από σένα που έχει δει από πρώτο χέρι πόσο ανάγκη έχεις την άδεια και σε χαίρεται που καλοπερνάς. Σου πατάει μέχρι και καρδούλες στις φωτογραφίες που έχεις ποστάρει. Τίμιος και σωστός. Δεν αντέχει αλλά μιλάει και μετράει τι ώρες που θα έρθει η ώρα να σχολάσει. Και μπορεί η λογική να λέει πως όταν τα κάνεις όλα μόνος σου ο χρόνος περνάει σφαίρα, αλλά στην περίπτωση αυτή η βαρεμάρα και η ξενέρα είναι τόσο μεγάλες που δρουν αντιστρόφως. Όμως η ώρα για να σχολάσει αργεί ακόμα.
Τα πάντα όλα εκείνος
Μπορεί κάποιοι να λένε πως η ρουτίνα είναι πρόβλημα, αλλά αυτό δεν ισχύει όταν οι άλλοι λείπουν σε άδεια. Θέλεις όλα να κυλήσουν χωρίς αντιξοότητες. Να φεύγουν οι μέρες νεράκι μέχρι να γυρίσει ο αντικαταστάτης. Σκέψου λοιπόν να σκάσει καμιά κρισάρα. Να είσαι λογιστής και να πλακώσει το ΣΔΟΕ για έλεγχο στην εταιρία. Να είσαι διαφημιστής και να πρέπει να βγάλεις μία καμπάνια μόνος σου. Να είσαι σεκιουριτάς και να παιχτεί ληστεία. Γενικά 100 πράγματα μπορούν να πάνε στραβά. Από το να σε πιάσει λάστιχο και να ξέρεις πως δεν σε παίρνει να αργήσεις, μέχρι να αρρωστήσεις και να αναγκαστείς να πας γιατί δεν υπάρχει αντικαταστατής.
Και εκείνος δεν μασάει. Είναι εκεί. Με ζέστη και με πείσμα, να κρατήσει ψηλά την σημαία για το τμήμα του. Όλα αυτά μέχρι να πάρει την τσαντούλα του σαν τον Σιρίλο όταν έτρωγε χυλόπιτα από την Μαρία-Χουακίνα και να πάρει τον δρόμο για το σπίτι. Ώστε να σκέφτεται στη διαδρομή πως αύριο θα ξεκινήσει μία εξίσου μίζερη μέρα. Έχει όμως ένα πράμα στο μυαλό του: «Μην τυχόν και πρήξω το παιδί». Είναι ο συνάδελφος που όλοι θέλουμε.
Να τον αγαπάτε ρε
Να μην είστε σκληροί μαζί του ρε ‘σεις. Ταγκάρετέ τον πάνω σε ένα σουβλάκι και γράψτε «σ’ ευχαριστώ». Στείλτε του ένα «Καλημέρα φιλαράκι σ’ ευχαριστώ που υπάρχεις και καλύπτεις την κατάσταση». Το αξίζει. Γιατί δεν γκρίνιαξε ούτε μία στιγμή. Γιατί όταν έφευγες σε έφτυνε σαν τις μανάδες που ξεπροβόδιζαν τα παιδιά τους στον Έλληνο-Ιταλικό πόλεμο. Σου φώναζε με δάκρυα στα μάτια «Να προσέχεις και να περάσεις όμορφα! Να μην με ξεχνάς!». Μην τον ξεχνάς ρε γάτε. Κάνει δουλίτσα για σένα.
