Τόσα ριπλέι ενός φιλιού, δεν έχουμε δει ούτε στο VARσε ποδοσφαιρικό αγώνα που εξετάζεται μια δύσκολη φάση, όπως τα ριπλέι που είδαμε στο κυριακάτικο επεισόδιο του «Survivor». Το είδαμε κι από την κάμερα πισίνας κι από την κάμερα του στίβου μάχης και από «ανεξάρτητη κάμερα» - μόνο υποθαλάσσια πλάνα δεν είδαμε. Τη φίλησε πεταχτά; Εκείνη ανταποκρίθηκε; Εκείνος επέμεινε; Ο Βαλάντης πέρασε τυχαία από μπροστά, προσπάθησε να κρύψει το πλάνο ή κράταγε φανάρι; Τι είχαν να πουν οι συμπαίκτες; Συμφωνούν; Διαφωνούν; Χαίρονται με τη χαρά τους; Τους έπιασε κρίση ηθικής; Χαλάει η συγκέντρωση της ομάδας; Θυμίζει συντηρητισμό της δεκαετίας του ΄50, που όπως είπε η Ναυσικά «τότε που οι ΝΕΓΡΟΙ δεν είχαν ίσα δικαιώματα»;
Αλλά ας αφήσουμε τα κοινωνικά μηνύματα για άλλες εποχές και άλλες περιστάσεις – εμάς μας νοιάζει το «φάσωμα». Το φιλί. Πώς την αγκάλιασε κι αν «ερωτοτροπούσαν» (ή «ερωτοπούσαν» όπως ακούστηκε) στην πισίνα. Όπως μας νοιάζει ποια παίκτρια αγωνίζεται με το μαγιό της και δεν φοράει σορτσάκι και μπουστάκι. Και τα πλάνα του μερακλή του σκηνοθέτη από την παραλία, με τα κορίτσια και τα αγόρια με τα ωραία κορμιά, «να απολαμβάνουν το μπάνιο και την ηλιοθεραπεία τους». Τρομερά πράγματα, αγόρια και κορίτσια που απολαμβάνουν την ηλιοθεραπεία και βουτάνε στη θάλασσα με τα μαγιό τους. Αδιανόητα σέξι καταστάσεις, ποτέ δεν έχουμε ξαναδεί ανθρώπους με τα μαγιό τους σε παραλία.
Όπως, με την ίδια άγρια χαρά και ηδονοβλεπτική διάθεση, σαν ματάκηδες από παλιά ερωτική ταινία, στηθήκαμε στους καναπέδες για να δούμε πέρυσι την Παναγιώταρου στη «Φάρμα» να κάνει το μπάνιο της και φέτος την Ηλιάδη και τη Μπάστα. Όπως ολόκληρη η κοινωνία των λιγούρηδων, στην οποία ζούμε, έψαχνε σαν τρελή το ροζ βίντεο με τον Παναγιώτη και την Ανχελίτα από το "BigBrother" ή έφαγε τον κόσμο να βρει τα βίντεο του Στάθη Παναγιωτόπουλου. Ή παλιότερα τα revengepornβίντεο σε βάρος της Ιωάννας Τούνη ή σε βάρος της Σπυριδούλας από το "MasterChef" ή της Χριστίνας από το "BigBrother". Τότε που η κοινωνία μας ήταν πιο «αναίσθητη» σε σχέση με σήμερα και δεν συγκινηθήκαμε τόσο πολύ με το δράμα εκείνων των κοριτσιών (και τόσων άλλων) που διαπομπεύθηκαν κανονικά από εκδικητικούς και κομπλεξικούς πρώην τους, που θέλησαν να τις εκδικηθούν διότι έγιναν γνωστές ή έβγαλαν χρήματα ή επέλεξαν να προχωρήσουν τις ζωές τους μόνες τους ή με κάποιον άλλο σύντροφο.
Στη «Χώρα των Λιγούρηδων» όπου ζούμε, δεν υπάρχει ούτε δικαίωμα στην ιδιωτικότητα, ούτε σεβασμός στον άνθρωπο, τις επιλογές του, το σώμα του. Υπάρχει μια τεράστια κλειδαρότρυπα και τα γουρλωμένα μάτια μιας ολόκληρης κοινωνίας που προσπαθεί να πάρει μάτι και να δει ποιος είναι με ποια, ποιο βίντεο κυκλοφορεί στο διαδίκτυο, ποιανής φάνηκε το εσώρουχο και ποιο είναι το «νέο, hotζευγάρι της πόλης». Μια ατέλειωτη κακομοιριά, μια πραγματική κατάντια, που τροφοδοτείται από τηλεοπτικά πλάνα και παπαρατσικές φωτογραφίες και καταναλώνεται από ένα αδηφάγο τηλεοπτικό κοινό που δεν έχει τίποτα καλύτερο να κάνει, από το να ασχολείται με τις ζωές άλλων ανθρώπων.
