Η σχέση άγχους και ευφυίας είναι κάτι που έχει απασχολήσει πολλές φορές, κυρίως σε θεωρητικό επίπεδο, τους ψυχολόγους. Η υπόθεση που θέλει κάποιον αδιάφορο να μην είναι και ιδιαίτερα έξυπνος και το αντίστροφο είναι μια λογικοφανής εκτίμηση. Αυτό που δεν είχαμε μέχρι τώρα είναι τα ποιοτικά και ποσοτικά αποτέλεσμα κάποιας έρευνας ώστε να επιβεβαιωθεί αυτή τη εκτίμηση.
Πλέον έχουμε πολλές τέτοιες έρευνες οι οποίες πιστοποιούν αυτή την εκτίμηση. Η έρευνα του πανεπιστημίου Lakehead του Οντάριο στον Καναδά, υπό τον καθηγητή ψυχολογίας Alexander Peney ανέλυσε τα επίπεδας ανησυχίας 100 τουλάχιστον φοιτητών. Οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι οι φοιτητές που απάντησαν ότι ανησυχούν για περισσότερα πράγματα από όσο ο μέσος όρος, σημείωσαν και υψηλότερα σκορ στα προφορικά τεστ ευφυίας.
Τη συσχέτιση ευφυίας και ανησυχίας επιβεβαίωσε ένα παράξενο πείραμα των ψυχολόγων Tsachi Ein-Dor και Orgad Tal από τη Herzliya του Ισραήλ. Το πείραμα είχε να κάνει με την τεχνητή πρόκληση άγχους σε 80 φοιτητές. Κατά τη διάρκεια του πειράματος, οι φοιτητές έπρεπε να εκτιμήσουν ένα καλλιτεχνικό έργο, το οποίο παρουσιαζόταν από ένα πρόγραμμα υπολογιστή. Αυτό ήταν μία βιτρίνα καθώς το πρόγραμμα παρουσίαζε επίτηδες σημάδια προσβολής από κάποιο υποτιθέμενο κακόβουλο λογισμικό. Μια εκπαιδευμένη ηθοποιός τους πίεζε να βρουν άμεση λύση στο πρόγραμμα. Με το που έβγαιναν από την αίθουσα του πειράματος, ξεκινούσε το πραγματικό πείραμα.
Άλλοι εκπαιδευμένοι ηθοποιοί τους σταματούσαν στην πορεία και τους ζητούσαν βοήθεια με διάφορες αφορμές. Για παράδειγμα τους επεφταν βιβλία και ήθελαν βοήθεια για να τα μαζέψουν. Η έρευνα απέδειξε ότι όσο πιο ανήσυχοι ήταν οι φοιτητές για το αρχικό «πρόβλημα» που έπρεπε να αντιμετωπίσουν στον υπολογιστή απέφευγαν πιο εύκολα όσους προσπαθούσαν να τους αποσπάσουν την προσοχή. Αυτοί οι φοιτητές είχαν και καλύτερα ακαδημαϊκά χαρακτηριστικά. Μια έρευνα που είχε προηγηθεί από το ίδιο ερευνητικό κέντρο έδειξε ότι οι φοιτητές που έχουν υψηλότερα επίπεδα ανησυχίας έχουν την ικανότητα να αντιλαμβάνονται πολύ νωρίτερα τον κίνδυνο, ακόμα και τη μυρωδιά του καπνού.
Μια άλλη έρευνα, αυτή τη φορά από τον Jeremy Coplan του ιατρικού κέντρου SUNY της Νέας Υόρκης, μελέτησε ανθρώπους που υπέφεραν από κρίσεις άγχους. Τα αποτελέσματα της έρευνας έδειξαν ότι όσο πιο σοβαρά ήταν τα συμπτώματα άγχους, τόσο υψηλότερο ήταν και το IQ των πασχόντων.
Η υπόθεση ότι όσοι ανησυχούν είναι και εξυπνότεροι, από τη στιγμή που αυτό φαίνεται να επιβεβαιώνεται, γεννάει το επόμενο ερώτημα το οποίο είναι γιατί να συμβαίνει αυτό. Σύμφωνα με κάποιους ερευνητές, είναι πολύ πιθανό η ανησυχία να οδηγεί και στην αναζήτηση περισσότερων και καλύτερων λύσεων σε ένα πρόβλημα. Σκεφτείτε τον εγκέφαλο κάποιου που ανησυχεί να λειτουργεί σε «υψηλότερες» στροφές.
Αυτό το μοντέλο, αν επιβεβαιωθεί, δύναται να ισχύει και αντίστροφα. Δηλαδή το άγχος και η ανησυχία να μην είναι αποτέλεσμα της ευφυίας, αλλά το αντίστροφο. Το άγχος να προϋπάρχει και να δρα υπέρ της ανάπτυξης του IQ.
Την επόμενη φορά που κάποιος θα σου πει κάποιος να ηρεμήσεις μπορείς να του θυμίσεις ότι αυτό είναι χαρακτηριστικό των έξυπνων ανθρώπων. Όταν θα είσαι ο πρώτος που θα βρει τη λύση στο πρόβλημα, θα το καταλάβει καλύτερα.
