Το ότι μέσα στην πανδημία ο κόσμος έχει γίνει άνω κάτω το ξέραμε ήδη. Το ότι όμως οι χώρες προτιμούν να επενδύσουν τα χρήματα τους σε πυρηνικά όπλα είναι κάτι άξιο απορίας πραγματικά. Ναι αυτό το φαινόμενο υπάρχει και δεν είναι απλά μία φήμη.
Σύμφωνα με έκθεση της Διεθνούς Καμπάνιας για την Κατάργηση των Πυρηνικών Όπλων (International Campaign to Abolish Nuclear Weapons – ICAN) οι εννέα οπλισμένες με πυρηνικά χώρες ξόδεψαν 72,6 δισ. δολάρια για τέτοια όπλα το 2020, έναντι 71,2 δισ. δολαρίων το 2019. Από αυτά, οι ΗΠΑ δαπάνησαν 37,4 δισ. δολάρια, περισσότερο από το μισό της συνολικής δαπάνης.
Αυτό όμως τελικά δεν είναι και πολύ για να απορείς μιας και πάντα μέσα σε μία περίοδο κρίσης οι χώρες αναδιπλώνονται γιατί βλέπουν στο μέλλον μία κρίση να έρχεται. Αλλά πυρηνικά; Αυτό είναι κάπως υπερβολικό έτσι δεν είναι;
Σύμφωνα με την ICAN, δεύτερη ήταν η Κίνα, με εκτιμημένη δαπάνη 10,1 δισ. δολαρίων για πυρηνικά όπλα το 2020. Ακολουθούν, η Ρωσία (8 δισ. δολάρια), το Ηνωμένο Βασίλειο (6,2 δισ.), η Γαλλία (5,7 δισ.), η Ινδία (2,48 δισ.), το Ισραήλ (1,1 δισ.), το Πακιστάν (1 δισ.) και η Βόρειος Κορέα (667 εκατ.).
Ο χορός των πυρηνικών όπλων καλά κρατεί. Οι χώρες αισθάνονται ανασφάλεια με την κρίση που όλοι λένε πως έρχεται λόγω της πανδημίας και της παρακώλυσης της οικονομίας. Είναι όμως αυτό αλήθεια; Φταίει η κρίση που θα έρθει ή μήπως τελικά είναι όλα απλά μία εφεύρεση για να γίνονται πράγματα που δεν γινόταν να δικαιολογηθούν αλλιώς;
Η ICAN προωθεί την εφαρμογή της Συνθήκης για την Απαγόρευση των Πυρηνικών όπλων (Treaty on the Prohibition of Nuclear Weapons – TPNW), μίας διεθνούς συνθήκης που στοχεύει στην απαγόρευση των πυρηνικών όπλων και, εν τέλει, στην εξάλειψή τους. Θεωρητικά η Συνθήκη τέθηκε σε εφαρμογή τον περασμένο Ιανουάριο, όμως τα πυρηνικά εξοπλισμένα κράτη αρνούνται να την υπογράψουν και να την εφαρμόσουν.
Οι δηλώσεις που έκανε η Μεγάλη Βρετανία για την αύξηση των πυρηνικών της μας αφήνει όλους λίγο με ανοιχτό το στόμα και μας κάνει να μην ξεχνάμε πως μπορεί ναι μεν να είμαστε πολιτισμένοι αλλά από την άλλη πάντα υπάρχει η ανησυχία μιας πυρηνικής καταστροφής.
Κατά τα δύο βρετανικά ΜΜΕ, η Ντάουνινγκ Στριτ επικαλείται το "μεγεθυνόμενο φάσμα απειλών" από τη σκοπιά της τεχνολογίας και του στρατιωτικού δόγματος διαφόρων παραγόντων για να δικαιολογήσει αυτή την αλλαγή πορείας, η οποία δεν έχει προηγούμενο από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου.
Η έκθεση της Μεγάλης Βρετανίας προειδοποιεί εναντίον της "ρεαλιστικής πιθανότητας" κάποια τρομοκρατική οργάνωση να "μπορέσει να διαπράξει επίθεση ΡΒΧΠ (σ.σ. με ραδιολογικά, βιολογικά, χημικά ή πυρηνικά όπλα) ως το 2030", αλλά και εναντίον της "ενεργής απειλής" και της "συστημικής πρόκλησης" που αντιπροσωπεύουν κατά το κείμενο η Ρωσία και η Κίνα αντίστοιχα.
Οι μεγάλες δυνάμεις αναρωτιούνται τελικά αν η πανδημία θα είναι μία δικαιολογία για έναν νέο πυρηνικό παγκόσμιο πόλεμο. Αυτό εμάς που μας τοποθετεί; Κι όταν λέω εμάς εννοώ τα ανθρώπινα όντα σαν μονάδες και όχι σαν μέρη ενός κρατικού συνόλου.
Πότε τα κράτη θα σκεφτούν πως πρέπει να ρίξουν περισσότερο χρήμα στην πραγματική υγεία των πολιτών αντί να τα σπαταλάνε σε όπλα μαζικής καταστροφής; Γιατί απλά δεν ανοίγουν νέα νοσοκομεία και δεν προσλαμβάνουν γιατρούς;
