Θυμάστε την ιστορία με τον πιτσιρικά που έχει ένα account στο Twitter που έδειχνε τις κινήσεις διαφόρων celebrities με τα ιδιωτικά τους αεροπλάνα; Ο μόνος που έδειξε να ενοχλείται από αυτή την κουτσομπολίστικη νερντιά ήταν ο Elon Musk που πίστεψε ότι θα τον παρακολουθούν κακοί άνθρωποι οπλισμένοι με αντιαεροπορικές ρουκέτες. Αφού πρώτα πρόσφερε στον πιτσιρικά λεφτά για να κλείσει το account του, τελικά του τον έκλεισε όταν αγόρασε το Twitter, λες και το αγόρασε τελικά μόνο και μόνο γι’αυτό.
Ο έφηβος stalker του Elon Musk και τα 5.000$
Αυτό από μόνο του δεν είναι κάτι για τον Elon Musk, είναι αρκετά εκκεντρικός και ξέρουμε ότι μπορεί να κάνει και μεγαλύτερες ακρότητες με τις εμμονές του. To μεγάλο φάουλ που έκανε την Πέμπτη είναι ότι «έριξε» τα account γνωστών δημοσιογράφων που ασχολούνται με την τεχνολογία και αρθρογραφούν σε Washington Post, New York Times και CNN. Εντελώς συμπτωματικά, είδαν τους λογαριασμούς να εξαφανίζονται μετά από άρθρα που έθιξαν το θέμα του πιτσιρικά με τα αεροπλάνα και διάφορους άλλους λογαριασμούς που δεν αρέσουν και τόσο πολύ στο νέο σερίφη των social media και τους φιμώνει κατά βούληση.
Αν όλα αυτά δεν συνέβαιναν μετά την δήλωση του Elon Musk ότι πιστεύει στην απόλυτη ελευθερία του λόγου, δεν θα αποτελούσαν είδηση, όμως τώρα μαρτυρούν έναν κάποιο πανικό και μια προσπάθεια να ανακτηθεί ένας έλεγχος που χάθηκε, αν και μάλλον δεν υπήρξε ποτέ. Οι φυγόκεντρες δυνάμεις που αναπτύχθηκαν μετά την υπόσχεση του Musk ότι θα μετατρέψει το Twitter σε έναν χώρο ελεύθερης ανταλλαγής ιδεών, δεν έτυχε της θερμής υποδοχής που θα ήθελε.
Μήπως τελικά έχει σύνδρομο καταδίωξης ο τύπος;
Η φυγή χιλιάδων χρηστών προς το Mastodon επειδή φοβούνται ότι το Twitter θα γίνει μια αρένα τρολιάς και λόγου μίσους κάπως έκανε backfire στον Musk, αλλά αυτό που φοβάται είναι η οικονομική βιωσιμότητα, τόσο του Twitter, όσο και του οράματος που είχε γι’αυτό. Η κίνηση του Musk δεν είναι μια κλασική ιστορία φίμωσης δημοσιογράφων που τον ενοχλούν με τις αποκαλύψεις τους, δεν αναφέρονται σε κάποιο σκάνδαλο κλπ. Ουσιαστικά των διακωμωδούν για την παιδικότητα με την οποία αντιμετωπίζει τις εμμονές του και τις ανασφάλειές του και αυτό είναι ίσως πιο σοβαρό ζήτημα γιατί δεν αντιμετωπίζεται θεσμικά.
Τα social media ως κανάλια δημόσιας έκφρασης είναι απολύτως λογικό να μπαίνουν σε μια συνάρτηση ελέγχου. Από τη μία πλευρά ελέγχου του λόγου που είναι κακοποιητικός και από την άλλη πλευρά προστασίας για το ίδιο το μέσο. Η αλλοπρόσαλλη τακτική του Musk κατάφερε να χάσει παταγωδώς και τους δύο στόχους και το ζήτημα είναι ποιος είναι ο επόμενος στόχος, τα παιδάκια που βαράνε κουδούνια και τρέχουν;
