Τα κοσμοϊστορικά γεγονότα γεννούν νέες γενιές από συγγραφείς. Μπορεί τη δεδομένη χρονική στιγμή να τους είναι δύσκολο να εκφραστούν -ή να το κάνουν σε ένα μπλοκάκι κρατώντας σημειώσεις- αλλά σίγουρα οι μεγάλες στιγμές στην ανθρώπινη ιστορία, καλές ή κακές, παίζουν ρόλο στη γέννηση των ιδεών τους.
Στις αρχές του 20ου αιώνα που ξέσπασε ο Ισπανικός Εμφύλιος, οι διανοούμενοι σε όλο τον κόσμο είδαν την κίνηση του Φράνκο ως επίθεση στη βούληση του κόσμου. Ως εκ τούτου, πολλοί καλλιτέχνες, μουσικοί, συγγραφές και άλλοι άνθρωποι του πνεύματος, κατατάχθηκαν ως εθελοντές στον αγώνα των Ισπανών για την δημοκρατία. Ο Ernest Hemingway ήταν ένας από αυτούς και τα ταξίδια του στην Ισπανία ως ανταποκριτής του North American Newspaper Agency το 1937, του προκάλεσαν κάτι που ούτε ο ίδιος δεν περίμενε ενώ κατέγραφε τη μάχη. Να ερωτευτεί τη Μαδρίτη.
O Ernest Hemingway με τον λοχαγό της ταξιαρχίας Lincoln-Washington στον Ισπανικό Εμφύλιο | Associated Press
Γενικότερα, ο Hemingway δεν ήταν άπειρος στο θέμα του πολέμου. Ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος του έδωσε έμπνευση για το «Αποχαιρετισμός στα Όπλα», ενώ την ίδια χρονιά άρχισε να δουλεύει την «Πέμπτη Φάλαγγα» όταν η Μαδρίτη δέχτηκε επίθεση. Άφησε την Ισπανία μετά τη μάχη, αλλά ήταν από τους λίγους παγκόσμιους συγγραφείς που μπόρεσαν να περιγράψουν τη Μάχη του Έβρο – λέγεται μάλιστα πως ήταν από τους τελευταίους που εγκατέλειψαν το πεδίο της μάχης.
Ενώ ο χρόνος του Hemingway στη Μαδρίτη αναμφίβολα διαμορφώθηκε από τις συγκρούσεις, ήταν από καιρό μια από τις αγαπημένες του πόλεις. Την δεκαετία του 1920 θα την αποκαλούσε: «Η χώρα που αγάπησα περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη εκτός από τη δική μου». Κομμάτι αυτής της αγάπης, ήταν και το γεγονός ότι γνώρισε τα καφέ, τα μπαρ και τα εστιατόρια, χτίζοντας ακόμα περισσότερο το δέσιμο του, ενώ την ίδια στιγμή υπήρξαν συγκεκριμένα μαγαζιά που απέκτησαν φήμη χάρη στον Heminway. Συχνά έκανε μια βόλτα στις μποέμ λογοτεχνικές συνοικίες την περιοχής και, εν τέλει, εγκαταστάθηκε στο Palace Hotel το οποίο βρισκόταν σε μία πολύ βολική απόσταση με τα πόδια από το μουσείο τέχνης Prado όπου περνούσε τα απογεύματα του. Σε απόσταση αναπνοής ήταν και ένα από τα αγαπημένα του μπαρ, το Museo Chicote, ένα από τα πρώτα μπαρ αμερικανικού τύπου.
To Museo Chicote
Ένας άλλος ισπανικός χώρος που διαμόρφωσε μια σκηνή στο πρώτο του μυθιστόρημα, The Sun Also Rises, ήταν το Restaurante Botín. Τελικά έγινε τόσο οικείο πρόσωπο που οι ιδιοκτήτες του άρχισαν να τον αφήνουν να ανέβει για να γράψει με ησυχία, φυσικά, προτού ενταχθεί σε μια τεράστια ομάδα φίλων για μεσημεριανό γεύμα και ποτό. Η Ισπανία παρείχε άφθονη έμπνευση για τον Hemingway στα χρόνια που πέρασε εκεί.
Το ξόρκι του στη Μαδρίτη χρωμάτισε μερικά από τα πιο αγαπημένα σενάρια της καριέρας του, όπως τα «Για ποιον χτυπά η καμπάνα», «Η Πέμπτη Φάλαγγα» και το «Θάνατος στο Απομεσήμερο». Εκτός από τα μυθιστορήματα, τα συναισθήματά του για την Ισπανία συνοψίζονται ίσως καλύτερα σε μια σύντομη γραμμή μιας επιστολής, όπου δήλωνε ότι η Ισπανία ήταν «η τελευταία καλή χώρα που απέμεινε».
