Ένας guest συντάκτης, ένας δικός μας άνθρωπος εδώ στο γραφείο, ετοιμάζεται μέσα στις επόμενες ημέρες να ανέβει τα σκαλιά του δημαρχείου με την αγαπημένη του και πριν κάνει το μεγάλο βήμα, είναι αποφασισμένος να κάνει την τελευταία ερωτική του εξομολόγηση. Και εδώ αυτές τις κινήσεις δεν τις θεωρούμε αδυναμία, αλλά τεράστια δύναμη ψυχής γι' αυτό και είναι τιμή μας να το κάνει μέσω της σελίδας μας.
Ιδού λοιπόν ένα αληθινό κείμενο γραμμένο από την καρδιά του Μάκη για την Αναστασία, που μας έκανε να πιστέψουμε ότι εκεί έξω υπάρχουν πράγματι άνθρωποι που είναι προορισμένοι ο ένας για τον άλλο.
Από όλο το team του Ratpack, βίον ανθόσπαρτον.
Μάκη κάνε το θαύμα σου
«Αγάπη μου, καταρχάς ξέρω πως θα με σκοτώσεις που το κάνω αυτό, αλλά σκέψου πως παντρευόμαστε.
Αρχικά να σου πω ότι σε αγαπώ, αλλά αυτό το ξέρεις ήδη. Αυτό που δεν ξέρεις, είναι πως σε αγαπώ κάθε μέρα περισσότερο. Σε αγαπώ το πρωί που ξυπνάς, σε αγαπώ το μεσημέρι που ερχόμαστε για δουλειά, σε αγαπώ, το βράδυ πριν κοιμηθούμε. Γενικά σε αγαπώ!
Ποτέ δεν πίστευα στον έρωτα και ειδικά στον κεραυνοβόλο. Όταν σε είδα να μου χαμογελάς κατάλαβα πως είχα βρει την γυναίκα που θέλω να περάσω το υπόλοιπο της ζωής μου. Ένιωσα σαν να με χτυπάει ηλεκτρικό ρεύμα, ένιωσα τα γόνατά μου να κόβονται, την σπονδυλική στήλη να μουδιάζει. Δεν ξέρω αν υπάρχουν λέξεις για αυτό το συναίσθημα, αλλά ήξερα πως ήσουν εσύ το πρόσωπο του έρωτα. Πάντα ήσουν. Πάντα θα είσαι.
Το να σε παντρευτώ δεν ήταν δύσκολη απόφαση. Το να σε κάνω να με αγαπήσεις ήταν. Και μέχρι και σήμερα, μέχρι τώρα που πατάω αυτά τα πλήκτρα, είμαι περήφανος που το κατάφερα. Βλέπεις, δεν συνηθίζω να περηφανεύομαι, αλλά όπου σταθώ και όπου βρεθώ, είμαι περήφανος που λέω πως είσαι η γυναίκα μου.
Με έκανες καλύτερο άνθρωπο. Έγινα καλύτερος άνθρωπος για να είμαι μαζί σου. Έγινα καλύτερος άνθρωπος για να είμαι ο άντρας σου. Για να λες «ο άντρας μου, είναι ο καλύτερος».
Υπάρχουν νύχτες που φοβάμαι, μέρες που αγχώνομαι, απογεύματα που με πιάνει κατάθλιψη. Και μόλις με αγγίζεις είναι λες και ο χρόνος γυρίζει πάλι στην αρχή και σε ερωτεύομαι ξανά.
Ξέρω πως μαζί μπορούμε να πετύχουμε τα πάντα. Το μαζί μας, είναι αυτό που άλλοι ονειρεύονται και άλλοι αναζητούν μια ζωή για να είναι γεμάτοι. Και το μαζί μας, είναι το ένα. Το ΕΝΑ, που είναι μαζί πάντα. Στη δουλειά, στο σπίτι, στο αμάξι, στο γήπεδο. Η καρδιά μου χτυπάει στο σώμα σου.
Βούτηξα μέσα σε σένα και γεννήθηκα ξανά. Είναι στιγμές, και στο ορκίζομαι, πως όταν μου χαμογελάς όλα γύρω είναι σαν θολές φιγούρες. Και υπάρχεις μόνο εσύ και εγώ και ο χρόνος σταματάει.
Α, μιας και είπα χρόνο. Πολλοί λένε πως επειδή είμαστε ένα χρόνο μαζί βιαζόμαστε. Εγώ ξέρεις τι λέω; Πόσο πολύ αργήσαμε κιόλας. Γιατί όλα τα λάθη μας, όλα τα σωστά μας, όλα όσα είχαμε και όλα όσα χάσαμε, μας οδήγησαν εδώ. Τον ένα μπροστά στον άλλον. Και αν ήταν στο χέρι μου αγάπη μου, θα είχαμε παντρευτεί νωρίτερα. Από τη μέρα που γεννηθήκαμε. Και ξέρεις τι πιστεύω; Ήρθαμε στον κόσμο για να συναντηθούμε. Μέσα σε 10 εκατομμύρια κόσμο, σου ορκίζομαι, μπορώ να σε βρω μωρό μου. Μπορώ σε δευτερόλεπτα να σε βρω. Πάντα θα σε έβρισκα.
Και αν κάποια βράδια με δεις να φοβάμαι, ξέρεις τι θέλω, τι έχω ανάγκη; Μια αγκαλιά σου. Μια αγκαλιά σου για να γεννηθώ ξανά.
Είμαι τόσο περήφανος για σένα, για όσα έχεις καταφέρει στην καριέρα σου. Και ανυπομονώ να σε δω να πετυχαίνεις ακόμη περισσότερα. Μόνη σου, με την αξία σου και τον τσαμπουκά σου.
Είναι πολλά ακόμη που θέλω να σου γράψω, αλλά πραγματικά αυτό το γράμμα δεν θα τελειώσει ποτέ, όπως και η αγάπη μας, που κάθε μέρα μας κάνει να ανασαίνουμε ξανά. Και αν έκανα υπερβολές για σένα ζωή μου, θα τις έκανα ξανά.
Και ζωή μου σε έκανα ποτέ να στεναχωρηθείς, σου ζητώ συγγνώμη. Σου ζητώ συγγνώμη που άργησα να σε βρω, αλλά σου υπόσχομαι πως κάθε μέρα θα παλεύω να είσαι ευτυχισμένη. Δεν σου υπόσχομαι πως θα είσαι, αλλά σου υπόσχομαι πως κάθε μέρα θα παλεύω με όλες μου τις δυνάμεις για να είσαι.
Μην ξεχαστείς. Παντρευόμαστε 23 Ιουλίου. Στο λέω, για να μην το ξεχάσεις. Καλού, κακού, δεν ξέρεις τι μπορεί να γίνει…
Σ’αγαπώ».
