Οι σέλφιζ πάνω από φέρετρα είναι μία από τις πιο σύγχρονες ντροπιαστικές συνήθειες των σόσιαλ μίντια για κάποιον λόγο που δεν είναι και πολύ κατανοητός. Μάλλον είναι αυτή η ακατανίκητη ανάγκη που νιώθουν οι άνθρωποι για επιβεβαίωση της συμμετοχής σε μια σημαντική στιγμή. Να μπορούν να ανατρέξουν κάποια στιγμή στο χρονολόγιό τους και να πουν «ήμουν κι εγώ εκεί». Το γιατί μία κηδεία αντιμετωπίζεται σαν κάποια άλλη ευχάριστη τελετή όπως ο γάμος μάλλον οφείλεται στον παραμορφωτικό φακό των social media μέσα από τον οποίο βλέπουμε τις ζωές τις δικές μας, αλλά και των άλλων.
Γιατί το διαμάντι του Πελέ δεν θα πάψει ποτέ να λάμπει
Κι αν για τον μέσο χρήστη η κηδεία ενός διάσημου είναι ένα ακόμα ένα photo op, τι γίνεται με τους θεσμικούς παράγοντες; Η σορός του Πελέ εκτέθηκε σε λαϊκό προσκύνημα στο γήπεδο της Σάντος δίνοντας την ευκαιρία σε εκατοντάδες χιλιάδες φιλάθλων και μη να πουν το δικό τους αντίο στον ίσως μεγαλύτερο ποδοσφαιριστή του πλανήτη. Ο πρόεδρος της ΦΙΦΑ δεν θα μπορούσε να λείπει λόγω του θεσμικού του ρόλου, αν και ο τρόπος του δεν ήταν καθόλου θεσμικός.
Ανάμεσα σε όλους όσους δεν σεβάστηκαν τη στιγμή ήταν και ο ίδιος βγάζοντας και αυτός σέλφι με το κινητό μπροστά στο φέρετρο του Πελέ σαν έφηβος που δεν έχει πήξει ακόμα το μυαλό του. Οι πληροφορίες λένε ότι κάποιοι φαν του του ζήτησαν αυτό το ενθύμιο και πέρα από την έλλειψη σεβασμού και ενσυναίσθησης της στιγμής, η απορία όλων είναι πολύ πιο απλή: Έχει οπαδούς ο Τζιάνι Ινφαντίνο;
Ο ανορθόδοξος τρόπος με τον οποίο γνώρισα τον Πελέ
Μπορεί η Αγγλία να είναι η χώρα που γέννησε το ποδόσφαιρο, αλλά όλοι αναγνωρίζουμε τη Βραζιλία σαν τη χώρα που έδωσε τη μαγεία σε κάτι που ήταν ένα ακόμα ομαδικό άθλημα, οι Βραζιλιάνοι ήταν αυτοί που έκαναν το ποδόσφαιρο βασιλιά των σπορ και ο Πελέ έβαλε τον θεμέλιο λίθο, ίσως και κάτι παραπάνω, για να γίνει αυτό. Από την άλλη ο Ινφαντίνο πατάει πάνω στα χνάρια της παρέας του Μπλάτερ και του Πλατινί που έχουν βάλει σαν στόχο να καταστρέψουν το ποδόσφαιρο μέσα από την εξαγορά και της πλήρους εμπορευματοποίησης. Ο Ινφαντίνο και οι οπαδοί του, οι πραγματικοί, αυτοί με τις γραβάτες και τους παχυλούς τραπεζικούς λογαριασμούς, όχι οι Βραζιλιάνοι φίλαθλοι, είναι στο άλλο άκρο από αυτό που πρεβέυει το αθάνατο πνεύμα του Πελέ.
Η σέλφι αυτή δεν ήταν μια τυχαία «άτυχη» στιγμή για την οποία θα πει μια τυπική συγγνώμη αν πιεστεί. Είναι μια ωμή επίδειξη δύναμης του συστήματος των καλοβαλμένων χαρτογιακάδων που διαφεντεύουν τη ΦΙΦΑ και είναι σαν να λέει σε οποιονδήποτε ρομαντικό του ποδοσφαίρου, ότι αυτά που ξέρατε να ξεχάσετε. Μαζί με τον Πελέ ενταφιάζεται και η όποια αγνή διάσταση του ποδοσφαίρου είχε απομείνει πριν το τσίρκο του Μουντιάλ σαλπάρει για ακόμα πιο εύφορες και πλούσιες σε λεφτά πεδιάδες χωρών της Ασίας που θέλουν να εξαγοράσουν το ίματζ τους. Δεν φταίει αυτός, τόσος ήταν, το θέμα είναι πώς θα σωθεί το ποδόσφαιρο από όσους υποτίθεται ότι το υπηρετούν.
