Από βιβλία μέχρι φωτάκια ποδηλάτου και από πομάδα για το μαλλί μέχρι ποσέτ για το σακάκι, λάδι για τα μούσια και απολαυστικά on the go snack. Στα backpack μας θα βρεις από συνηθισμένα έως αρκετά ασυνήθιστα -για πολλούς- items.
Το σίγουρο είναι πως όσα αποφασίζουμε να τοποθετήσουμε στα σακίδια που κουβαλάμε μαζί μας κάθε μέρα και μας συνοδεύουν από το πρωί μέχρι το βράδυ, δεν είναι απλώς απαραίτητα για την «επιβίωση» μας στο γραφείο και τη διαδρομή από και προς αυτό, αλλά συνιστούν ταυτόχρονα κομμάτια του χαρακτήρα μας.
Διότι η αλήθεια είναι πως όταν τρέχουμε όλη μέρα, θέλουμε να έχουμε μαζί μας πράγματα που μας κάνουν να νιώθουμε «σαν το σπίτι μας» κάθε στιγμή και να μπορούμε να απολαμβάνουμε τα αγαπημένα μας comfort snack, ακόμη και την ώρα που βρισκόμαστε «κολλημένοι» σε ένα λεωφορείο κάπου στην Κηφισιάς.
Με λίγα λόγια, αναζητούμε συνεχώς την απόλαυση και την άνεση, ανεξαρτήτως συνθηκών. Αυτός είναι ο λόγος που αποφασίσαμε να γράψουμε αυτό το κείμενο. Θέλαμε να «τιμήσουμε» τα αγαπημένα μας backpack και φυσικά, το πολύτιμο περιεχόμενό τους, δηλαδή τους καθημερινούς, on the go «συμμάχους» μας που κάνουν τη ζωή μας λίγο πιο εύκολη και σίγουρα πολύ πιο απολαυστική και ποιοτική.
Ιδού, λοιπόν, όσα θα βρεις κάθε μέρα στα σακίδιά που μας συντροφεύουν στο γραφείο!
Το μαύρο, πολύπαθο backpack του Κωνσταντίνου Δέδε
Η μέρα μου ξεκινάει και τελειώνει με ένα backpack. Το δικό μου μαύρο backpack. Πιστεύω πως αν προσπαθήσω αρκετά, μέσα εκεί χωρά ο κόσμος όλος, αλλά μέχρι στιγμής, δεν έχω αποπειραθεί να τον σφηνώσω στην πολύπαθη τσάντα μου. Πλέον, εκεί αναπαύονται συγκεκριμένα και βασικά πράγματα για την επιβίωσή μου στον χώρο εργασίας μου αλλά και στον δρόμο προς αυτόν.
Για παράδειγμα, υπάρχει πάντα ένα φρούτο (συνήθως εκείνο που… δάγκωσε η Εύα), μία επιπλέον μπλούζα διότι στην Αθήνα, ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να σου συμβεί, ακουστικά, υγρά χαρτομάντηλα καθώς η μετακίνηση με τα μέσα μαζικής μεταφοράς είναι μια μεγάλη και ιδιαίτερη… μικροβιακή ιστορία, ένα μπουκάλι με νερό και φυσικά, κάποιο βιβλίο διότι πριν το γραφείο ή αφότου φύγω, το να διαβάζω αποτελεί μια συνήθεια η οποία δεν μπορεί να κοπεί.
Το «καβούκι» του Στέλιου Παπαγρηγορίου
Backpack. Το σίγουρο είναι ότι δεν μπορώ να το αποχωριστώ. Είναι ο πιστός μου σύντροφος αφού κουβαλάει ουσιαστικά για μένα όλα τα απαραίτητα που χρειάζομαι για να τη βγάλω καθαρή μέσα στη μέρα. Χωρίς αυτό δεν νοείται να βγω από το σπίτι, δίχως αυτό αισθάνομαι κάπως λειψός και γυμνός. Είναι το καβούκι μου με κάποιον περίεργο τρόπο. Μοιάζει κιόλας με καβούκι όταν το φοράς στη πλάτη. Υπάρχουν πολλές… παραλλαγές του περιεχόμενου του αλλά θα προσπαθήσω να αποτυπώσω μόνο μία συγκεντρωτική, κάτι σαν μέσο όρο.
Μέσα στο backpack μου, λοιπόν, μπορείς να βρεις τάπερ με φαγητό, σακουλάκια με ξηρούς καρπούς, ένα Αλλατίνη Kings Soft Cookie (αν είσαι λάτρης της σοκολάτας -μαύρης ή λευκής, με καρύδα ή όχι- μπορείς να με καταλάβεις), ακουστικά, σημειωματάριο, φορτιστή, θήκη γυαλιών, πορτοφόλι, αδιάβροχο (διότι πάω παντού με ποδήλατο και συχνά χρειάζεται), ipod, θέρμος με καφέ, μπανάνες, τηλέφωνο, σκόρπια χαρτάκια αποδείξεων και σούπερ μάρκετ, φωτάκια ποδηλάτου, κάποιο άδειο πλαστικό μπουκάλι που πρέπει να ανακυκλώσω, κουτάλι και πιρούνι από το σπίτι και τα καθιερωμένα χαρτομάντηλα. Τα «σπάει» ε;
Ο Κώστας Χρήστου ξέρει από πομάδα στο μαλλί και on the go snacking
Νιώθω λίγο περίεργα γιατί από τη στιγμή που ξεκίνησα να γράφω το κείμενο, συνειδητοποίησα πόσα άχρηστα θα φαίνονται στον κόσμο όλα αυτά τα πράγματα που κουβαλάω στο backpack μου. Και ξέρετε τι; Όποιος θα με έκραζε, θα είχε και απόλυτο δίκιο. Ειλικρινά, πέρα από το φαγητό -το οποίο μάλιστα τις περισσότερες φορές ξεχνάω στο ψυγείο μου- και τα απολαυστικά μπισκότα που αρπάζω πάντα από τον Στέλιο για τον δρόμο της επιστροφής (αν δεν έχεις δοκιμάσει ακόμη τα νέα Αλλατίνη Kings Soft Cookie με Καρύδα και Κομμάτια Λευκής Σοκολάτας, δεν ξέρεις τι χάνεις), δεν υπάρχει τίποτα ιδιαίτερα χρήσιμο για το γραφείο. Θα έλεγα πως υπάρχει για μετά το γραφείο.
Υπάρχει χτένα και πομάδα για το μαλλί. Υπάρχει λάδι για τα μούσια, κολόνια -πολλές φορές και τα δύο- και σημειώσεις για tasting σε ουίσκι. Υπάρχουν ακουστικά και βιβλίο, ξένα περιοδικά που αγόρασα από το περίπτερο και έχουν ξεχαστεί, θήκες γυαλιών που δεν ήξερα ότι είχα, σελιδοδείκτες χωρίς λόγο και ποσέτ για το σακάκι. Μία μέρα βρήκα μέσα μία γραβάτα, καλά διπλωμένη στο τετράγωνο κουτί της. Το backpack μου δεν είναι χάος. Είναι απλά ένα σύνολο από παράλογα πράγματα, ακριβώς όπως συμβαίνει και με το μυαλό μου. Αλλά τουλάχιστον δεν χωρά αμφιβολία πως αυτό το backpack θα μπορούσε να ανήκει σε κάποιον άλλο. Είναι σίγουρα το δικό μου.
Out of the backpack, λοιπόν, και τώρα γνωρίζεις γιατί δεν αποχωριζόμαστε τα backpack μας. Είναι οι καλύτεροι σύντροφοι που θα μπορούσαμε να έχουμε σε αυτή την «τρελή» καθημερινότητα. Πάνω από όλα όμως, μας βοηθούν να κάνουμε τη ζωή μας λίγο πιο ποιοτική και περισσότερο απολαυστική και ανάλογα πάντα με το περιεχόμενό τους, μπορούν να πάνε την έννοια του on the go snacking σε ένα άλλο, πιο γευστικό επίπεδο. Από ποσέτ για το σακάκι μέχρι κολόνιες και από τα κλασικά, αγαπημένα και σούπερ μαλακά μπισκότα με κομμάτια τριπλής σοκολάτας μέχρι βιβλία.
Το καλό το backpack, όλα τα χωράει. Το σημαντικό είναι να βάλεις σε αυτό ένα δικό σου κομμάτι, κάτι που σε κάνει να νιώθεις ένα αίσθημα αγαλλίασης, κάτι οικείο και απολαυστικό που σε βοήθα να νιώθεις καλυτέρα ακόμη και μία βροχερή, φθινοπωρινή Δευτέρα.
