Οι δύο γυναίκες, ηλικίας 34 και 39 ετών, μένουν σε ένα σπίτι περίπου 60 τετραγωνικών, παρέα με τέσσερις τετράποδους φίλους. Όσο εκτίουν την ποινή τους, ο Αλέξανδρος Παράσχης και το πρόγραμμα του καταφυγίου Save a Greek Stray, τις βοηθούν να διαδράσουν με τα τετράποδα με στόχο να ενσωματωθούν άμεσα στην καθημερινότητα, μετά την αποφυλάκισή τους.
Επισκέφθηκα τις αγροτικές φυλακές γυναικών Ελεώνα, για να διαπιστώσω μόνη μου τα παραπάνω. Μπήκαμε παρέα με τον Αλέξανδρο εντός των φυλακών, κρατώντας στα χέρια μου μόνο τη φωτογραφική μου μηχανή. Το πρόγραμμα του Save a Greek Stray τρέχει φέτος για δεύτερη χρονιά. Πέρσι, τα πρώτα αδέσποτα που συμμετείχαν στο πρόγραμμα, ο Μοντεχρίστο και η Σαρλίζ, βρήκαν τις αγκαλιές που μια ζωή περίμεναν και μετά την εκπαίδευσή τους από τις κρατούμενες, υιοθετήθηκαν από δύο φιλόξενα σπίτια.
Αυτή τη φορά, το πρόγραμμα «τρέχει» με την ολόλευκη Λολίτα και τον αγαθό «γίγαντα» Έβερτ. Ο μικρός Δούκας είναι ο σκύλος των φυλακών και ο Άρης βρίσκεται εκεί για να κοινωνικοποιηθεί ο Δούκας. Στο ρόλο των υποψήφιων εκπαιδευτριών η Εύα και η Ευαγγελία. Μία φορά την εβδομάδα, κάθε Παρασκευή, ο εκπαιδευτής Αλέξανδρος Παράσχης, τις επισκέπτεται για να κάνουν μάθημα. «Το μάθημα περιλαμβάνει θεωρία -όπως συμπεριφοριστική, αντιμετώπιση φόβων- και ασκήσεις -όπως βασική υπακοή. Στόχος μας είναι να μπορεί να μείνει σε ένα σπίτι ο σκύλος, ώστε να εξοικειωθεί και να υιοθετηθεί εύκολα» μου εξηγεί ο Αλέξανδρος.
Η Εύα βρίσκεται ήδη μέσα κοντά στα 10 χρόνια και θα βγει σε πέντε. Όμως όσο θα βρίσκεται εντός της φυλακής, «σκοπεύω να πάρω ό,τι γνώσεις έχει ο Αλέξανδρος μέσα στο κεφάλι του. Είναι σαν να μαθητεύουμε σε μία σχολή εκπαιδευτή και εγώ προσωπικά θέλω να ασχοληθώ με αυτό στο μέλλον». Στο ίδιο μήκος κύματος και η Ευαγγελία που αποφυλακίζεται σε λίγες μόνο μέρες και βλέπει τον εαυτό της να εργάζεται -ίσως- σε κάποιο καταφύγιο.
Η πόρτα της φυλακής ανοίγει στις 07.15 το πρωί. Οι δύο γυναίκες βγάζουν βόλτα τα σκυλιά, τα ταΐζουν, «έρχονται στα κρεβάτια μας, κάνουμε αγκαλίτσες και φιλάκια» με διαβεβαιώνουν και δεν αμφιβάλλω. Η σχέση που φαίνεται να έχουν αναπτύξει μεταξύ τους είναι μοναδική. Ανεβαίνουν πάνω τους, τις φιλούν, τις βλέπουν και λάμπουν τα μάτια τους. Φαίνονται να παίρνουν πολλή αγάπη. Φαίνεται από τα μάτια τους. Στις 08.00 οι δύο γυναίκες πιάνουν δουλειά, στις αγροτικές εργασίες της φυλακής και έπειτα επιστρέφουν στο σπίτι, προκειμένου να τα εκπαιδεύσουν τα σκυλιά, μέχρι να έρθει το βράδυ και να αποκοιμηθούν.
«Τα ζώα είναι ψυχοθεραπεία. Σκέφτεσαι “πέρασε η μέρα και πάμε στην επόμενη και είναι όλο και πιο κοντά η μέρα που θα βγω”. Μπορεί να έχεις 1.002 προβλήματα, όμως έρχεται η Λολίτα και βάζει το κεφάλι της πάνω στα πόδια μου και όλα περνάνε. Έχω πονοκέφαλο και το καταλαβαίνουν ότι δεν είμαι καλά. Τι άλλο να ζητήσω» λέει η Εύα.
Η Ευαγγελία κατάγεται από τη Φλώρινα. Τα τρία της παιδιά την περιμένουν κι εκείνη μετρά αντίστροφα τις μέρες μέχρι να γυρίσει και να τα συναντήσει. Δεν μπορούσε να συνυπάρξει με σκυλιά, τα φοβόταν. «Ήμουν 8 χρονών, πάνω στο ποδήλατο, όταν τρία σκυλιά με κυνήγησαν. Έπεσα κι εκείνα ήρθαν από πάνω μου. Ακόμα θυμάμαι πώς ανάσαιναν. Έκτοτε δεν είχα ξαναχαϊδέψει σκύλο, άκουγα “γαβ” και άλλαζα πεζοδρόμιο» εξομολογείται. Η πρώτη της επαφή έγινε με τον Ρίτσαρντ, τον σκύλο του Αλέξανδρου. Τον χάιδεψα αμέσως και κάπως έτσι, με συνοπτικές διαδικασίες, αποφάσισα να μπω στο πρόγραμμα του Save a Greek Stray, κάτι που δεν μετάνιωσα στιγμή».
Μπαίνουμε όλοι μαζί μέσα στο σπίτι. Τα κλουβάκια τους, τα παιχνίδια τους, τα λουριά τους, όλα μαρτυρούν πως το σπίτι τους ανήκει. Η Λολίτα ξεκινά να δείχνει όλα όσα της έμαθε η «εκπαιδεύτριά» της, Εύα. «Μείνε», «άστο», «λουρί» και «μέσα» ήταν μόνο μερικά από όσα έκανε με απίστευτη υπακοή και με μεγάλη προθυμία η Λολίτα. Μέσα σε πέντε μόλις μήνες γνωρίζει όλα όσα χρειάζεται για να μπει σε ένα ζεστό και φιλόξενο σπίτι, που θα της δώσουν την αγάπη που της δίνει σήμερα η Εύα.
Στόχος είναι η Εύα, η Ευαγγελία, αλλά και όσες κρατούμενες ενταχθούν στο μέλλον πρόγραμμα του Save a Greek Stray, «να έχουν μια δεύτερη ευκαιρία», όπως υπογραμμίζει και η Εριέττα Κούρκουλου-Λάτση, προσθέτοντας: «Το ίδιο ακριβώς αξίζει και σε αυτά τα αδέσποτα του καταφυγίου. Και έτσι, αυτή τη δεύτερη ευκαιρία, θα τη βρουν μαζί».
