Το κυκλοφοριακό είναι ο γόρδιος δεσμός κάθε σύγχρονης μητρόπολης και συνεχώς αναζητούνται μοντέλα και τρόποι για να ανακουφιστούν οι δρόμοι. Η ενίσχυση των ΜΜΜ, η αποθάρρυνση της χρήσης των ΙΧ και η χρήση έξυπνης τεχνολογίας σε σηματοτοδότες και διαχείριση της κυκλοφορίας είναι τα πιο σημαντικά εργαλεία, αλλά είναι προφανές ότι δεν αρκούν. Μια μαθηματική ανάλυση του IEEE πάνω σε έξυπνα συστήματα διαχείρισης κυκλοφορίας δείχνει ότι ο μεγαλύτερος παράγοντας μποτιλιαρίσματος δεν είναι ο όγκος του στόλου των οχημάτων, αλλά το πώς οδηγούμε.
Πιο συγκεκριμένα το πώς οδηγούμε σε σχέση με τα οχήματα που προπορεύονται και τα οχήματα που βρίσκονται από πίσω μας. Τώρα θα πεις τι σχέση έχει η απόσταση του μπροστινού και του πίσω; Αν κολλήσω στην κίνηση κρατάω την απόσταση στο ελάχιστο και περιμένω να ξεκινήσω, σωστά;
Λάθος, γιατί το θέμα είναι να μην σταματήσεις ποτέ. Κάθε φορά που σταματάει η κίνηση χρειάζεται η διπλάσια απόσταση για την ανάκτηση της ταχύτητας κυκλοφορίας. Η αύξηση της μέσης ταχύτητας στην κίνηση μπορεί να επιτευχθεί με τη μείωση των στάσεων και αυτό σημαίνει ακόμα και με μείωση της ταχύτητας στα σημεία που δεν έχει κίνηση.
Η ανάλυση του μοντέλου δείχνει ότι τα αυτοκίνητα θα πρέπει να κινούνται με σταθερή απόσταση ανάμεσά τους σαν συγχρονισμένα, περίπου όπως συμβαίνει με ένα σμήνος πουλιών που βλέπουμε στον αέρα. Αυτό δεν είναι κάτι που μπορούν να το πετύχουν οι οδηγοί από μόνοι τους, όσο κι αν προσπαθήσουν. Τη λύση έρχεται να δώσει για ακόμα μια φορά η δορυφορική τεχνολογία.
Θεωρητικά θα μπορούσαν να συνεργαστούν τα συστήματα GPS και cruise control ώστε ανά πάσα στιγμή να δίνουν την πληροφορία στον οδηγό για το ποια είναι η κατάλληλη ταχύτητα κίνησης. Η τεχνολογία υπάρχει ήδη ως προς το hardware και ήδη χρησιμοποιείται κατά κάποιο τρόπο στα συστήματα αυτόματης οδήγησης, αλλά και στα συστήματα αποφυγής ατυχημάτων. Το μόνο που χρειάζεται είναι η περεταίρω έρευνα πάνω σε αυτό το μοντέλο. Πώς το έλεγε το ρητό; Σπεύδε βραδέως για να μην κολλάς στην κίνηση;
