Το διάλειμμα των Χριστουγέννων είναι επιβεβλημένο. Όχι μόνο για τα παιδιά αλλά για όλους μας. Πατάμε pause στην τρέλα της καθημερινότητας, κάνουμε ένα απαραίτητο off που το είχαμε ανάγκη καθώς δουλεύουμε σερί από το καλοκαίρι. Μπορεί να μην γινόμαστε και πάλι παιδιά, παρά τα κλισέ που διαβάζουμε, αλλά οι στιγμές με την οικογένεια, με τους φίλους και τους ανθρώπους που αγαπάμε και σεβόμαστε μας γεμίζει τις μπαταρίες. Μάλιστα μετά από μία ηλικία δε σου λείπει και η έξοδος μέχρι το πρωί. Θέλεις πιο χαλαρά πράγματα. Ένα καλό φαγητό, ηρεμία, ταινίες, βιβλία και ένα πιο χαλαρό scrolling στα social media. Γίνεσαι καλύτερος άνθρωπος και το σώμα σου το έχει ανάγκη.

Ποιος επιστρέφει στην καθημερινότητα;

Κάνοντας μία αναδρομή στο παρελθόν πάντα μελαγχολούσα όταν τελείωναν οι διακοπές. Όταν αλλάζαμε χρόνο και πλέον έπρεπε να επιστρέψουμε στη δίνη της καθημερινότητας. Το ξεστόλισμα του δέντρου που αποτελούσε το μήνυμα πως οι γιορτές είναι παρελθόν. Παρελθόν όμως αποτελεί και αυτό το συναίσθημα. Διότι μετά την ηλικία των 30, άρχισα να αισθάνομαι τα πράγματα διαφορετικά. Δε με πειράζει που επιστρέφω στην καθημερινότητά μου. Δεν το βλέπω σαν την επιστροφή στο σχολείο, ούτε σ’ ένα καταναγκαστικό έργο.

Η εβδομάδα μεταξύ Χριστουγέννων και Πρωτοχρονιάς είναι ό,τι πιο κοντινό σε μαύρη τρύπα

Το να βελτιώνεις τη ζωή σου σταδιακά είναι ένας στόχος ζωής και ένα resolution που επιβάλλεται να θέσεις στον εαυτό σου. Να κάνεις κάθε βράδυ την αυτοκριτική σου χωρίς να περιμένεις 365 μέρες για να το κάνεις πράξη. Να βρεις αυτό που πραγματικά σε γεμίζει, που σε βελτιώνει, που σε κάνει καλύτερο άνθρωπο και να φτάσεις στην καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου. Το να απομυθοποιήσεις τη μαγεία των γιορτών δεν είναι μιζέρια. Λένε πως όσο πιο νωρίς στολίζει μία κοινωνία, τόσο πιο μίζερη είναι η καθημερινότητά της.

Οπότε μετά τα 30 αρχίζεις να το συνειδητοποιείς. Αποδέχεσαι τις καταστάσεις και ως άνδρας που σέβεται τον εαυτό του, αλλάζεις τα δεδομένα. Το να ξενερώνεις που τελειώνουν οι γιορτές είναι η κόκκινη γραμμή ανάμεσα στον έφηβο και τον άνδρα. Το να βάλεις τέλος σε αυτή την παθογένεια είναι μία διαδικασία που σταδιακά θα σε κάνει καλύτερο άνδρα. Θα σε ωριμάσει και θα σε κάνει να πετάξεις το πάπλωμα, να βγεις στον έξω κόσμο και να τον αντιμετωπίσεις. Να κυνηγήσεις τις προκλήσεις με θέρμη και όχι ως καταναγκαστικό εργαλείο.

Το να μην ξενερώνεις όταν τελειώνουν οι γιορτές είναι ένα σημάδι πως ουσιαστικά δημιουργείς τα δικά σου στεγανά. Θέτεις τους δικούς σου όρους. Κάνεις την ζωή ως ένα πάρτι διαρκείας που δεν πρέπει να τελειώσει ποτέ. Κάθε μέρα και μία γιορτή, μακριά από τον καταναγκασμό του χριστουγεννιάτικου δέντρου.