Η κωνική Κόλαση του Δάντη Αλιγκέρι στη Θεία Κωμωδία, έχει 9 κύκλους. Αν ζούσε στη σύγχρονη Αθήνα και χρησιμοποιούσε τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς το καλοκαίρι, το βιβλίο του θα ήταν κατά πολύ μεγαλύτερο καθώς σε αυτό, θα είχε προστεθεί και ο δέκατος κύκλος. Λίγο πριν το Καθαρτήριο, λοιπόν, θα διαβάζαμε για μια ακόμη τιμωρία, την πιο σκληρή και βάρβαρη από όλες: Την Αναγκαστική χρήση ΜΜΜ. Μπορεί να σου ακούγεται αστείο, αλλά δεν είναι. Είναι μια πραγματικότητα που βιώνουν πολλοί γύρω σου. Εκτός από εσένα, που έχεις αυτοκίνητο.
Αναγκαστική γιατί κάποιοι από εμάς, για να φτάσουμε στη δουλειά μας ή τη σχολή μας, επιβάλλεται να χρησιμοποιήσουμε το λεωφορείο, τον ηλεκτρικό ή το μετρό. Η σειρά που τοποθέτησα τα συγκεκριμένα μέσα μεταφοράς, δεν είναι τυχαία. Κάποιες φορές, ωστόσο, αναλόγως την ώρα και τις συγκυρίες, ο ηλεκτρικός μπορεί να κερδίσει σε βαρβαρότητα το λεωφορείο και να κατακτήσει το χρυσό. Στο μετρό, η κατάσταση είναι πάντοτε λίγο καλύτερη εκτός και αν είσαι στις 8 το πρωί στον Ευαγγελισμό που δεν μπορείς να πάρεις ούτε μια μικρή ανάσα, ίσα ίσα για να τους εξηγήσεις πως σε μία στάση κατεβαίνεις. Αν έχεις βρεθεί σε αυτή τη θέση, καταλαβαίνεις ακριβώς τι εννοώ.
Ας αναλύσουμε τα 3 βασικά Μέσα Μαζικής Μεταφοράς
Λεωφορείο: Έκανες μπάνιο στις 6:25 για να πας καθαρός και φρέσκος στη δουλειά; Μπράβο σου, όμως δεν έχει καμία απολύτως σημασία όταν μπαίνεις στο λεωφορείο. Η δική σου μυρωδιά, θα καλυφθεί από άλλες και πίστεψέ με, αυτές δεν θα είναι μυρωδιές από το αφρόλουτρο που αγόρασες μόλις χθες, ούτε του αποσμητικού που χρησιμοποίησες λίγα λεπτά πριν σηκώσεις το χέρι σου για να σταματήσει ο οδηγός. Πιάστηκες από την κίτρινη λαβή ώστε να μην πέσεις από το απότομο φρενάρισμα του οδηγού που αδικήθηκε από τη ζωή και δεν οδηγεί στο ράλι Ντακάρ και βγάζει σε εσένα τα απωθημένα του; Είσαι ένας από εμάς.
Αυτή η γλίτσα ίσως δεν φύγει ποτέ από την παλάμη σου. «Γιατί δεν χτυπήσατε το εισιτήριό σας κύριέ μου;» θα σε ρωτήσει ο ελεγκτής όταν οι περισσότεροι έχουν κατέβει στην προηγούμενη στάση. Γιατί δεν με ρωτήσατε όταν η κοιλιά του κυρίου πίσω μου ακουμπούσε την πλάτη μου κάνοντάς τη μούσκεμα την ίδια στιγμή που η μύτη μου είχε χωθεί μέσα στο φουσκωμένο μαλλί της μπροστινής κυρίας; Γιατί δεν με ρωτήσατε όταν o δίπλα είχε σηκώσει το χέρι του για να κρατηθεί και εγώ παρακαλούσα για μια μάσκα οξυγόνου;
Γιατί δεν με ρωτήσατε όταν το ένα μου πόδι βρισκόταν στην Αθήνα και το άλλο στη Καλαμάτα γιατί ανάμεσά τους είχα ολόκληρη την προίκα της κυρίας που κάνει τον σταυρό της κάθε φορά που περνάμε από εκκλησία; Εκείνη, βέβαια, είναι καθιστή, εγώ στέκομαι όρθιος. Γιατί δεν με ρωτήσατε όταν ο ιδρώτας μου έσταζε στα μάτια μου και εκείνα έτσουζαν; Φυσικά και δεν μπορούσα να σκουπίσω τον ιδρώτα από το μέτωπό μου κύριέ μου, αν μπορούσα, θα το έκανα. Το ένα μου χέρι ήταν παγιδευμένο κάτω από μια σακούλα με βίδες του κυρίου που πήγαινε στην οικοδομή και το άλλο, δεν το έβρισκα. Όταν είσαι σε ένα λεωφορείο με 50 άτομα περισσότερα από όσα χωράει, δεν θέλει και πολύ για να μην ξέρεις που βρίσκεται το χέρι σου. Σταματάω εδώ, θα μπορούσα να γράφω για μέρες, όσο διαρκεί το καλοκαίρι για την ακρίβεια.
