Ο Έλληνας άντρας, μέχρι μια ηλικία, μένει με τους γονείς του. Πιο σωστά, μένει με τη μάνα του. Δεν ξέρω τι κάνουν στο εξωτερικό, που «διώχνουν» το παιδί από το σπίτι όταν πάει 18, δεν με νοιάζει που κάποιος θα πεταχτεί και θα πει «μα εγώ πέρασα επαρχία και πήγα εκεί» ή «μα εγώ πήγα για σπουδές στο εξωτερικό» ή «μα εγώ πήγα να μείνω μόνος μου στα 20». Και να φύγεις από το σπίτι, πάλι κατά κάποιον τρόπο με τη μάνα σου «μένεις». Σ’ αυτήν πας τα άπλυτα και τα παίρνεις καθαρά και σιδερωμένα. Εκεί πας για φαγητό και παίρνεις τα τάπερ για το σπίτι. Για να μην σας θυμίσω τις υπέροχες εικόνες που όλοι έχουμε δει στο αεροδρόμιο, με τις σακούλες γεμάτες τάπερ με γεμιστά και μουσακάδες, που κάνουν σχεδόν υπερατλαντικά ταξίδια. Εκείνη θα έρθει όταν είσαι άρρωστος με μια σούπα στη σακούλα, θα σκάσει στο επισκεπτήριο του στρατού «φορτωμένη» με καλούδια, θα κάνει καταδρομική στο φοιτητικό σου σπίτι και μέσα σε μια μέρα θα στο κάνει λαμπίκο.
Με τη μάνα σου «μένεις» ακόμα κι όταν έχεις γκόμενα (μιλάω για σοβαρή κατάσταση κι όχι ξεπέτα), ακόμα κι όταν παντρευτείς. Η μάνα θα «εγκρίνει» τη γκόμενα ή και δεν θα την εγκρίνει (το πιθανότερο). Η μάνα θα «μεγαλώσει» το παιδί σου, θα είναι κάπου εκεί τριγύρω – και πολύ καλά θα κάνει κατά τη γνώμη μου. Τέλος πάντων, για να μην το κουράζουμε, ο Έλληνας άντρας είναι μαμάκιας και μπράβο του και τιμή του και καμάρι του. Κι αν βρει και τη χρυσή ισορροπία ανάμεσα σε γκόμενα και μάνα, αν βάλει όρια και στεγανά, αν μπορεί να παίρνει ό,τι καλύτερο μπορεί και από τις δυο, έκαστη στον τομέα της, τότε είναι ένας πολύ πετυχημένος άνθρωπος.
Μάνα και γκόμενα. Γκόμενα και μάνα. Δυο κόσμοι παράλληλοι, δυο «φυλές» που συγκρούονται, δυο σημαντικά συστατικά της ζωής, που ως κλασσικές γυναίκες, έχουν άποψη για τα πάντα. Συνήθως, διαφορετική άποψη για τα πάντα. Την οποία δεν κρατάνε για τον εαυτό τους. Την οποία προσπαθούν όχι απλά να την περάσουν, αλλά να την επιβάλλουν. Ως την πιο σωστή του κόσμου. Μάνα και γκόμενα. Γκόμενα και μάνα. Και στη μέση εσύ, να κρατάς ισορροπίες. Αλλά κυρίως να διασκεδάζεις με αυτά που ακούς, σε καθημερινές καταστάσεις της ζωής.
