Είναι εύκολο για το κοινό να συνδεθεί ή όχι με μια ταινία που βλέπει στη μεγάλη οθόνη. Για να φτάσουμε εκεί, το σενάριο έχει γραφτεί, ξαναγραφτεί, έχει δεχθεί επεξεργασία, τροποποιηθεί και βελτιωθεί. Μετά από όλα αυτά, το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να παρακολουθήσουμε και να απολαύσουμε. Στην ουσία, είναι εύκολο για εμάς να αποφασίσουμε αν μας αρέσει ή όχι μια ταινία, αλλά για έναν ηθοποιό το να διαβάσει ένα σενάριο πριν γίνουν τόσα πολλά και να αναγνωρίσει ότι θα γίνει επιτυχία, είναι κάτι εντελώς άλλο.
Όταν ο Clint Eastwood έπαιξε τον Rowdy Yates στο Rawhide, όχι μόνο τα πήγε καλά αλλά κέρδισε και αναγνωρισιμότητα σαν πρόσωπο. Έδειχνε αρκετά ευχαριστημένος με αυτή την ποιότητα ζωής του, καθώς όταν του έστειλαν το σενάριο για μια ταινία κατά τη διάρκεια της εκτός σεζόν της σειράς, δεν μπήκε καν στη διαδικασία να το διαβάσει. Ο ατζέντης του ωστόσο επέμενε και ήταν επίσης μια καλή περίπτωση. Κανείς δεν ήταν προετοιμασμένος για τα ύψη της φήμης που θα έφτανε o Clint στην καριέρα του, ούτε καν ο ίδιος. Και παρόλο που υπάρχουν αρκετοί παράγοντες που συμβάλλουν στην επιτυχία, όπως το ταλέντο, ο συγχρονισμός, η κρίση -και λίγη τύχη- η ταινία που είναι ξεκάθαρα υπεύθυνη για όλα τα παραπάνω, θα έπρεπε να είναι το A Fistful of Dollars του Sergio Leone.
«Είχαμε τελειώσει τη σεζόν του Rawhide όταν ο ατζέντης μου μού έστειλε αυτό το σενάριο», είπε ο Eastwood, αναλογιζόμενος τη στιγμή που του δόθηκαν τα πρώτα προσχέδια της ταινίας. «Του είπα στο τηλέφωνο ότι δεν με ενδιέφερε. Ήθελα να δουλέψω στο να γίνω καλύτερος στο γκολφ». Πριν καν ανοίξει τις σελίδες, ο ηθοποιός είδε με καλό μάτι την ιδέα καθώς και το γεγονός ότι μαζί με το ρόλο περιλαμβανόταν ένα ταξίδι στην Ευρώπη. «Μου είπε ‘‘κοίτα, θα σου δώσει την ευκαιρία να πας στην Ευρώπη’’. Δεν είχα πάει ποτέ στην Ευρώπη, οπότε είπα, ‘‘Εντάξει, θα το διαβάσω’’. Δεν πέρασε πολύς καιρός για να το αγαπήσει. «Τη στιγμή που το διάβασα, μου άρεσε αμέσως».
Η στάση του ηθοποιού αντικατοπτρίστηκε και από το κοινό σε όλο τον κόσμο, καθώς η ταινία γνώρισε μεγάλη επιτυχία, που τον είδε να αναδεικνύεται σε όλη την Ιταλία από έναν άγνωστο σε έναν από τους μεγαλύτερους ηθοποιούς της χώρας. «Την πρώτη φορά που πήγα στην Ιταλία είχα μούσι. Κανείς δεν με ήξερε και κανείς δεν μου έδωσε σημασία. Αλλά αυτή μετά ο κόσμος με ενοχλούσε. Περπατούσα στη Via Veneto και οι άνθρωποι έρχονταν και μου ζητούσαν αυτόγραφα. Με κερνούσαν φαγητό και κρασιά και μου συμπεριφερόντουσαν λες και είμαι κάποιος βασιλιάς».
Αυτό συνέβη με το Eastwood και το A Fistful of Dollars, καθώς παρόλο που στην αρχή δεν ενδιαφερόταν, το μόνο που χρειάστηκε ήταν μια γρήγορη ανάγνωση και μια πτήση προς την Ευρώπη για να αλλάξει γνώμη και να αναγνωρίσει την ταινία και τις δυνατότητές της. Πόσο διαφορετική θα ήταν η ζωή αν επέμενε να στρώσει το παιχνίδι του στο γκολφ;
