Ο θεσμός της οικογένειας είναι ιερός. Είναι ο πρώτος σημαντικός κοινωνικός θεσμός στη ζωή του ανθρώπου καθώς από την παιδική ηλικία ως την ενηλικίωση διαμορφώνει τον τρόπο συμπεριφοράς, την προσωπικότητα και την ιδιοσυγκρασία του. Από την οικογένεια ξεκινούν όλα και εκεί καταλήγουν. Η οικογένεια -οφείλει να- είναι εκείνη η θαλπωρή, η αγκαλιά, η γροθιά απέναντι σε κάθε δυσκολία που συναντά ένα μέλος της.
Γυρνώντας τον χρόνο στο παρελθόν, σ’ εκείνα τα καλοκαίρια της παιδικής ηλικίας, τα πάντα ήταν διαφορετικά. Δεν είχες πολλές απαιτήσεις. Μόνο προσμονή για τη στιγμή που θα μπείτε στο πλοίο ή στο αυτοκίνητο για να απολαύσετε τις διακοπές σας. Τα μπαράκια του νησιού ήταν αδιάφορα και η ευτυχία βρισκόταν στο συνδυασμό θάλασσα – ταβέρνα – βραδινή βόλτα για παιχνίδι. Είχες ανεξάντλητες δυνάμεις και ενέργεια που θα ζήλευε χαφ που αγωνίζεται στην Πρέμιερ Λιγκ. Ο λουκουμάς στην παραλία ήταν το δικό σου brunch (φάτε τοστ αβοκάντο εσείς) και η κορυφαία σου στιγμή στη βραδινή βόλτα θα ήταν να πας με τον πατέρα σου μέχρι το καφενείο ώστε να δείτε την προσπάθεια της αγαπημένης ομάδας στα προκριματικά του Champions League. Φυσικά δεν πλήρωνες τίποτα, οπότε ήσουν ο Βασιλιάς στο χώρο σου.
Έπειτα τα χρόνια πέρασαν. Πήγες τις πρώτες καγκουροδιακοπές με τους κολλητούς, μετά τη σύντροφο και πλέον αν έχεις ξεπεράσει τα πρώτα άντα και αγγίζεις τα δεύτερα, είσαι πιο ώριμος από ποτέ. Πάνω κάτω ξέρεις τι θέλεις από τις διακοπές σου. Παραλία, φαγητό, βραδινή βόλτα σε μπαράκι. Ξεκούραση, απόλαυση, ποιότητα. Το να κοιμηθείς ένα βράδυ από τις 23:00 για να οργώσεις την επόμενη μέρα το νησί, δε σε χαλάει κιόλας. Έχεις ανάγκη το ψαράκι – τσίπουρο, έχεις ανάγκη να χαϊδέψει το κορμί σου ο ήλιος και το αλάτι. Να γεμίσεις τα stories σου με χωριάτικη σαλάτα, καλαμαράκια, γραφικά εκκλησάκια, κοκτέιλ και μόλις γυρίσεις να μοιραστείς με τους γονείς σου το πώς πέρασες. Εκείνοι μπορεί να έμειναν πίσω και να έλιωσαν στο «καμίνι» της Αθήνας αλλά όταν βλέπουν το χαμόγελό σου αισθάνονται κι εκείνοι πως ξεκουράστηκαν.
Μήπως όμως έφτασε η ώρα να μη μοιράζεστε μόνο τις εμπειρίες σας αλλά και να τις ζήσετε παρέα; Έχεις σκεφτεί πραγματικά να περάσεις έστω ένα τριήμερο με τους γονείς σου στις διακοπές; Όχι να πας να τους βρεις στο νησί ή στο χωριό που μένουν μόνιμα, αλλά να ζήσετε όλη τη διαδικασία. Να αποφασίσετε το μέρος που θα πάτε, να βγάλετε εισιτήρια, να σκεφτείς εσύ το μπάτζετ για πρώτη φορά, να μπείτε στο πλοίο και να οργώσετε το νησί; Μετά από μία ηλικία, το να περάσεις ένα τριήμερο με τους γονείς σου είναι επιβεβλημένο.
Δεν είσαι πλέον 16 ετών ώστε να νιώθεις «ντροπή» ότι βγήκες με τους γονείς σου; Ενδεχομένως να έχεις γίνει κι εσύ πατέρας και να σκέφτεσαι πως θα ήταν μετά από 20 χρόνια να πας διακοπές με το ενήλικο παιδί σου. Οι διακοπές με τους γονείς, όταν έχεις ξεπεράσει την εφηβεία, κρύβει τεράστιες εκπλήξεις. Να είσαι σίγουρος πως θα γκρινιάξουν λιγότερο απ’ ότι ένας περίεργος κολλητός ή μία σύντροφός σου. Θα φάτε καλά. Το πιθανότερο είναι να ακούσεις την μπούμερ ατάκα του πατέρα σου πως «δεν ξέρεις να τρως» όταν ρουφάει το μυαλό της τσιπούρας ή κάνει γλωσσόφιλο στο πρόβατο, αλλά πλέον έχεις πάθει ανοσία σε αυτήν την ατάκα. Αντί να χαλάσεις όλα τα χρήματά σου σε κοκτέιλ και ποτάρες το βράδυ, μπορείτε να πάτε για ψώνια στα μαγαζιά του νησιού. Πίστεψέ με, στα νησιά θα βρεις καταστήματα με ρούχα που ίσως να μη βρεις εύκολα στην Αθήνα.
Θα μοιραστείτε εμπειρίες και αναμνήσεις. Θα τους δώσεις ένα χαμόγελο στα χείλη και θα αισθανθείς ικανοποίηση. Οι διακοπές με τους γονείς είναι επιβεβλημένες έστω για μία φορά στη ζωή σου. Τόλμησέ το τώρα που μπορείς γιατί αύριο μεθαύριο ίσως να μην έχεις ξανά αυτήν την ευκαιρία.