Ηλεκτρικός: Ο ιδρώτας, ο συνωστισμός, ο μη κλιματισμός ή ο ελάχιστος κλιματισμός, ισχύει και εδώ. Οι διαφορές μεταξύ του λεωφορείου και του ηλεκτρικού δεν είναι πολλές. Εκεί που θα ήθελα να σταθώ όσον αφορά τα αξιαγάπητα βαγόνια του ηλεκτρικού με την εκλεπτυσμένη τέχνη και τις βρισιές με το βαθύ νόημα που γράφτηκαν με μαρκαδόρο οικοδομής κάτω από τα παράθυρα, είναι κάποιες συγκεκριμένες μυρωδιές.
Φτάνεις Ομόνοια; Ψαρίλα, φίλε συνοδοιπόρε στο δρόμο προς το Καθαρτήριο, ψαρίλα. Ο ηλικιωμένος βγήκε βόλτα στη Βαρβάκειο και αποφάσισε να αγοράσει μια τσιπούρα δυο μέτρα γιατί ο γιατρός του είπε πως το έχει παρακάνει με το κόκκινο κρέας. Βεβαίως και να προσέξει την υγεία του, αυτό, ωστόσο, δεν αναιρεί το αποτέλεσμα της πράξης που δεν είναι άλλο από τη μυρωδιά του ψαριού σε ένα βαγόνι που έχει ήδη ποτιστεί από ιδρώτα και βρόμικες ανάσες. Κάποιοι, βλέπετε, βουρτσίζουν τα δόντια τους μόνο όταν το προηγούμενο βράδυ έφαγαν τζατζίκι. Υπάρχει και κάτι άλλο, το οποίο ίσως είναι καθαρά προσωπική παρατήρηση και έχει να κάνει με τη δική μου όσφρηση. Τα βαγόνια έχουν τη μυρωδιά φραπέ που έχει μείνει για ώρες στον καυτό καλοκαιρινό ήλιο.
Μετρό: «Πρώτα βγαίνουν, μετά μπαίνουν». Πόσες φορές το έχεις ακούσει αυτό από μια γυναίκα γύρω στα 30 που παρασύρθηκε από 72χρονη που μπήκε στο βαγόνι ορμώμενη από τον ενθουσιασμό της για την κενή θέση που έχει ήδη εντοπίσει πριν σταματήσει ο συρμός; Πολλές, είμαι σίγουρος και αυτό δε συμβαίνει μόνο το καλοκαίρι αλλά όλες τις εποχές του χρόνου. Ζητώ συγγνώμη για τις μεγάλες προτάσεις, απλά θυμάμαι πολλά περιστατικά καθώς γράφω και οι παλμοί μου ανεβαίνουν.
Στο μετρό, για καλή μας τύχη, τις περισσότερες φορές, υπάρχει κλιματισμός. Τις περισσότερες, το τονίζω και όχι όλες. Το πρόβλημα που μπορεί κανείς να αντιμετωπίσει, είναι ο συνωστισμός κάποιες συγκεκριμένες ώρες. Ιδίως τις πρωινές, θέλοντας και μη, σίγουρα έχεις μείνεις εκτός βαγονιού για να περιμένεις τον επόμενο. «Σαν ψάρι μ’ έχουν πιάσει μες στα δίχτυα» είναι ο κατάλληλος στίχος που μπορείς να σιγοτραγουδάς και στις τρεις περιπτώσεις.
Καλή τύχη και καλό υπόλοιπο καλοκαιριού.
