Κορμί γυαλιστερό από ιδρώτα και baby oil, σαν αυτοκίνητο που μόλις βγήκε από car wash. Όχι για πλύσιμο, για βιολογικό καθαρισμό. Χαϊμαλιά στον λαιμό. Μοναστηριακό ποτήρι στο χέρι με αδιευκρίνιστο ποτό. Είναι μπύρα; Είναι κοκτέιλ; Είναι αφέψημα; Μοιάζει με κάτουρο. Μαλλί περουκίνι, νερωμένο, αλατισμένο, σαν ληγμένη μπριγιαντίνη, που καταλήγει σε φράντζα αριστερά, μόνο αριστερά, πάντα αριστερά, και ξυρισμένο σκαλπ στις άκρες. Ξαπλώστρα επικαλυμμένη με πετσέτα βεραμάν, που κάποτε, πριν από 10 χρόνια ήταν πράσινη. Από τότε που έπαιζε στον Θρασύβουλο. Μαύρη περιπτερεϊμπανιά, με μαϊμού φακό. Το καταλαβαίνεις από το συνοφρυωμένο μέτωπο που πασχίζει να κρατήσει τα μάτια ανοιχτά στον ντάλα πράσινο ήλιο. Τοποθεσία; Χαχαχα. Ρωτάει ο μωρός.
Live στο Ίνστα, ανοιχτή πρόσκληση για κάθε follower να πάει στη Μύκονο. Το πού θα μείνει είναι δικό του θέμα. Το βλέπεις και νιώθεις τον Μυκονιάτικο νοσταλγικό αέρα να σου φυσάει τα μαλλιά, τον πράσινο ήλιο να σου καίει το δέρμα και μαζί, να σε γυρνάνε στα καλά τα χρόνια. Το κοινό από κάτω παραληρεί βλέποντας τον μεγάλο να ανεβαίνει στο βήμα. Και φωνάζει: «Το καλοκαίρι είναι εδώ, ενωμένο, δυνατό». Μοιάζει με λαϊκό προσκύνημα. Ο ηγέτης ανεβαίνει για να βγάλει λόγο. Ο κόσμος ζητωκραυγάζει. Πλησιάζει το μικρόφωνο. «Φου-φου», το φυσάει μυκονιάτικα κι αυτό σφυρίζει, προκαλώντας βουητά στα αυτιά, αρχικά, και έπειτα σιγή. Όλοι κρέμονται απ’ τα χείλη του.
Και το κάλεσμα στο κοινό του ξεκινά: «ΚΑΤΣ ΚΑΤ ΣΤΗΝ ΚΑΛΑΜΑΤ ΜΑΛΑΚΑ». «ΚΑΠΙΝΟ! ΚΑΠΙΝΟΟΟΟ». Και λίγη κουλτούρα: «ΜΑΣΙΜΟ ΤΟΥΤΙ ΚΕ ΚΑΤΣΟ ΠΕΡ ΦΑΒΟΡ». Ο κόσμος κοχλάζει. Ο ήλιος ανατέλλει. Μάς οδηγεί.
Όλοι στη Μύκονο του Κώστα Μανωλά:
