Όποιος πήρε άδεια Σεπτέμβριο, από σήμερα είναι και επίσημα πίσω. Τελείωσε. Αυτό ήταν για φέτος. Και μια μεγάλη αλήθεια: Αν είσαι από τους μερακλήδες που παίρνουν άδεια τον Ιούλιο, κάνεις… διακοπές και τον Αύγουστο. Η άδεια Αθήνα είναι μία άλλη πόλη. Πιο ανθρώπινη, πιο όμορφη και σίγουρα με… μικρότερες αποστάσεις. Το Αθήνα- Κηφισιά πχ. παύει να μοιάζει υπερατλαντικό ταξίδι και γίνεται παιχνιδάκι… Άρα διπλό το καλό. Αν είσαι πάλι από τους τυχερούς-άτυχους που αναγκαστικά θα πάνε διακοπές τον Αύγουστο, πέραν της άδειας Αθήνας χάνεις και κάτι ακόμη: Την υπομονή σου. Και μάλιστα με το «καλημέρα». Ή εν προκειμένω με το «καλό φθινόπωρο». Μην ακούς που λένε ότι δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από το να επιστρέφεις στη δουλειά μετά τις διακοπές. Υπάρχει. Ειδικά αν σου αρέσει η δουλειά σου. Και είναι ο δρόμος που κάνεις για να φτάσεις στη δουλειά. Το μποτιλιάρισμα! Αυτή η μάστιγα.
Συνειδητοποιείς ότι γίνεσαι ξανά από τζίτζικας, μυρμήγκι πριν καν φτάσεις στο γραφείο. Με το που ξεκινάς από το σπίτι! Ειδικά αν στη διαδρομή σου υπάρχει η λέξη «Κηφισός». Για τους πιο μυημένους «Το ποτάμι». Των στεναγμών.
Αυτό που αν βρεις κίνηση, απλά χαλαρώνεις και το απολαμβάνεις. Και (τι έκπληξη!) από την 1η του Σεπτέμβρη μέχρι τις αρχές του Ιουλίου (που φεύγουν οι μερακλήδες) βρίσκεις κίνηση όχι απλά κάθε μέρα αλλά κάθε ώρα. Όλες τις ώρες, όλες τις μέρες! Όταν δεν θα έχει έργα, κάποιος θα τρακάρει. Όταν δεν έχει τρακάρισμα, θα έχει φορτηγά. Όταν δεν έχει φορτηγά, θα έχει… κάτι που θα φέρνει κίνηση. Πολλές φορές τα έχει όλα και συμφέρει. Και έργα και τρακάρισμα και φορτηγά. Ακόμη και τανκς. Ναι, έχουν περάσει από δίπλα μου. Μια φορά όταν τα κατέβαζαν για την παρέλαση και άλλες δυο- τρεις σε άσχετες ημερομηνίες. Μην με ρωτήσεις γιατί, από την στιγμή που δεν έγινε καμιά «επανάσταση», δεν έχω απάντηση. Και δεν ρώτησα.
Βλέπεις, ασχολούμουν με άλλα. Τι; Άκου τις επιλογές. Διότι, έπειτα από 12 και πλέον χρόνια «κάθε μέρα στο ποτάμι» έχω πλούσιο ρεπερτόριο τι να κάνεις όταν είσαι παγιδευμένος. Ξεκινάς με ραδιόφωνο. Μουσικούλα. Αν είσαι στο αμάξι 7-10 το πρωί να μας προτιμήσεις. Μουσικός 98,6.
Μετά έχει τηλέφωνο. Λάθος. Τηλέφωνα. Μπορείς να μιλήσεις με όλους. Κυριολεκτικά. Μέχρι και με έναν φίλο σου από το δημοτικό που χαθήκατε, όταν άλλαξε σχολείο στην Τρίτη τάξη. Θείους, θείες, ξαδέλφια κλπ. δεν το συζητώ. Μιλάμε για σύσφιγξη σχέσεων.
Νύχια, γένια, μαλλιά κλπ. μπορείς να φύγεις από το σπίτι αξύριστος και αχτένιστος και να φτάσεις στο γραφείο σαν τον Τζουντ Λο στο «ALFIE». Πιο περιποιημένος, πεθαίνεις.
Παιχνίδια. Από manager μέχρι… σκάκι. Και ταινίες. Αν έχεις αυτή τη θήκη που έχεις το κινητό/τάμπλετ δίπλα στο τιμόνι, βλέπεις όλο το “PEAKY BLINDERS”. Και χωρίς να πατάς «παράλειψη εισαγωγής».
Επίσης μπορείς απλά να φιλοσοφήσεις. Τη ζωή σου, τη ζωή των άλλων, τις μέρες φυλάκισης του Νέλσον Μαντέλα, το φαινόμενο του θερμοκηπίου, το BREXIT…
Social media. Από stories και post μέχρι live video. Μέχρι να τελειώσουν τα data τα δικά σου, του διπλανού, του πλανήτη ολόκληρου.
Εσωτερικό πλύσιμο αυτοκινήτου. Θα σου έγραφα και εξωτερικό αλλά είναι λίγο επικίνδυνο. Ότι προλαβαίνεις-προλαβαίνεις πάντως. Μην σου πω και κέρωμα/γυάλισμα. Το μέσα πάντως λάμπει. Παίρνεις κάτι ειδικά μαντιλάκια (όχι αυτά για τα μωρά, αφήνουν λεκέ) και καθαρίζεις. Από το ταμπλό μέχρι τις θήκες στις πίσω πόρτες. Αλήθεια.
Αυτά. Αν έχετε άλλες προτάσεις, εδώ είμαστε. Άσε που μπορούμε να κάνουμε και σύλλογο. «Μποτιλιαρισμένων Κηφισού». Και μετά Κόμμα. Κι ας μην έχουμε Λεβέντη. Μαλάκες πάντως θα είμαστε πολλοί.
