Είναι αναμφισβήτητα το μέτρο που περιμέναμε. Όλοι μας. Και οι καταστηματάρχες που θέλουν να πάρουν ανάσα και να «τρέξει» η επιχείρησή τους, αλλά και εμείς που για πάνω από πέντε μήνες, ξεχάσαμε πως είναι να κάθεσαι να πιεις καφέ και να διαβάσεις το βιβλίο, την εφημερίδα, τις ειδήσεις στο κινητό. Η εστίαση όμως ανοίγει. Και ξέρετε ποια είναι η αλήθεια; Αυτή τη φορά θα ανοίξει πολύ πιο απροκάλυπτα και πολύ πιο άτσαλα. Όχι από τους ανθρώπους που έχουν τα μαγαζιά, αλλά από εμάς τους ίδιους. Δεν είμαστε οι ίδιοι του 2020 που βγήκαμε δειλά-δειλά τέλη Μαΐου-αρχές Ιουνίου για να πιούμε ένα καφέ και κοιτάζαμε τριγύρω μας αριστερά και δεξιά. Είναι λοιπόν καλό, να θυμόμαστε που βρισκόμαστε και τι ακριβώς συμβαίνει.
Γιατί ναι, φυσικά και θέλουμε να πιούμε τον καφέ μας. Φυσικά και θέλουμε να κάτσουμε με ένα-δυο άτομα ακόμα και να θυμηθούμε πως η Ελλάδα, δεν είναι μόνο τα αρχαία της, το καλοκαίρι της και ο μουσακάς όπως το πασάρουμε εκεί έξω. Είναι όλος αυτός ο τρόπος ζωής. Το γεγονός ότι μπορείς να κυκλοφορήσεις στην Αθήνα από τις 8 το πρωί μέχρι τις 6 το πρωί της επόμενης και να βρεις μαγαζιά για να σε φιλοξενήσουν. Καφέ και ταβέρνες, μπαρ και εστιατόρια, υπάρχουν μαγαζιά που θα γεμίσουν το πρόγραμμα της ημέρας. Είναι αυτός ο μοναδικός τρόπος ζωής που ζηλεύουν απανταχού οι ξένοι και που νοσταλγούν οι Έλληνες του εξωτερικού. Ξέρουμε όμως και τι δεν θέλουμε να δούμε.
Δεν θέλουμε να δούμε τους «χαλαρούς» περσινούς τύπους. Εκείνοι που ερχόντουσαν φόρα-παρτίδα με τα μούτρα τους και είχαν την μάσκα κατεβασμένη μέχρι και το πηγούνι. Ασχέτως αν έχουν κάνει ή όχι το εμβόλιο, σίγουρα δεν έχουν προλάβει την δεύτερη δόση και σίγουρα δεν μπορεί να μπαίνει ο κόσμος στην διαδικασία να αναρωτιέται «τώρα αυτός είναι εμβολιασμένος ή απλά επικίνδυνος;». Δεν θέλουμε να δούμε τους πέφτουλες της διπλανής καρέκλας. Αυτούς που θα μπαστακωθούν στα μεγάλα τραπέζια των καφέ που χωρούν οκτώ και εννιά άτομα, θα έρθουν με την παρέα τους λες και κάνει το Γ4 από το Λύκειο reunion και που η σερβιτόρα ή ο σερβιτόρος, θα πρέπει να τους πουν ότι και είναι πολλοί, αλλά και πως το τραπέζι είναι διαθέσιμο για συγκεκριμένο αριθμό ατόμων. Δεν θέλουμε να βλέπουμε τύπους να κατεβάζουν την μάσκα για να φτερνιστούν. Ίσως από τις πιο ηλίθιες εικόνες που είδαμε στην πανδημία και που δεν θέλουμε να υπάρξουν στον αιώνα τον άπαντα. Γενικά, δεν θέλουμε να βλέπουμε τύπους να φτερνίζουν πέντε και δέκα φορές. Να φύγουν να πάνε αλλού, εκτός και αν μας ενημερώνουν πως έχουν αλλεργία.
Πρέπει κάποιοι να κατανοήσουν, πως η παραμονή στο απέναντι τραπέζι -ναι, ακόμη και σε εξωτερικό χώρο- είναι πλέον κάτι σαν σύμφωνο συμβίωσης. Δεν έχει σημασία πλέον τι πιστεύεις και τι δεν πιστεύεις. Αν τα εμβόλια μας τα έχουν φέρει εξωγήινοι, αν ο κορωνοϊός υπάρχει και αν κάνεις το Astrazeneca θα μεταμορφωθείς τα μεσάνυχτα σε κολοκύθα. Από την στιγμή που καλούμαστε όλοι να συνυπάρξουμε και από την στιγμή που η χώρα μας δεν έχει αποκτήσει ανοσία αγέλης και που στην Ινδία σήμερα το πρωί πέθαναν άλλοι 3.417 άνθρωποι, δεν υπάρχουν περιθώρια για να ρίχνεις χαλαρός εκεί έξω. Να βγούμε, να πιούμε καφέ, να γελάσουμε, να τα πούμε μεταξύ μας, αλλά να κάνουμε και τον απέναντι να αισθανθεί ασφαλής. Όσο ασφαλής δηλαδή μπορεί να νιώσει. Περισσότερο από όλα, να έχει ο καθένας μας την συνείδησή του καθαρή, πως όταν θα βγει έξω για να πάει του στον εξωτερικό χώρο του καφέ της αρεσκείας του, θα έχει κρατήσει τους τύπους απέναντι στο συνάνθρωπό του και όλους τους κανόνες υγιεινής που προβλέπονται. Μάσκα και απολυμαντικό. Απολυμαντικό και μάσκα. Όχι αγκαλιές, όχι φιλιά. Αν κάνουμε το λάθος να συμπεριφερθούμε σαν όλα να έχουν τελειώσει, τον καφέ θα τον βλέπουμε στο τέλος μόνο στον γαλλικό που θα φτιάχνουμε σπίτι.
Οπότε μην δούμε όλη αυτή την ενέργεια σαν να ξεδίνουμε όπως έγινε με τα βαρελότα της Ανάστασης, που βάραγαν για δύο ώρες σερί. Ας το δούμε και ως μία πρόκληση. Για το πόσο καλά μπορούμε να συμπεριφερθούμε εκεί έξω ο ένας στον άλλο. Άλλωστε έχουμε ένα ολόκληρο καλοκαίρι μπροστά μας και αν θέλουμε να κυλήσει με όσον το δυνατό λιγότερο παρατράγουδα, πρέπει από τώρα να προσέξουμε. Σκεφτείτε αυτό: αυτή η φορά μπορεί να είναι και η τελευταία που είχαμε lockdown. Είναι κυριολεκτικά στο χέρι μας. Τόσο με το αντισηπτικό όσο και με το εμβόλιο.
Και αφήστε τους άλλους να ψάχνουν στα εμβόλια για κολοκύθες...
