Γεννημένος το 1958, ο Αμερικανός ηθοποιός Κέβιν Μπέικον μεγάλωσε ίσως στην πιο εμφατική στιγμή στην ιστορία της ποπ κουλτούρας. Η δεκαετία του 1960 επέφερε ριζικές αλλαγές στις τέχνες που είχαν άνευ προηγουμένου αντίκτυπο στον ευρύτερο κόσμο. Η αντιδραστική γενιά των «χίπηδων» απαίτησε αλλαγή ενόψει του πολέμου και των αρχαϊκών αξιών. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, η ροκ μουσική ήταν μπροστά ως ο κύριος αγωγός για την επαναστατική ενέργεια. Αιχμή του δόρατος της εποχής ήταν οι Beatles, ένας από τους πρώτους μουσικούς έρωτες του Μπέικον.
Είναι ο Kevin Bacon ο πιο αδικημένος ηθοποιός των τελευταίων χρόνων;
Στα τέλη της δεκαετίας του 1960, ένας νεαρός Μπέικον βρήκε τον εαυτό του τρελαμένο κι ερωτευμένο με την ποπ μουσική. Σε μια συνέντευξη του 2013 στο Music Radar, ο Μπέικον περιέγραψε το πρώιμο πάθος του για τη μουσική. «Έχω πει συχνά ότι οι ήρωές μου έπαιζαν κιθάρες και κατά κάποιο τρόπο, όλα ξεκίνησαν από εκεί», είπε.
Και πρόσθεσε: «Ο Μάικλ [ο αδερφός του] έπαιζε κιθάρα και η αδερφή μου έπαιζε τσέλο, όμποε, κιθάρα, μπάντζο, πιάνο – σχεδόν οτιδήποτε. Ακούγονταν υπέροχα. Βλέποντας τους να κάνουν μουσική μπροστά μου, το γεγονός ότι έπαιζαν όργανα και ήταν σε ένα συγκρότημα, με τρέλαινε πραγματικά. Φαινόταν πολύ ωραίο.»
Σε ηλικία 17 ετών, ο Μπέικον ακολούθησε το ένστικτο του στις τέχνες σπουδάζοντας στο Square Theatre School στη Νέα Υόρκη. «Ήθελα τη ζωή, φίλε, το πραγματικό πράγμα», θυμήθηκε κάποτε σε συνομιλία με τη Nancy Mills του Cosmopolitan. «Το μήνυμα που πήρα ήταν «Ο καπιταλισμός είναι έργο του διαβόλου». Η τέχνη και η δημιουργική έκφραση είναι δίπλα στην καρδιά μου.» Συνδυάστε όλο αυτό με έναν απέραντο εγωισμό και καταλήγετε να έχετε έναν ηθοποιό».
Όταν οι Beatles έκαναν τις γυναίκες να κλαίνε και να λιποθυμούν
Ενώ η καριέρα του Μπέικον κυλούσε στο ρεύμα της υποκριτικής, διατηρούσε πολύ επαφή με τη μουσική πλευρά του, εμφανιζόμενος κυρίως στο μιούζικαλ Footloose του 1984.
Μιλώντας με το Music Radar, ο Μπέικον συζήτησε μερικές από τις μουσικές που άλλαξαν τη ζωή του. Επιλέγοντας το ψυχεδελικό κλασικό δίσκο του 1967 των Beatles, Sgt. Το Pepper's Lonely Hearts Club Band, ως ένα από τα αγαπημένα του όλων των εποχών, ο Μπέικον αποκάλυψε τον αναιδή τρόπο με τον οποίο κατάφερε να εξοικονομήσει χρήματα για το άλμπουμ στην αθωότητα της νιότης του.
«Όταν ήμουν μικρός», θυμάται ο Μπέικον. «Είχα ένα ραδιόφωνο AM και άκουγα soul μουσική στο WDAS και ποπ-ροκ στο WFIL – αυτό ήταν πριν το ροκ FM. Είχα επίσης ένα πικάπ 45 στροφών, και πάντα προσπαθούσα να αγοράσω ένα σινγκλ ή ακόμα και να δανειστώ ένα από κάποιον. Στη συνέχεια ήρθαν οι Beatles.
«Όταν ο πατέρας μου γύριζε από τη δουλειά, πήγαινε στην κρεβατοκάμαρα για να αλλάξει ρούχα και να ετοιμαστεί για ύπνο. Γύριζε το παντελόνι του από μέσα προς τα έξω και όλα αυτά τα ψιλά θα έπεφταν από τις τσέπες του και θα χτυπούσαν στο πάτωμα. Για κάποιο λόγο, πάντα ξεχνούσε να τα μαζέψει, οπότε αυτό που έκανα είναι να πηγαινω στην κρεβατοκάμαρα των γονιών μου και να τα κλέβω. [Γέλια] Τελικά, μάζεψα αρκετά ψηλά για να αγοράσω τον δίσκο. Ήταν το πρώτο άλμπουμ που αγόρασα ποτέ. Μπορεί ακόμη και να το είχα μισό μισό με τον φίλο μου τον Χάρι – δεν είμαι σίγουρος».
Ο Μπέικον συνέχισε, εξηγώντας πώς η πρωτοποριακή κυκλοφορία άρπαξε τη νεανική του φαντασία. «Να γυρίσω σπίτι και να το κρατήσω και να το κοιτάξω, αυτό ήθελα… Υπήρχε η μουσική, η οποία ήταν συναρπαστική, φυσικά, αλλά ήταν και αυτό το πράγμα, το εξώφυλλο. Μπορούσες να το κοιτάς επί ώρες. Υπήρχαν δίσκοι πριν, αλλά αυτό ήταν θαύμα. Αυτό ήταν διαφορετικό.”
Προσθέτοντας: «Ήταν τρελό, ήταν φρέσκο – ηχητικά, ήταν τόσο προχωρημένο – αλλά ήταν επίσης πολύ προσιτό, ακόμη και για ένα παιδί. Ήταν απλά υπέροχο».
