Υπάρχει κάποιος που δε θέλει να περάσει το Πάσχα στην επαρχία; Ρητορικό το ερώτημα. Φαγητό, ποτό, ξεκούραση, ένα pre-summer party. Αλλά εκτός από την κατανάλωση κρέατος και ποτού, το φετινό Πάσχα συνοδεύτηκε από τη μεγαλύτερη κατανάλωση stories και posts στα social media.
Μία βόλτα στο Instagram ήταν αρκετή για να σε ταξιδέψει σε κάθε μήκος και πλάτος της Ελλάδας. Σαν εκπομπή του Νίκου Μάνεση ή του Ευτύχη Μπλέτσα. Βίντεο από τα τσιπουράδικα στη Νάουσα της Πάρου, φωτογραφίες από την γραφική Οία της Σαντορίνης, αρνιά στη σούβλα σε Αγρίνιο και Καρδίτσα και ασταμάτητα stories από τον Επιτάφιο και τα βεγγαλικά την ώρα της Ανάστασης. Το Πάσχα των social media.
Η αλήθεια είναι πως τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχουν αλλάξει άρδην τον τρόπο που ζούμε. Τον τρόπο που δουλεύουμε, τον τρόπο που σκεφτόμαστε, τον τρόπο που διασκεδάζουμε, τον τρόπο που φλερτάρουμε. Φυσικά από αυτό το παιχνίδι δε θα έλειπε και το ταξίδι. Τα social media έχουν αλλάξει τον τρόπο που ταξιδεύουμε και το τι επιθυμούμε να επικοινωνούμε σε φίλους και γνωστούς. Και δεν υπάρχει τίποτα το κακό σε αυτό.
Μήπως το Πάσχα στο χωριό είναι έθιμο με ημερομηνία λήξης;
Αλλά φέτος το Πάσχα, ένιωσα την επιθυμία να κάνω αποτοξίνωση από το Instagram.
Η αλήθεια είναι πως αποφάσισα να απέχω συνειδητά. Δεν βρήκα κανένα νόημα στο να ενημερώσω τους διαδικτυακούς φίλους μου για το πόσα αρνιά σουβλίσαμε την Κυριακή του Πάσχα ή αν εκμεταλλευτήκαμε τον ιδανικό καιρό και πήγαμε για μπανάκι το Μεγάλο Σάββατο. Μία βόλτα από το timeline μου στο Instagram ήταν σαν μία χορηγούμενη διαφήμιση από ταξιδιωτικό πρακτορείο. Ωστόσο, σκεφτήκαμε πόσο χρόνο χάσαμε κοιτώντας να δούμε αν η selfie με φόντο την γαρδούμπα πήρε τα πολυπόθητα likes ή μείναμε με την απογοήτευση στο χέρι;
Τις φετινές διακοπές αποφάσισα να τις απολαύσω στο έπακρον. Μακριά από την παράνοια της πόλης που σε πνίγει και κάνοντας αποτοξίνωση από όλα εκείνα που μου προκαλούν άγχος. Δεν πόσταρα τίποτα στο Instagram και είχα σβηστή την οθόνη του κινητού για όσο περισσότερο χρόνο μπορούσα. Θεώρησα πως δεν ενδιαφέρει κανέναν να μάθει αν βγήκα το βράδυ στα σοκάκια κάποιου κυκλαδίτικου νησιού ή πόσες μπάλες έβαλα στο παγωτό που απόλαυσα στη βόλτα μου στο Ναύπλιο. Ίσως να είχα άδικο, ίσως να είχα δίκιο. Όπως ανέφερα ήδη, δεν ενδιαφέρει κανέναν.
Το ασταμάτητο ποστάρισμα στα social media είναι ένας ύπουλος εθισμός. Θεωρείς πως δεν κάνεις κάτι κακό αλλά η πραγματικότητα είναι διαφορετική. Τα social media είναι φτιαγμένα με τέτοιο τρόπο ώστε να παίζουν με την ψυχολογία σου. Όπως ακριβώς τα φρουτάκια στο Καζίνο. Επιθυμείς να κάνεις ακόμη ένα scroll down, όπως ακριβώς κάνεις ακόμη ένα spin για να δοκιμάσεις την τύχη σου. Στην περίπτωση των social media δεν παίζεις με την τύχη σου αλλά με την περιέργεια. Ένα παιχνίδι ψυχολογίας που καθορίζεται από την απήχηση της δημοσίευσης. Πόσα likes πήρα; Πόσα σχόλια; Μου απάντησε το crush μου; Είδε το post μου; Ένα παιχνίδι που μέρα με τη μέρα, post με το post, παίζει αρρωστημένα με την ψυχολογία σου. Σε αγχώνει και δεν απέχει πολύ από την κατάθλιψη.
Το ελληνικό Πάσχα είναι πάντα για μερακλήδες
Το φετινό Πάσχα αποφάσισα να απέχω. Ήταν 4 μέρες ξεκούρασης, γαλήνης και κάθαρσης. Από σήμερα επιστροφή στην σκληρή πραγματικότητα. Ας ποστάρω γι’ αυτό.
