Για μερικούς ανθρώπους, το αλκοόλ είναι μια μάστιγα για την ανθρωπότητα που δεν μπορεί να κάνει καλό σε τίποτα. Είναι αλήθεια ότι το ποτό ευθύνεται άμεσα και έμμεσα για πολλές παγίδες στην κοινωνία, από την οδήγηση υπό την επήρεια αλκοόλ έως τον αυξημένο κίνδυνο για καρκίνο. Αλλά τι θα γινόταν αν το αλκοόλ δεν ήταν απλώς μια ασθένεια, ένα πρόβλημα, αλλά ένα από τα ερεθίσματα που πυροδότησε την αυγή του ανθρώπινου πολιτισμού. Το αλκοόλ είναι το πράγμα που μας μετατόπισε από κυνηγούς-τροφοσυλλέκτες σε αγρότες-βασιλιάδες.
Αυτή είναι μια προκλητική θέση και μπορεί να αναστατώσει τους πουριτανούς. Ωστόσο, έχει κάποιους σοβαρούς υποστηρικτές, συμπεριλαμβανομένου του φιλόσοφου Edward Slingerland. Ο Singerland πιστεύει ότι το αλκοόλ μπορεί να βοήθησε στη διαμόρφωση της ανθρώπινης εξέλιξης από την αρχή και συνεχίζει να έχει θετικά οφέλη για την κοινωνία – πέρα από την παροχή μιας κοινωνικά αποδεκτής μορφής ευφορίας.
Στο βιβλίο του "Drunk: How We Sipped, Danced, and Stumbled Our Way to Civilization," μιλάει για αυτό ακριβώς το ζήτημα, ένα ζήτημα που είναι όμως πολύ περίπλοκο και διφορούμενο. Όντως το αλκοόλ μας έκανε αυτό που είμαστε σήμερα; Ακούγεται αρκετά ακραίο.
Αλλά αυτή η ιδέα τον ενθουσίασε τόσο πολύ που εμβάθυνε, βρίσκοντας στοιχεία ότι, όπως γράφει, «διάφορες μορφές αλκοόλ δεν ήταν απλώς ένα υποπροϊόν της εφεύρεσης της γεωργίας, αλλά στην πραγματικότητα ένα κίνητρο για αυτήν — ότι οι πρώτοι αγρότες οδηγήθηκαν από την επιθυμία για μπίρα, όχι για ψωμί».
Το αλκοόλ, για όλη σχεδόν την ιστορία μας σαν ανθρώπινο πολιτισμένο είδος, συνοδεύεται από αυτό το ενσωματωμένο χαρακτηριστικό ασφαλείας, το οποίο είναι ότι η φυσική ζύμωση μπορεί να μας οδηγήσει σε μία στιγμή ευφορίας. Το αλκοόλ είναι στην πραγματικότητα το αποτέλεσμα αυτού του παράξενου βιολογικού πολέμου μεταξύ ζυμομυκήτων και βακτηρίων, που και οι δύο προσπαθούν να πάρουν θρεπτικά συστατικά. Έτσι η μαγιά σκοτώνει τα βακτήρια με αιθανόλη. Και τελικά εκείνα πεθαίνουν επειδή δεν είναι απείρως ανθεκτικά στην αιθανόλη. Αυτό σημαίνει ότι η ζύμωση σταματά και ό,τι κι αν είναι, μια μπίρα ή ένα απαλό κρασί, δεν δυναμώνει άλλο τελικά σε βαθμούς.
Αυτό, όπως λέει ο ίδιος ο Slingerland, είναι η επιτομή του πολιτισμού. Κάποιοι άλλοι πάλι λένε πως ο πολιτισμός έφτασε στο peak του όταν ανακαλύφθηκαν τα παγάκια. Το ακούμε αυτό, μιας και μοιάζει αρκετά αστείο αλλά και αληθινό. Αυτή τη στιγμή ο οποιοσδήποτε μπορεί απλά να καλέσει την κάβα κάτω από το σπίτι του και να του κάνουν delivery μία κάσα με μπίρες ή ένα μπουκάλι ουίσκι, αυτό, σύμφωνα πάντα με τον Slingerland, είναι ακριβώς τι μας ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα είδη. Πολιτισμός, πολιτισμός που κάνει την εμφάνιση του λόγω του αλκοόλ.
Παραδοσιακά, το αλκοόλ καταναλώνονταν πάντα σε κοινά, κοινωνικά, τελετουργικά πλαίσια, με ενσωματωμένους κανόνες σχετικά με το ποτό, τρόπους ρύθμισης των ποσοστών κατανάλωσης των ανθρώπων, τρόπους να σταματήσουν τους ανθρώπους να λιποθυμούν από το αλκοόλ. Αυτό είναι ένα άλλο χαρακτηριστικό ασφαλείας που έχει απενεργοποιηθεί πλέον. Ο καθένας μπορεί να πέσει αναίσθητος από το ποτό όποτε του κάνει κέφι.
Αυτό είναι επίσης πρωτοφανές εξελικτικά. Η ιδιωτική πρόσβαση στο αλκοόλ είναι άνευ προηγουμένου. Συνδυάστε λοιπόν αυτ'α τα δύο κι έτσι έχουμε πολιτισμό. Ιδιωτική πρόσβαση στο αλκοόλ, ιδιωτική πρόσβαση σε αυτήν την εξαιρετικά ισχυρή, και τελικά πολύ επικίνδυνη ουσία. Ο ίδιος ο Slingerland υποστηρίζει στο βιβλίο του πως το αλκοόλ, ακόμη και σήμερα, μπορεί να παίξει έναν πολύ θετικό ρόλο αν χρησιμοποιηθεί σωστά. Πιστεύει πως το αλκοόλ ήταν πάντα επικίνδυνο, όχι μόνο σήμερα, Πιστεύει πως δεν είναι τυχαίο που το αλκοόλ βρίσκεται στις πρώτες προτιμήσεις της κοινωνίας όταν πρόκειται για τη διασκέδαση, κι αυτό είναι ένδειξη πως το αλκοόλ είναι ένα βασικό συστατικό ολόκληρου του πολιτισμένου κόσμου.
