Κεφάλαιο κέρασμα. Συζητήσεις, συζητήσεις και πάλι συζητήσεις για το ποιος τελικά κερνάει σε ένα πρώτο ραντεβού, σε ένα δεύτερο ραντεβού και ποιος σε ένα τρίτο ραντεβού και πάει λέγοντας. Έχω δει όλες τις εκδοχές και τελικά πιστεύω πως είναι θέμα χαρακτήρα. Κατανοώ και τις γυναίκες που θέλουν να πληρώνουν εκείνες, αλλά κα αυτές που της αρέσουν το κέρασμα. Όλα είναι σωστά αρκεί να αισθάνονται καλά και οι δύο πλευρές και να μπορούν να συνεννοηθούν, οπότε όλα είναι δεκτά. Προσωπικά μιλώντας για εμένα δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα, ούτε προβληματισμός για το ποιος τελικά κερνάει ή αν είναι μισά-μισά. Μόνο ένα πρόβλημα υπάρχει να βγαίνεις χωρίς λεφτά είτε είσαι άντρας είτε είσαι γυναίκα.
Μπορούμε να σκεφτούμε τα πράγματα πρακτικά. Λοιπόν, δεν είναι λίγες οι φορές που μου έχει τύχει να ακούσω για έναν τύπο ο οποίος βγήκε ραντεβού και είχε ξεχάσει το πορτοφόλι του, όπως επίσης στο ίδιο πλαίσιο έχω ακούσει ιστορίες όπως το ότι σε ένα ραντεβού κάποιος κάποτε είχε βγει μία με κοπέλα και όταν ήρθε ο λογαριασμός της είπε πως έχει μόνο πέντε ευρώ πάνω του και αν μπορεί να συμπληρώσει και εκείνη με άλλα τρία ευρώ για να πληρώσουν. Επίσης, έχω ακούσει και άλλες παρόμοιες ιστορίες όπως ο καφές σου κάνει τέσσερα ευρώ θα βάλω τα τρία, αλλά θα δώσεις το ένα ευρώ. Και όλα είναι τόσα λάθος. Γιατί να το κάνεις αυτό και ρωτάω με «απελπισία». Μπορείς απλά να πεις, ας πληρώσει ο καθένας τα δικά του και αν θέλεις κερνάς την επόμενη φορά και αν δεν θέλεις, δεν κερνάς. Ό,τι θες κάνε απλά το κερνάω κατί κατά 75% είναι λάθος σαν χειρονομία. Μην το ξανακάνεις.
Γιατί το δεύτερο ραντεβού είναι πιο κρίσιμο από το πρώτο;
Στον αντίποδα, έχω ακούσει ξανά και ξανά για γυναίκες που βγαίνουν ραντεβού χωρίς πορτοφόλι. Έχοντας την απαίτηση ο απέναντί τους να τους πληρώσει ό,τι πάρουν, λες και είναι υποχρεωμένος. Όχι, δεν είναι υποχρεωμένος κανένας άνθρωπος να πληρώνει λογαριασμούς -αν δεν το θέλει- και επίσης δεν μπορεί να βγαίνεις έξω χωρίς χρήματα. Μόνο αν κάποιος έχει τη διάθεση σε κερνάει. Μιλάω για περιπτώσεις, που θηλυκές παρουσίες σχεδόν «εξαναγκάζουν» τους παρτενέρ τους να τους πληρώσουν με το ζόρι ό,τι έχουν πάρει. Λάθος είναι και αυτή η περίπτωση. Πάρε τα χρήματά σου και βγες. Ανεξαρτήτου φύλου δεν μπορεί να πηγαίνεις σε ένα μαγαζί χωρίς να έχεις λεφτά. Θέλω να το σκεφτούμε σε μία λογική βάση.
Τα κεράσματα τα αισθανόμαστε, δεν είναι κάτι που γίνεται υποχρεωτικά, είναι κάτι που μας κάνει να νιώθουμε καλά -αν δεν μας κάνει τότε δεν έχει κανένα νόημα να το κάνουμε. Παίρνουμε τα χρήματά και πληρώνουμε τα δικά μας χωρίς κάποιος να είναι περισσότερο επιφορτισμένος κάποιος ότι πρέπει να το κάνει. Μπορεί το κέρασμα στερεοτυπικά να είναι αντρική υπόθεση -όμως τα πράγματα έχουν αλλάξει και δεν υπάρχουν σχετικοί κανόνες -αρκεί κάποιος να το θέλει είτε είναι άντρας είτε είναι γυναίκα. Έτσι και αλλιώς υπάρχουν ευκαιρίες για να ανταποδώσει κάποιος, ουσιαστικά πρόκειται για μια ευγενική χειρονομία. Αυτό το βρίσκετε.
Αυτό που δεν μπορούμε να βρούμε όμως είναι να μας πληρώσει ένας ουσιαστικά άγνωστος άνθρωπος το φαγητό μας. Δεν βγαίνουμε ραντεβού για το τζάμπα ποτό, ούτε για το δωρεάν φαγητό, βγαίνουμε για να γνωρίσουμε ανθρώπους, Είτε είσαι άντρας είτε είσαι γυναίκα, βγαίνεις σαν μια ανεξάρτητη οντότητα και είσαι πάντα έτοιμος να πληρώσεις τα δικά σου και σίγουρα δεν κερνάς σε ποσοστά 30% - 70%.
